အစၥလာမ္ႏွင့္ ေခတ္သစ္ဘ၀

myanmarislam.com

ဘာသာျပန္ဆို တည္းျဖတ္သူ၏အမွာစာ

အလြန္တရာသနားၾကင္နာ ညႇာတာေတာ္မူေသာ၊ အနႏၲဂ႐ုဏာေတာ္ရွင္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏နာမေတာ္ျဖင့္ အစျပဳပါ၏။

အတ္စၥလာမု အလုိင္းကြန္း(မ္)

ခ်စ္လွစြာေသာ စာ႐ႈသူ ——

ဤစာတမ္းမွာ အင္တာနက္မွ ရွာေဖြေတြ႕ရွိထားေသာ  “Islam and Modern Life´´ဟူေသာ စာတမ္းကို “ျမန္မာမႈ´´ျပဳထားေသာ စာတမ္းတစ္ေစာင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤစာတမ္း၏ အႏွစ္သာရမွာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ မြတ္စလင္မ္အမ်ားစု ေတြ႕ႀကံဳရင္ဆိုင္ေနရေသာ ျပႆနာအေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္ ခုိင္လံုတိက်ေသာ ေျဖရွင္းနည္းကို ေပးစြမ္းႏိုင္စြမ္းရွိပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ယခုအခါ “အစၥလာမ္သည္ လက္ရွိေခတ္ကာလတြင္ က်င့္သံုးႏိုင္ပါေသးသေလာ´´ဟူေသာ အလြန္စိုးရိမ္ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာေမးခြန္းကို ေမးေနၾကသူမ်ား၊ ေတြးေနၾကသူမ်ားအတြက္ ယင္းအယူအဆကိုေခ်ဖ်က္၍ အစၥလာမ္သည္ ေခတ္ႏွင့္အညီ က်င့္သံုးႏိုင္ေသာၿပီးျပည့္စံုေသာ သာသနာျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္ေက်ာက္တင္ သက္ေသျပထားေသာ စာတမ္းလည္းျဖစ္ပါသည္။ အစၥလာမ္ကို အီမာန္ယံုၾကည္ခ်က္ ခိုင္ၿမဲစြာျဖင့္ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး လံုၿခံဳေခ်ာေမြ႕ သက္ေတာင့္သက္သာ က်င့္သံုးႏုိင္ ေစလုိေသာေစတနာျဖင့္ ရည္သန္၍ ျပဳစုထားေသာစာတမ္းလည္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဖတ္႐ႈသူအားလံုးအတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ျဖစ္လာႏိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။
မ်က္ေမွာက္မြတ္စလင္မ္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း အစၥလာမ္၏ “ပကတိ အလွတရား´´ကို နားမလည္၍ အစၥလာမ့္ တရားဥပေဒမ်ားကို တစ္မ်ိဳးတည္ေသာပံုစံျဖင့္သာ က်င့္သံုးႏိုင္သည္ဟု မွတ္ယူထားသူမ်ားႏွင့္ အသိဥာဏ္ဆင္ျခင္တံုတရားနည္းပါးသျဖင့္ အစၥလာမ္၏ သြန္သင္ခ်က္မ်ားသည္ မ်က္ေမွာက္ကမၻာႏွင့္ “ပဋိပကၡ´´ျဖစ္ေနသည္ဟုယူဆလ်က္ ဦးေႏွာက္ေဖာက္စား ခ်ယ္လွယ္တတ္ေသာ (အေနာက္တုိင္းအုပ္စု)သူမ်ားေနာက္ ႏွလံုးသားကို “ထိပ္တံုး´´ခတ္ၿပီး မ်က္စိစံုမွိတ္လွ်က္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက္ေနသူမ်ားၾကားတြင္ တစ္ယူသန္ ျခင္းႏွင့္ မသိနားမလည္ျခင္းဟူေသာ ေရာဂါဆုိးႀကီးႏွစ္ခု  ဖိစီးႏွိပ္စက္ခံေနရသည္ကို ေတြ႕ႏိုင္ေပသည္။ တစ္ယူသန္ျခင္းေၾကာင့္ တုိးတက္မႈ ဆိတ္သုဥ္းေစ၍ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈမ်ားမွ ကင္းေ၀းေစသည္။ တစ္ဖန္ နားမလည္ျခင္းေၾကာင့္  ေဖာက္ျပန္ျခင္း၊ ပ်က္စီးျခင္းကို ျဖစ္ေစသည္။ အုပ္စုတစ္စု၏ “တစ္ယူသန္မႈ (သုိ႔မဟုတ္) တရားေသစြဲမႈ´´ အျခားအုပ္စုတစ္ခု၏ “ဂ႐ုမမူ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈမ်ား´´က  သိပံၸပညာႏွင့္ ဘာသာေရး နယ္ပယ္ႏွစ္ခုအၾကား စိတ္ကူးယဥ္ တီထြင္ဖန္တီးထားေသာ ၀ိေရာဓိမ်ားကို ယူေဆာင္လာ၍ အစၥလာမ့္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း မလုိလားအပ္ေသာ သေဘာထား ကြဲလြဲမႈမ်ား ရွိေနတတ္ၾကသည္။
ဤသုိ႔ အိုင္ဒီယာ လြန္စြဲေနၾကေသာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ မြတ္စလင္မ္မ်ားအတြက္ အခ်ိန္တုိင္း ကာလတုိင္း ေဖာက္ျပန္မႈမရွိ၊ အၿမဲမွန္ကန္ၿပီး၊ အေျခအေနႏွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြက်င့္သံုးႏုိင္မႈရွိျခင္းဟူေသာ အစၥလာမ္၏ သြန္သင္ခ်က္မ်ားကို လုိရင္းတုိရွင္း ထင္ဟပ္ထားေသာ စာတမ္းတစ္ေစာင္ျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။ ဤက်မ္းျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီၾကေသာ သာသနာ့မိတ္ေဆြမ်ား၊ စာေပေရာင္းရင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ကိုထိန္လင္းေမာင္၊ ကိုေအးလြင္၊ ၀ါးခယ္မေမာင္မင္းႏိုင္ႏွင့္ အဖက္ဖက္မွ ၀ိုင္း၀န္းကူညီၾကသူ မ်ားအား ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါသည္။

ေဒါက္တာလွလွ၀င္း

မွတ္ခ်က္။    ။ တမန္ေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ အမည္နာမကို ေတြ႕ရွိေသာအခါတုိင္း (صلي الله عليه و سلم) ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အျခားေသာ နဗီတမန္ေတာ္မ်ား၏ အမည္နာမမ်ားကို ေတြ႕ရွိေသာအခါတုိင္း (عليه الصلاة و السلام)၊ ဆြဟာဗဟ္ သာ၀ကႀကီးမ်ား၏ အမည္နာမမ်ားကို ေတြ႕ရွိေသာအခါတုိင္း (رضي الله تعالي عنه)၊ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေမတၱာပို႔သၾကပါရန္ သတိေပး ႏိႈးေဆာ္အပ္ပါသည္။

အစၥလာမ္ႏွင့္ေခတ္သစ္ဘ၀

အစၥလာမ္ႏွင့္ ေခတ္သစ္ဘ၀ (၁)

ဘာသာေရးႏွင့္ ေခတ္မီျခင္းဟူေသာေမးခြန္းသည္ မြတ္စလင္မ္မ်ားႏွင့္သာပတ္သက္သည့္ အေၾကာင္းရပ္တစ္ခုမဟုတ္ပါ။ အျခားဘာသာတရားမ်ားတြင္လည္း ဤျပႆနာကို ရင္ဆိုင္ေနရေပသည္။ ကမၻာေပၚရွိ အေတြးအေခၚသစ္မ်ားကို လက္ခံသည့္သူမ်ားသည္ ဘာသာတရားကို ေက်ာခိုင္း စြန္႔ခြာသြားေလ့ရွိၾကသည္။ ထိုသူမ်ားအေနႏွင့္ ဘာသာတရားႏွင့္ ေခတ္သစ္ဘ၀တည္ေဆာက္မႈမွာ သဟဇာတမျဖစ္ႏိုင္ဟု ထင္ျမင္ယူဆ ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ၎င္းတို႕အေနႏွင့္ ဘာသာတရား႐ိုေသကိုင္း႐ႈိင္းမႈ အရည္အေသြးမ်ားမွာ ေခတ္သစ္ဘ၀ တည္ေဆာက္မႈအတြက္ ေႏွာင့္ေႏွးေစျခင္း၊ တိုးတက္မႈဆိတ္သုဥ္းေစျခင္း၊ မာေၾကာခက္ထန္ေစျခင္းမ်ားသာျဖစ္ေစသည္ဟု ယူဆၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ဂုဏ္အရည္အေသြးႏွင့္ အဆင့္အတန္းမ်ားကို ထိန္းသိမ္းရန္မွာ ေခတ္သစ္ဘ၀တည္ေဆာက္မႈကို ေႏွာင့္ေႏွး ေလးဖင့္ေစၿပီး၊ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ ေကာင္းလွသည္ဟု ယူဆျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံ၏၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ေန႐ူးမွာ မည္သည့္ဘာသာတရားကိုမွ် ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈမရွိဘဲ ေလာကီေရးသက္သက္ကိုသာလက္ခံေသာသူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူ၏မိန္႕ဆိုခ်က္မ်ားမွ နားလည္ႏိုင္သည့္ အခ်က္တစ္ခုမွာ သူ႕အေနႏွင့္ ဘာသာတရားကို ျငင္းပယ္ရေသာအေၾကာင္းရင္းမွာ ဘာသာေရး၏ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းတင္းၾကပ္မႈမ်ားႏွင့္ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ သူ၏“ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္´´တြင္ ေန႐ူးသည္ မိမိကုိယ္ကိုမိမိဟာေနသလိုခံစားရၿပီး မိမိ၏ကမၻာတြင္ အသက္ရွင္ေနမႈမ်ားအေပၚလည္း အဓိပၸါယ္မဲ့ေနသည္ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ ဤလစ္ဟာေနမႈကို နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စြမ္းအားတစ္ရပ္ကသာလွ်င္ ျဖည့္စြက္ေခ်ဖ်က္ေပးႏိုင္မည္ဟု သူယံုၾကည္ခ့ဲသည္။ သို႕ေသာ္ ဘာသာတရားတိုင္း တြင္ လႊမ္းမိုးေနသည့္ စည္းမ်ဥ္းတင္းၾကပ္မႈႏွင့္ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းမႈမ်ားေၾကာင့္  မည္သည့္ဘာသာတရားကိုမွ် လက္ခံရန္ သူက စိတ္ကိုင္းၫႊတ္မႈမရွိခဲ့ေပ။ ကရန္ဂ်ီယာေခၚ အိႏၵိယစာေရးဆရာတစ္ဦးက ေန႐ူး၏ေႏွာင္းပိုင္းဘ၀ ေန၀င္ခ်ိန္တြင္ သံုးသပ္ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခု ျပဳလုပ္ခဲ့ေပရာ ထိုေတြ႕ဆံုေမးျမန္းမႈမွာ ကမၻာ့ျပႆနာမ်ားအေပၚတြင္႐ႈျမင္ခဲ့ေသာ ေန႐ူး၏အျမင္ကို ထင္ထင္ရွားရွားတင္ျပခဲ့သည့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းပြဲလည္းျဖစ္သည္။ ေန႐ူး၏ေျပာဆိုမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကရန္ဂ်ီယာက ေအာက္ပါအတိုင္း တင္ျပထားသည္။
“အခ်ိဳ႕ေသာအေတြးအေခၚအသစ္မ်ားကို လက္ခံသည့္၊ တိုးတက္ေသာ အျမင္ရွိသူမ်ားက ယံုၾကည္ၾက သည္မွာ ဂႏၶီႀကီး၏စိတ္ခံစားမႈႏွင့္ဆိုင္ေသာ အေျဖရွာမႈမ်ား၊ ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နည္းလမ္းမ်ား ေၾကာင့္ သိပၸံနည္းက်ေသာ ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒအေပၚ တြင္ သက္၀င္ယံုၾကည္ကိုးစားမႈ၊ စိတ္အားထက္သန္မႈမ်ား အားနည္းခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္´´ဟူေသာအခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေန႐ူးက တုန္႕ျပန္ေျပာဆိုသည္မွာ “ကိုယ္က်င့္တရား ႏွင့္ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာနည္းလမ္းမ်ား တိုးတက္ေစမႈမွာ လိုအပ္သလို ေကာင္းျမတ္ေသာကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဒီက႑မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လို႕ကေတာ့ ဂႏၶီႀကီးႏွင့္ထပ္တူ သေဘာတူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နည္းလမ္းမ်ားရဲ႕အက်ိဳးေက်းဇူးကိုရယူတတ္မႈက ပိုၿပီးလိုအပ္တယ္လို႕ ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္ ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ယခုေခတ္စားလာတဲ့၊ ေနာင္မွာလည္းဆက္ၿပီး ေခတ္စားေနဦးမဲ့ ေခတ္သစ္ယဥ္ေက်းမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမဲ့ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာ ျပႆနာမ်ား၊ ဟာကြက္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ဟာ ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာစြမ္းရည္မ်ားႏွင့္သာ အေျဖရွာႏိုင္မယ္လို႕ ကြၽန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါတယ္။´´
ထို႕ေနာက္ ကရန္ဂ်ီယာက မာ့ခ္ (စ) ၀ါဒအေၾကာင္း ဆက္လက္ေမးျမန္းခဲ့ရာ ေန႐ူးက မာ့ခ္(စ)၀ါဒ၏ မၿပီးျပည့္စံုမႈကို၀န္ခံသြားၿပီး ၎င္း၀ါဒ၏က်ဆံုးရေသာ အေၾကာင္းရင္းအခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေထာက္ျပေ၀ဖန္သြားသည္။  ကမၻာ့ျပႆနာမ်ား ေျဖရွင္းရန္အတြက္ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အေျဖရွာမႈမ်ားျပဳလုပ္ရန္ သူကထပ္မံအႀကံျပဳခဲ့ သည္။ ဤအေျခအေနတြင္ ကရန္ဂ်ီယာက ေမးျမန္းသည္မွာ “ေန႐ူးခင္ဗ်ား- လူႀကီးမင္းရဲ႕ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေျဖရွာမႈမ်ားအေပၚထားရွိတဲ့ အသိသညာေတြဟာ၊ ခင္ဗ်ား “ဂ်၀ါဟာလာ´´ ဘ၀က ထားရွိခဲ့တဲ့ အသိပညာႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားမႈမရွိဘူးမဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေန၀င္ခ်ိန္က်မွ ခင္ဗ်ားရွာေဖြေနတဲ့ ကိုးကြယ္ရာ အရွင္ ထြက္ေပၚလာၿပီ မဟုတ္လား။´´
ေန႐ူးကျပန္လည္ေျပာၾကားခဲ့သည္မွာ “ဟုတ္ကဲ့၊ ကြၽႏ္ုပ္ရဲ႕ အသိသညာေတြ ေျပာင္းလဲသြားပါၿပီ။ ျပႆနာမ်ားေျဖရွင္းရန္အတြက္ ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တန္ဘိုးထားမႈမ်ားကို အသားေပးေျဖရွင္း ရမည္လို႕ဆိုတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ယူဆခ်က္ေတြဟာ တမင္တကာရည္ရြယ္ၿပီးေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး´´ဟု ျပန္ေျဖခဲ့သည္။ သူက ဆက္လက္ေျပာဆိုသည္မွာ  “ဒီတစ္ခါ ေမးရမဲ့ေမးခြန္းက လူေတြရဲ႕ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တန္ဘိုးထားမႈကို ဘယ္လိုျမႇင့္တင္ရမလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါဘဲ။ ဤေမးခြန္းရဲ႕အေျဖဟာ ဘာသာေရး ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ဟာ သံသယရွိစရာမလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ဘာသာေရးဆိုတာကို လူအမ်ားက တင္းက်ပ္တဲ့ ထံုးတမ္းဓေလ့မ်ားကို ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ ကိစၥမ်ားအျဖစ္ ေလွ်ာ့ခ်က်င့္သံုးေနၾကတဲ့အခ်က္ပါဘဲ။ ဘာသာေရးရဲ႕ သိသာထင္ရွားတဲ့ပံုသ႑ာန္နဲ႔ အျပင္ပန္း အခြံေလာက္သာက်န္ရစ္ၿပီး ၎င္းရဲ႕စစ္မွန္တဲ့ အႏွစ္သာရႏွင့္ အသိသညာေတြဟာ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္တဲ့အခ်က္ပါပဲ။´´

အစၥလာမ္ႏွင့္ အခ်ိန္၏လိုအပ္ခ်က္

အားလံုးေသာဘာသာတရားမ်ားအနက္ အစၥလာမ္ဘာသာသည္သာလွ်င္ လူသား၏ဘ၀က႑ အားလံုးႏွင့္ ပို၍သက္ဆိုင္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာဘာသာတရား ျဖစ္သည္။ အစၥလာမ္၏သြန္သင္ခ်က္မ်ားသည္ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္း၊ ၀တ္ျပဳျခင္းႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုင္ရာ ၾသ၀ါဒၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကိုသာ ေဘာင္ခတ္ လမ္းၫႊန္ထားျခင္းမဟုတ္၊ လူသားႏွင့္ ထာ၀ရအရွင္၏ဆက္သြယ္မႈႏွင့္ ပတ္သက္သကဲ့သို႕ လူသားအခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ေရးအတြက္ပါ သက္ဆိုင္ေနသည္။ အစၥလာမ္မွ လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေရးအတြက္ က်ယ္ျပန္႔ေသာ လမ္းေၾကာင္းမ်ားကိုလည္း ၫႊန္ျပထားေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အစၥလာမ္တြင္ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ အခြင့္အေရးႏွင့္ မလုပ္မေနရ တာ၀န္မ်ားကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ၫႊန္ျပထားသည္။ ဤအခ်က္မွာ အၿမဲတေစ ေျပာင္းလဲေနေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ အစၥလာမ္၏ သြန္သင္ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲစရာမလိုဘဲ၊ အသံုးျပဳႏိုင္ေစေသာ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္သကဲ့သို႕ အျခားေသာဘာသာတရားမ်ားထက္ပို၍ ေၾကာင္းက်ိဳးညီၫြတ္ခိုင္လံုေစေသာ အေၾကာင္းတရားလည္း ျဖစ္သည္။
မြတ္စလင္မ္မဟုတ္ေသာပညာရွင္မ်ားႏွင့္ စာေရးဆရာမ်ားက အစၥလာမ့္လူမႈေရးႏွင့္ တရားမဥပေဒမ်ား ကို ေလ့လာဆန္းစစ္ၿပီး ခ်ီးက်ဴးၾကသည္မွာ ၎င္းတို႕ကို တိုးတက္တီထြင္ေသာဥပေဒ၏အဓိကအပိုင္းအျဖစ္ အသံုးျပဳရန္ ေထာက္ခံေျပာဆိုၾကျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုပညာရွင္မ်ားကပင္ ေျမာက္ျမားစြာေသာ သက္ေသ သာဓကမ်ားျဖင့္ အစၥလာမ္သည္ အၿမဲတည္တံ့ရွင္သန္ေနမည့္ ဘာသာတရားျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပၾကသည့္အျပင္ အစၥလာမ့္ဥပေဒကို အခ်ိန္တိုင္း၊ ကာလတုိင္း၊ အေျခအေနတိုင္းတြင္ အသံုးျပဳႏိုင္ေၾကာင္းလည္း ေထာက္ခံ အဆိုျပဳၾကသည္။
သေဘာထားႀကီးၿပီး၊ ေက်ာ္ၾကားလွသည့္ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာႀကီး ဘားနဒ္ေရွာကေျပာသည္မွာ “ကြၽန္ေတာ္ဟာ မုဟမၼဒ္(မ)ရဲ႕ဘာသာတရား၏ အသက္ပါမႈ၊ ပဓါနက်မႈမ်ားေၾကာင့္ ၎င္းဘာသာတရားကို အၿမဲတေစ ေလးစားလိုက္နာပါသည္။ ၎င္းဘာသာသည္သာ လွ်င္ ေခတ္တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္းကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္း ႏိုင္ေသာ၊ ညိႇယူက်င့္သံုးခံႏိုင္ေသာ အရည္အေသြးမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ ကြၽန္ေတာ္အေနႏွင့္ အၿမဲတေစ ေလးစားလိုက္နာ က်င့္သုံးရျခင္းျဖစ္သည္။ မုဟမၼဒ္(صلي الله عليه و سلم)၏ ဘာသာတရားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြၽန္ေတာ္ ေဟာကိန္းထုတ္ခဲ့သည္မွာ ဤဘာသာတရားသည္ အနာဂတ္ကာလတြင္ ဥေရာပတိုက္သားမ်ားမွ လက္ခံယံုၾကည္လာမည့္ ဘာသာတရားျဖစ္မည္မွာ မလြဲဧကန္ ျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ ကြၽန္ေတာ္၏ေဟာကိန္းမွန္ကန္ေၾကာင္း သက္ေသလကၡဏာမ်ား ျမင္ေနရေပသည္။ ထိုဘာသာတရား၏ ေကာင္းျမတ္သာလြန္မႈကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈမိျခင္း ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ယူသန္ေသာ အယူအဆမ်ားေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အလယ္ေခတ္ခရစ္ယာန္ဘုန္းႀကီးမ်ားေၾကာင့္ အစၥလာမ္ဘာသာကို အေမွာင္တကာ့အေမွာင္ဆံုး အေရာင္ျခယ္ျခင္းခံခဲ့ရေပသည္။ ထိုဘုန္းႀကီးမ်ားသည္ လူသားမ်ားအား မုဟမၼဒ္ (صلي الله عليه و سلم)ႏွင့္ သူ၏ဘာသာတရားကို မုန္းတီးေစရန္ ေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပးခဲ့ေပသည္။ ၎တို႕အတြက္ မုဟမၼဒ္(صلي الله عليه و سلم)သည္ ေယ႐ႈခရစ္(عليه الصلاة و السلام)ကို ဆန္႕က်င္သူအျဖစ္သာ သင္ၾကားျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္က မုဟမၼဒ္(صلي الله عليه و سلم)၏အေၾကာင္းကို ေလ့လာဆန္းစစ္ၾကည့္ရာ သူသည္ အလြန္အံ့ၾသခ်ီးက်ဴးေလာက္စရာေကာင္းေသာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ သူသည္ ေယ႐ႈခရစ္(عليه الصلاة و السلام)ကို ဆန္႕က်င္သူျဖစ္ရန္ ေ၀းစြ၊ လူသားအားလံုးကို ကယ္တင္သူဟုသာ ေခၚထိုက္ေပသည္။ သူကဲ့သို႕ေသာ လူပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို ေခတ္သစ္ကမၻာ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနႏွင့္ စံနမူနာယူသင့္သည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ သူသည္ ကမၻာႀကီးတြင္ ရင္ဆိုင္ေနရေသာ ျပႆနာရပ္မ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖရွင္းႏိုင္သည့္အျပင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဆိတ္သုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာ ကမၻာအတြက္လည္း ျငိမ္းခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ား ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္သည္။
ေဒါက္တာရွစ္ဗလီ ႐ွမာအီလ္သည္ လီဗာႏြန္ႏိုင္ငံ၏ ႐ုပ္၀ါဒီတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဒါ၀င္၏မ်ိဳးစိတ္မ်ား၏အစကို ဂ်ာမန္သိပၸံပညာရွင္ ေဘာင္ခ်ာ၏ ရွင္းလင္းခ်က္မွတ္စုႏွင့္ အတူ အာရပ္ဘာသာသို႕ ျပန္ဆိုခဲ့သူျဖစ္သည္။ ၎င္း၏ဘာသာျပန္စာတမ္းကို “ဘာသာေရး ယံုၾကည္ခ်က္မ်ား ကို ဆန္႕က်င္သည့္လက္နက္တစ္ခု´´ဟု အမည္ေပးထားပါသည္။
သူသည္ ႐ုပ္၀ါဒီတစ္ဦးျဖစ္ေသာ္လည္း အစၥလာမ္ႏွင့္ ၎ဘာသာကို ထူေထာင္သူႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေသာ တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္(صلي الله عليه و سلم)အား ေလးစားၾကည္ညိဳျခင္းအတြက္မူ မရွက္ရြံ႕ေပ။ အစၥလာမ္သည္ အခ်ိန္တိုင္းတြင္ ရွင္သန္ေနေသာဘာသာတရား ျဖစ္ေၾကာင္း သူကအသိအမွတ္ျပဳသည္။ ေဒါက္တာရွစ္ဗလီ၏အာရပ္ဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေ၀ခဲ့ေသာ ဆင့္ကဲျဖစ္စဥ္၏ဒႆန ဟူေသာစာအုပ္တြင္ ကုရ္အာန္ ႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရးသားခဲ့သည္။ သူက ဤေဆာင္းပါးကို ေရးသားရေသာရည္ရြယ္ခ်က္မွာ မြတ္စလင္မ္ႏိုင္ငံမ်ားသို႕ ခရီးလွည့္လည္ခဲ့သည့္ မြတ္စလင္မ္မဟုတ္ေသာသူမ်ားဘက္မွ မြတ္စလင္မ္မ်ား၏ ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္းမႈသည္ အစၥလာမ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟူေသာ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို ေခ်ပရန္ပင္ ျဖစ္သည္။ သူ႕ဘက္က သက္ေသျပေခ်ပခ်က္မ်ားအရ မြတ္စလင္မ္ကမၻာ၏ ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္းမႈမ်ား၏ အေၾကာင္းရင္း အစစ္အမွန္မွာ အစၥလာမ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ အစၥလာမ္၏လူမႈေရးဆိုင္ရာ လမ္းၫႊန္သင္ၾကားမႈမ်ားမွ ေသြဖည္ ယိမ္းယိုင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားသြားေစခဲ့သည္။ အစၥလာမ္ကို တိုက္ခိုက္ၾကေသာ ထိုဥေရာပ တိုက္သားမ်ားမွာ အမွန္တကယ္ အစၥလာမ္ကိုလည္း မသိနားမလည္ၾကသည့္အျပင္ အေရွ႕တိုင္းသားမ်ားကို အစၥလာမ္အား မယံုၾကည္ေအာင္၊ လက္မခံေအာင္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ဆိုးမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။ ဤသို႕ ျပဳလုပ္ရျခင္း၏ အႏွစ္သာရမွာ ထိုအေရွ႕တိုင္းသားမ်ားအား အေနာက္ကမၻာ၏ သြန္သင္မႈေအာက္၀ယ္ ေရာက္ေစရန္သာျဖစ္သည္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႕၏ေခတ္အခါသမယတြင္လည္း “အစၥလာမ္သည္ လက္ရွိမ်က္ေမွာက္ေခတ္ကာလတြင္ က်င့္သံုး ႏိုင္ပါေသးသလား´´ဟူေသာေမးခြန္းမွာ ေခတ္ပညာတတ္လူတန္းစားမ်ားအၾကား အျခားေသာ   ေမးခြန္းမ်ားထက္ပို၍ အပူတျပင္း ေမးျမန္းျခင္းခံေနရေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုပင္ျဖစ္ပါသည္။

ကန္႔ကြက္ခ်က္မ်ား
(မ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ အစၥလာမ္ကို က်င့္သံုးႏိုင္ပါေသးသလား)

ဤသို႕ေသာေမးခြန္းမ်ိဳး ေမးတတ္ေသာသူမ်ား၏ ဒႆနဆိုင္ရာ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ရပ္မွာ ဤကမၻာ တြင္ ရွိရွိသမွ် အရာရာတိုင္းသည္ ေျပာင္းလဲေနရမည္။ မည္သည့္ေနရာမ်ားမွတည္ၿငိမ္၍ တသမတ္တည္း ရွိမေနေခ်။ ထို႕ေၾကာင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းသည္လည္း ေျပာင္းလဲရမည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေခတ္တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္း အတြက္ ဥပေဒမ်ား၏ အဓိကအပိုင္းသည္လည္း မေျပာင္းလဲဘဲ မည္သို႕မွ် ရပ္တည္ႏိုင္မည္မဟုတ္ဟူ၍ ေစာဒက တက္တတ္ၾကသည္။
ဤအေမးပုစၦာအား ဒႆနအျမင္ႏွင့္ၾကည့္ေသာ္ အေျဖမွာ ႐ိုးရွင္းလွပါသည္။ ေျပာင္းလဲစရာလိုေသာ အရာမ်ား၊ အစဥ္အၿမဲေျပာင္းလဲေနေသာအရာမ်ားမွာ ကမၻာေပၚရွိ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းမ်ားသည္ အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚၿပီး ယိုယြင္းပ်က္စီးတတ္သည္။ ႐ုပ္၀တၳဳမ်ားမွာ ႀကီးထြား ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးေသာအခါ က်ဆံုးပ်က္စီးမည္။ ဤသည္မွာ ဓမၼတာသေဘာျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ စၾက၀ဠာလံုးဆိုင္ရာ အမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ဥပေဒသမ်ားအတြက္မွာကား ေျပာင္းလဲစရာမလိုေပ။ ဥပမာဆိုရေသာ္ သက္ရွိ သတၱ၀ါမ်ားသည္ သိပံၸပညာရွင္မ်ား ထုတ္ေဖာ္ေၾကျငာထားသည့္ ဥပေဒသမ်ားအတိုင္း အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚေနသလို ဆက္လက္၍ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚေနဦးမည္ျဖစ္သည္မွာ သံသယျဖစ္ဖြယ္မရွိ၊ သက္ရွိအရာမ်ားသည္  အစဥ္အၿမဲေျပာင္းလဲ ေနမည္ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ၎တို႕၏ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲတိုးတက္မႈ ဆိုင္ရာ ဥပေဒသမ်ားမွာကား ေျပာင္းလဲသြားစရာအေၾကာင္းမရွိေခ်။ လက္ရွိတြင္ ဥပေဒမ်ားအပိုင္းကိုသာ ကြၽႏ္ုပ္တို႕ကဆိုေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကိုသာ စဥ္းစားမည္ဆိုပါကမူ ဥပေဒသမ်ားသည္ သဘာ၀နိယာမမ်ားလား၊ ေဘာင္ကန္႔ စုစည္းထားေသာ လူလုပ္ဥပေဒသမ်ားလားဟူေသာ ေမးခြန္းကို ထုတ္စရာမရွိပါေခ်။ ျဖစ္ႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းတရားမွာ ျပဳစုထားေသာ လူလုပ္ဥပေဒသမ်ားသည္ ၎င္း၏ရင္းျမစ္ သေဘာတရားအရ လူတစ္ဦးခ်င္းအတြက္ေရာ၊ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း တစ္ရပ္လံုးအတြက္ပါ ကိုက္ညီႏိုင္ပါသည္။
မည္သို႕ဆုိေစ အစၥလာမ္သည္ ေခတ္ႏွင့္အံ၀င္ခြင္က်မႈ ရွိျခင္း၊မရွိျခင္း၊ ေခတ္ႏွင့္အညီ လိုက္ေလ်ာညီေထြမႈ ရွိျခင္း၊ မရွိျခင္းဟူေသာ ျပႆနာဆိုင္ရာေမးခြန္းမ်ားမွာ ေယဘုယ်ႏွင့္ ဒႆနာဆိုင္ရာက႑တစ္ခုတည္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာျပႆနာမ်ား မဟုတ္ေပ။
ဤေနရာတြင္ပို၍ ေမးျမန္းသင့္သည့္ေမးခြန္းမွာ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ဥပေဒသမ်ားကို အၿမဲတမ္း မတည္ၿငိမ္ေသာလူမ်ား၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ ေဘာင္ကန္႔သတ္မႈျပဳေပးႏိုင္မည္နည္း။ လူမႈေရး ဥပေဒသမ်ားသည္ အၿမဲတမ္း မေျပာင္းလဲဘဲ အဘယ္သို႕မ်ား တည္ၿငိမ္ေနႏိုင္ပါမည္နည္း ဟူေသာေမးခြန္းမ်ား ျဖစ္သည္။ ဤေမးခြန္းသည္ အလြန္ေကာင္းေသာေမးခြန္း ျဖစ္ပါသည္။ မထင္မွတ္ဘဲ အစၥလာမ္သည္ လူတစ္ဦးခ်င္းႏွင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုးအတြက္ မေျပာင္းလဲေသာလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သည့္ အၿမဲတမ္းခိုင္လံုေသာ ဥပေဒသမ်ားကို ျပဌာန္းေပးႏိုင္သည္မွာ အံ့မခန္းကိစၥပင္ျဖစ္သည္။ အစၥလာမ့္ပင္ရင္း ဥပေဒသမ်ားသည္ ေလွနံဓါးထစ္ပံုစံမဟုတ္ဘဲ ေျပာင္းလဲေနေသာယာယီလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေပ်ာ့ေျပာင္းစြာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ေသာ ဥပေဒမ်ားျဖစ္သည္။ ဤသည္ပင္ ဆင္ျခင္တံုတရားႏွင့္ျပည့္စံု၍ အေျမာ္အျမင္ ရွိေသာ အသိဥာဏ္ရွိသည့္ မြတ္စလင္မ္မ်ားအတြက္ ဂုဏ္ယူေနရသည့္အခ်က္ျဖစ္သည္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႕အေနႏွင့္ လက္ရွိအေျခအေနႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ေသာအတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ရွင္းလင္းရန္ ရည္ရြယ္ပါသည္။

လူမႈေရးေျပာင္းလဲမႈမ်ားသည္ အခ်ိန္ကာလႏွင့္ အံ၀င္ဂြင္က်ျဖစ္ပါသလား။

ဤအခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေရွ႕ဆက္မေဆြးေႏြးမီ ကြၽႏ္ုပ္တို႕အေနႏွင့္ အခ်က္အလက္ႏွစ္ခု တင္ျပခ်င္ ပါသည္။ ပထမဦးဆံုးအခ်က္မွာ လူမႈေရးကိစၥရပ္တစ္ခုသည္ ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္ၿပီး၊ ၎င္းေျပာင္းလဲမႈ၏အစမူလမွာ အေနာက္တိုင္းမွျဖစ္လွ်င္ပင္ ၎င္းကိုဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ၏ ရလဒ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဆိုၿပီး လူအမ်ားက လက္ခံေနၾကျခင္းပဲ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မ်ိဳးဆက္မ်ား၏အယူအဆမ်ားအနက္ အမွားယြင္းဆံုးအယူအဆတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။
ဤကဲ့သို႔ေသာအယူအဆမ်ိဳးကို လက္ခံၾကကုန္ေသာသူမ်ား၏ခံယူခ်က္မွာ သိပၸံႏွင့္စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ား အၿမဲတေစ တိုးတက္ေျပာင္းလဲေနသကဲ့သို႕ ဘ၀တည္ေဆာက္မႈနည္းလမ္းမ်ားမွာလည္း ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် ေျပာင္းလဲေနၾကသည္။ အျပစ္အနာဆာရွိေသာအရာမ်ားကို အျပစ္အနာအဆာကင္းေသာ၊ ၿပီးျပည့္စံုေသာ အရာမ်ားက အစားထိုးေနရာယူမည္။ လူသားဘ၀တြင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားသည္ တိုးတက္မႈမ်ားျဖစ္ၿပီး၊ ဤသို႔ေသာ တိုးတက္မႈ၊ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို လက္ခံႀကိဳဆိုသင့္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ၎င္းတို႔သည္ ေဖာ္ျပပါ အယူအဆမ်ားကို လက္ကိုင္ထားသည္သာမက၊ ဤကဲ့သို႕ေသာ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲ တိုးတက္မႈ မ်ားသည္ ေခတ္ကာလတိုင္း အေျခအေနတိုင္းအတြက္ ဧကန္ျဖစ္ေသာ သေဘာတရားဟု စြဲကိုင္ယံုၾကည္ ေနၾကေပသည္။
အမွန္စင္စစ္ ေျပာင္းလဲမႈအားလံုးသည္ သိပၸံပညာႏွင့္ စက္မႈလုပ္ငန္းတိုးတက္မႈ၏ တိုက္႐ိုက္ရလဒ္ ဟူ၍ကား  မဆိုႏိုင္ေပ။ ထို႕အတူ ၎င္းေျပာင္းလဲမႈမ်ားသည္လည္း ဧကန္ျဖစ္ေသာအရာမ်ား မဟုတ္ျပန္ေခ်။ သိပၸံပညာသည္ ဆက္လက္ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္ေနသကဲ့သို႔ လူသား၏တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ တိရစၦာန္ သဘာ၀ အတၱသည္လည္း ရပ္တန္႔ေနမည္မဟုတ္ေပ။ အသိပညာ၊ ဗဟုသုတႏွင့္ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈမ်ား ေၾကာင့္ လူသားအား ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေအာင္ ၿပီးျပည့္စံုေစသကဲ့သို႕၊ လူသား၏ဗီဇ တိရစၦာန္သဘာ၀ႏွင့္ အတၱတရားက ထိုလူသားအား အက်င့္ပ်က္ေစျခင္းႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသို႔ တြန္းပို႔ေပးတတ္ေလသည္။ လူသား၏ တိရစၦာန္သဘာ၀ဗီဇစိတ္က လူသားအား သူ၏အသိပညာကို နည္းလမ္းအျဖစ္အသံုးျပဳ၍ နိမ့္က်ေသာဆႏၵမ်ားကို ျပည့္၀ေစရန္ အစဥ္ႀကိဳးစားေစတတ္ေသာ သေဘာရွိသည္။ အခ်ိန္ၾကာေညာင္း လာသည္ႏွင့္အမွ် ဤဥာဥ္ဆိုးမွာ ဖြံျဖိဳးႀကီးထြားလာသကဲ့သို႔ လူသားမ်ား၏ အက်င့္စာရိတၱ ပ်က္ျပားျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္ျခင္းတို႔သည္လည္း ႀကီးထြားလာခဲ့သည္။ ကြၽႏ္ုပ္တ႔ိုသည္ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအရ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေရးအတြက္ ဦးတည္ခ်ီတက္သကဲ့သို႕ လူသားတို႕၏အက်င့္ပ်က္ ေဖာက္ျပန္ျခင္းမ်ားကိုလည္း တိုက္ဖ်က္ပစ္ရန္ လိုေပသည္။
ျပဳျပင္ေရးသမားမ်ားႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ေရး၀ါဒီမ်ား ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးပင္ ေခတ္ကာလကို ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ ၾကသည္။ ၎င္းအုပ္စုႏွစ္ခု၏ ကြဲျပားျခားနားခ်က္မွာ ျပဳျပင္ေရးသမားမ်ားက ကေျပာင္းကျပန္ျပဳမႈကို ဦးတည္ၾကၿပီး၊ ေဖာက္ျပန္ေရးသမားမ်ားကမူ ေခတ္ကာလ၏တိုးတက္မႈကို တိုက္ခိုက္ၾကျခင္းသာျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ေခတ္ႏွင့္၎င္း၏ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို ၎င္းေခတ္၏အားလံုးေသာ ေကာင္းျခင္း၊ မေကာင္းျခင္းမ်ား အတြက္ စံႏႈန္းအျဖစ္သတ္မွတ္ပါက ေခတ္ကို ဆံုးျဖတ္တိုင္းတာရမည့္စံႏႈန္းမွာ အဘယ္နည္း။ အကယ္၍ အရာရာတိုင္းသည္ ေခတ္ႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ရမည္ဆိုလွ်င္ ေခတ္သည္ဘယ္အရာႏွင့္ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြျဖစ္သင့္သနည္း။ အကယ္၍ လူသားသည္ ေခတ္ကာလႏွင့္ ၎င္း၏ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို လက္ပိုက္ ၾကည့္ေနပါက လူသား၏အျပဳသေဘာ ျပဳျပင္တီထြင္လိုမႈအေပၚတြင္ မည္သို႕ေသာအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိႏိုင္ပါသနည္း။ လူသည္ အၿမဲတေစ ေရြ႕လ်ားေနေသာအခ်ိန္ဟူေသာယာဥ္ကို “ေမာင္းႏွင္စီးနင္းသူ´´  ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ၏ယာဥ္ကို လမ္းၫႊန္ရန္၊ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ကိစၥကို လ်စ္လ်ဴ မ႐ႈသင့္ေပ။ သို႕မဟုတ္ ပါက လူသားသည္ ျမင္း၏ ေက်ာကုန္းေပၚတြင္ထိုင္လွ်က္၊ ျမင္းသြားရာ ေစစားလိုက္ပါသူႏွင့္မျခား ျဖစ္ေပမည္။

ညႇိယူျခင္းလား၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္းလား

ဒုတိယအေနႏွင့္တင္ျပမည့္အခ်က္မွာ အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ား၏ အစၥလာမ္၏ ခက္ခဲနက္နဲေသာ ျပႆနာ ပုစၦာမ်ားကို ေခတ္ကာလလိုအပ္ခ်က္ႏွင့္အညီ ႐ိုးရွင္းစြာ ေျဖရွင္းနည္းပင္ျဖစ္သည္။ ၎င္းတို႔က အစၥလာမ္သည္ အၿမဲတည္တ့ံရွင္သန္ေနေသာဘာသာတရား ျဖစ္သည္။ ေခတ္တိုင္း၊ ကာလတိုင္းအတြက္ ညႇိယူႏိုင္ေသာ ဘာသာ တရားျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ဤညႇိယူမႈမ်ိဳးကို မည္သို႕ ျပဳလုပ္မည္နည္း။ ညႇိယူမႈ၏ေဖာ္ျမဴလာမွာ အဘယ္နည္းဟု ေမးျမန္းေသာအခါတြင္မူ ၎င္းတို႕က ခ်က္ခ်င္းတုန္႔ျပန္ၾကသည္မွာ “အေျခအေနမ်ား ေျပာင္းလဲ ေသာအခါ လက္ရွိတည္ဆဲဥပေဒမ်ားကို အျခားေသာ ဥပေဒသစ္မ်ားႏွင့္ အစားထိုးျပဳျပင္ လိုက္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္´´ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ၎င္းတို႕ကျငင္းခံုၾကသည္မွာ ဘာသာတရားတစ္ခု၏ ယာယီဥပေဒမ်ားသည္ အေလွ်ာ့ အတင္း ျပဳလုပ္ႏိုင္ၿပီး အသိပညာ၊ သိပၸံပညာရပ္မ်ား၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားႏွင့္ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြျဖစ္ႏိုင္ေသာ ဥပေဒသမ်ား ျဖစ္ရမည္။ ထိုသူတို႕၏အယူအဆအရ၊ ဤအေလွ်ာ့အတင္း ျပဳလုပ္ႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ညိႇယူျခင္းမ်ားသည္ ေခတ္၏လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ကိုက္ညီသကဲ့သို႕ အစၥလာမ္၏အႏွစ္သာရႏွင့္လည္းကိုက္ညီၿပီး ယင္း၏သင္ၾကားမႈမ်ားႏွင့္လည္း ဆန္႕က်င္မႈမရွိပါ။ ေခတ္ကာလ၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားသည္ အၿမဲေျပာင္းလဲေနၿပီး၊ ေခတ္တိုင္းကာလတိုင္းသည္ ဥပေဒသစ္မ်ားကို အၿမဲတမ္းေတာင္းဆိုေနေလ့ရွိသည္ဟု ယူဆၾကသည္။
၎တို႕အေနႏွင့္အစၥလာမ္၏တရားမဥပေဒႏွင့္ လူမႈဥပေဒမ်ားသည္ အစၥလာမ္မတိုင္မီ အာရပ္မ်ား၏ ဓေလ့ထံုးစံမ်ား၊ သံုးစြဲမႈမ်ားႏွင့္ ႐ိုးစင္းေသာဘ၀တည္ေဆာက္မႈ အေျခအေနမ်ားႏွင့္သာ လိုက္ေလ်ာညီေထြ သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ ဤဥပေဒသမ်ားသည္ လက္ရွိေခတ္ႏွင့္ သဟဇာတမျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္၊ ဥပေဒသစ္မ်ား အစားထိုးျပဳျပင္ရန္ လိုအပ္ေပသည္ဟု ယူဆၾကသည္။
အထက္ပါအယူအဆမ်ားကို လက္ကိုင္ထားသူမ်ားအား ေမးျမန္းသင့္သည့္ေမးခြန္းမ်ားမွာ ညႇိယူႏိုင္ ျခင္းသည္ ဥပေဒတစ္ရပ္ကို ႐ုပ္သိမ္းႏိုင္ျခင္းဟု ဆိုလိုပါက၊ မည္သည့္ဥပေဒကမွ ညႇိမယူႏိုင္ေသာ မ႐ုပ္သိမ္း ႏိုင္ေသာ ဥပေဒျဖစ္သနည္း။ ႐ုပ္သိမ္းႏိုင္ျခင္း ႐ႈ႕ေထာင့္မွၾကည့္ေသာ္ ေခတ္ႏွင့္သဟဇာတ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ ဥပေဒဟူသည္ ရွိပါေသးသလား။ ေခတ္အားလံုးတြင္ အေလွ်ာ့အတင္းျပဳလုပ္ ညိႇယူျခင္းႏွင့္ လက္ေတြ႕ အသံုးျပဳျခင္းအတြက္ အေကာင္းဆံုး အဓိပၸါယ္ ေကာက္ယူခ်က္သည္ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ စာၾကည့္တိုက္မ်ားကို ဘ၀၏အေကာင္းဆံုး ေမြ႕ေလ်ာ္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာမ်ားအျဖစ္႐ႈျမင္ၿပီး စာအုပ္ဖတ္ျခင္းသည္လည္း အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္း ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တစ္စံုတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား၏အက်ိဳးအား ခံစားလိုပါက၊ ထိုစာအုပ္မ်ားကိုေရာင္းခ်ၿပီး ရရွိေသာေငြမ်ားျဖင့္ မိမိ၏လိုအင္ဆႏၵမ်ား အားရေက်နပ္ေစႏိုင္ျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ေက်ာ္ၾကားေသာ စာေရးဆရာတဦးက တင္ျပသည္မွာ အစၥလာမ္၏ သင္ၾကားမႈမ်ားကို (၃)ပိုင္းခြဲ၍ ေလ့လာႏိုင္သည္။ ပထမပိုင္းတြင္ အေျခခံၾသ၀ါဒမ်ား၊ ဥပမာ-ေသာင္ဟီးဒ္ေခၚ ကိုးကြယ္ရာအရွင္တစ္ပါးတည္း တည္ရွိျခင္း၊ နဗီတမန္ေတာ္မ်ားအေၾကာင္း၊ ေသၿပီးတဖန္ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းအေၾကာင္းမ်ား ပါ၀င္သည္။ ဒုတိယပိုင္းအေနႏွင့္ ခ၀ပ္ကိုးကြယ္ျခင္းဆိုင္ရာက႑မ်ားျဖစ္ေသာ ဆြလားသ္၊ ဆိြယာမ္၊ ၀ူဒူျပဳျခင္း၊ အစၥလာမ္တရားေတာ္ႏွင့္အညီ သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္ေအာင္ျပဳျခင္း၊ ဟာဂ်္ျပဳျခင္းစသည္တို႔ပါ၀င္သည္။ တတိယ အပိုင္းမွာမူ လူသားမ်ားဘ၀တည္ေဆာက္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒသ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား ပါ၀င္သည္။
ထိုပညာရွင္၏ အယူအဆအရ၊ အစၥလာမ့္သင္ၾကားမႈ၏ ပထမပိုင္းႏွင့္ ဒုတိယပိုင္းတို႔မွာ တစ္သားတည္းျဖစ္ျပီး အၿမဲတမ္းထိန္းသိမ္း လိုက္နာသင့္သည္။ ၿပီးျပည့္စံုေသာသင္ၾကားမႈမ်ားလည္းျဖစ္သည္။ တတိယပိုင္းမွာမႈ ဘာသာတရားႏွင့္ တစ္သားတည္းျဖစ္ေသာ အပိုင္းမဟုတ္ေပ။ ဘာသာ၊ သာသနာဟူသည္မွာ လူသားမ်ား၏ ဘ၀တည္ေဆာက္မႈႏွင့္ သက္ဆိုင္မႈမရွိတတ္ၾကေပ။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ ႏွစ္ဘ၀သခင္ေက်းဇူးရွင္ မဟာတမန္ေတာ္ျမတ္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္က သူ၏ဘ၀ တည္ေဆာက္မႈဆိုင္ရာ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားအားလံုးသည္ ၎င္း၏တမန္ေတာ္အျဖစ္ လာေရာက္ျခင္းႏွင့္မပတ္သက္ေသာေၾကာင့္ သူ၏ ဘ၀တည္ေဆာက္မႈပံုစံမ်ားကို ဘာသာေရး၏ဥပေဒမ်ားအျဖစ္ မသတ္မွတ္ခဲ့ေပ။ ကံအားေလ်ာ္စြာ တမန္ေတာ္ျမတ္အေနႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္၏အႀကီးအကဲဥေသွ်ာင္ျဖစ္ခဲ့ ေသာေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္က ဥပေဒသမ်ားကို ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့ေပသည္။ သို႕မဟုတ္ပါက ဘာသာေရးသည္ လူသား မ်ား၏ ေလာကီဘ၀တည္ေဆာက္ေရးႏွင့္မည္သို႔မွ် သက္ဆိုင္မည္မဟုတ္။
မြတ္စလင္မ္ႏုိင္ငံတစ္ခုတြင္ေနထိုင္ေသာ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအေနႏွင့္ အစၥလာမ္ဘာသာဆိုင္ရာ က်င့္၀တ္ သီလမ်ားကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈသည္ဆိုသည္မွာ ယံုၾကည္ရန္ အလြန္ခက္ခဲေသာ ကိစၥတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္တြင္ နဗီတမန္ေတာ္မ်ား၊ ရစူလ္တမန္ေတာ္မ်ား ေစလႊတ္ရျခင္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပ မထား၍လား။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္တြင္ ရစူလ္တမန္ေတာ္မ်ား ေစလႊတ္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားသည္မွာ-
“ဧကန္မလြဲ၊ ငါအရွင္ျမတ္သည္ မိမိ၏ရစူလ္တမန္ေတာ္မ်ားအား ထင္ရွားစြာေသာ သက္ေသလကၡဏာမ်ားႏွင့္တကြ ေစလႊတ္ေတာ္မူခဲ့၏။ ထိုမွတစ္ပါး ငါအရွင္ျမတ္သည္ ထိုရစူလ္တမန္ ေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ လူတို႕သည္ တရားမွ်တမႈေပၚ၌ ရပ္တည္ၾကအံ့ေသာငွာ က်မ္းဂန္ကိုလည္းေကာင္း၊ တရားမွ်တမႈကိုလည္းေကာင္း ခ်ေပးသနားေတာ္မူခဲ့၏  . . . . .´´ (ကုရ္အာန္ ၅၇း၂၅)။
ထိုေၾကာင့္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္မွ ေဖာ္ျပေနသည္မွာ ရစူလ္တမန္ေတာ္မ်ားေစလႊတ္ရျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လူမႈေရးတရားမွ်တမႈအတြက္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေပသည္။ အသင္သည္ ကုရ္အာန္၏သင္ၾကားမႈအေပၚ မလိုက္နာလိုပါက မလိုက္နာဘဲေနႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ အဘယ္ေၾကာင့္ အစၥလာမ္ႏွင့္က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို ဆန္႕က်င္ အသေရဖ်က္သည့္ အကုသိုလ္အမႈကို က်ဴးလြန္ ေနရပါသနည္း။ ကြၽႏ္ုပ္တို႕၏ မေကာင္းမႈကံၾကမၼာဆိုးမ်ားသည္ ကြၽႏ္ုပ္တို႕၏အက်င့္သီလ ပ်က္ယြင္းျခင္းႏွင့္ အထူးသျဖင့္ ဘာသာတရား၏ဥပေဒမ်ားကို ၎တို႔၏ရင္းျမစ္အား ေလွ်ာ့နည္းဆံုးပါးေစျခင္းႏွင့္ စြမ္းအား ေလွ်ာ့နည္းလာျခင္းမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္။
(၂၀)ရာစုႏွစ္၏အလယ္ပိုင္းခန္႕ကပင္ ထြက္ေပၚလာသည့္အသံတစ္ခုမွာ အစၥလာမ္သည္ေကာင္းေသာဘာသာျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ၎ကို ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ေသာေနရာမ်ားအတြင္း ဥပမာ(ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္)၌ သာ ေဘာင္ခတ္ကန္႕သတ္ထားသင့္သည္။ လူ႕ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ေတာ့ မည္သို႕မွ် သက္ဆုိင္ ပတ္သက္စရာအေၾကာင္းမရွိဟူေသာ ႏႈိးေဆာ္သံမ်ားၾကားလာခဲ့ရ ပါသည္။ ဤလႈံ႕ေဆာ္ခ်က္သည္ မြတ္စလင္မ္ႏိုင္ငံမ်ား၏ နယ္စပ္မ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး မြတ္စလင္မ္ ကမၻာတစ္ခုလံုးတြင္ ၀ါဒပ်ံ႕ခဲ့သည္။
အထက္ပါ ႏႈိးေဆာ္သံ၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ပို၍ရွင္းလင္းစြာ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ပါက ၎ႏႈိးေဆာ္သံ၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ အစၥလာမ္သည္ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ ပ်ံ႕ႏွံ႕လာမႈကို ေတာင့္ခံႏိုင္ရန္ဟူေသာ သေဘာတရားကို ေတြ႕ရသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ထိုအယူအဆသည္ အေနာက္တိုင္း၏အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမႈႏွင့္ဆန္႕က်င္ပါက ၎င္းသည္ ပ်က္သုန္းရေပမည္။ အေနာက္တိုင္းမွၾကည့္ေသာ္ အစၥလာမ္၏ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ထံုးတမ္းဓေလ့မ်ားသည္ မြတ္စလင္မ်ားရွိေနသ၍ ဆက္လက္ရွင္သန္ တည္ရွိေနၿပီး ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ၏ဘုရားမဲ့၀ါဒႏွင့္ ဆန္႕က်င္ေနေသာ ေၾကာင့္ အစၥလာမ္သည္ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒႏွင့္ေရာေထြးႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ သို႕ေသာ္ အစၥလာမ္၏ လူမႈဥပေဒမ်ား သည္ မြတ္စလင္မ္မ်ားအား ဘ၀တည္ေဆာက္မႈဆိုင္ရာ ဒႆနမ်ား ျဖည့္စြမ္းေပးေနမႈေၾကာင့္ အစဥ္အၿမဲရွင္သန္ေနမည္ျဖစ္သည္။ ထိုလူမႈစည္းမ်ဥ္း ဥပေဒမ်ားက မြတ္စလင္ထုအား လြတ္လပ္မႈတစ္သားတည္း ရွိမႈမ်ားျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္သည္။ ေလာဘႀကီးေသာ အေနာက္တိုင္း၏အေတြးအေခၚျဖင့္ ၀ါးၿမိဳမႈမွ ကင္းေ၀းေစ  မည္ျဖစ္သည္။
အစၥလာမ္သည္ ေန႕စဥ္ဘ၀တည္ေဆာက္မႈႏွင့္ မပတ္သက္ေၾကာင္း ၫႊန္းဆိုေရးသားထားသည့္က်မ္းကို ေထာက္ခံအားေပးသူမ်ားက အစၥလာမ္၏ တိက်၍အေျခခံက်သည့္အခ်က္မ်ားကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားၾကသည္။ ပထမဦးဆံုးအေနျဖင့္တင္ျပရေသာ္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း (၁၄၀၀) ေက်ာ္ကတည္းက ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ အစၥလာမ္ကို “ကြၽႏ္ုပ္တို႕သည္ အစၥလာမ္၏ သင္ၾကားခ်က္၊ လမ္းၫႊန္ခ်က္မ်ားထဲမွ တိက်ေသခ်ာေသာ သင္ၾကားမႈမ်ား ကိုသာ လိုက္နာလက္ခံၿပီး အခ်ိဳ႕ကိုမူ ပယ္ပါသည္´´ဟု ဆိုျခင္းျဖင့္ အစၥလာမ့္ မူလသေဘာတရား၏ တန္ဖိုးကိုေလ်ာ့က်ေစခဲ့သည္။ ထို႕ျပင္ အစၥလာမ္၏စည္းမ်ဥ္း၊ စည္းကမ္းမ်ားသည္ နဂိုအတိုင္းျပန္မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ကိုလည္း ထုတ္ေဖာ္ေၾကျငာခဲ့သည္။
ဒုတိယအေနျဖင့္တင္ျပလိုသည္မွာ ေခတ္ကာလေျပာင္းလဲလာခဲ့ၿပီးျဖစ္၍ ေနာင္တြင္လည္း ေျပာင္းလဲ သည့္အခ်ိန္မ်ား ေရာက္လာမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မြတ္စလင္မ္မ်ားအေနႏွင့္ အထက္ပါ လႈံ႕ေဆာ္ခ်က္မ်ား၏ လွည့္စားမႈကို မခံယူသင့္ပါ။ လူထု၏ ဆန္းစစ္ေ၀ဖန္တတ္ေသာအရည္အေသြးမွာ ယခုအခါ အနည္းႏွင့္အမ်ား ႏိုးထ တိုးတက္လာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မြတ္စလင္(မ္)လူထုမွာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ တိုးတက္လာၿပီျဖစ္သည္။ မြတ္စလင္(မ္)လူထုအေနႏွင့္ သိပၸံပညာႏွင့္ ဥာဏ္ပညာေၾကာင့္ရရွိလာေသာ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အသီးအပြင့္မ်ား၏  သ႐ုပ္သ႑ာန္ႏွင့္ အေနာက္တိုင္း၏အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ၊ ေဖာက္ျပန္မႈမ်ား၏ သ႐ုပ္သ႑ာန္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ႏိုင္လာၾကၿပီျဖစ္သည္။
မြတ္စလင္(မ္)ကမၻာရွိ လူထုအေနႏွင့္ ယခုအခါ အစၥလာမ္၏ သြန္သင္ ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ား၏ တန္ဖိုးကို ပို၍ သတိျပဳနားလည္လာၾကသည့္အျပင္ ထိုသြန္သင္ခ်က္မ်ားကို လိုက္နာျခင္းအားျဖင့္ လြတ္လပ္ေသာ ဘ၀တည္ေဆာက္မႈကို ဦးေဆာင္ႏိုင္ေၾကာင္းကိုလည္း သေဘာေပါက္လာၾကေပသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ မြတ္စလင္မ္ လူထုအေနႏွင့္ အစၥလာမ့္သြန္သင္ခ်က္မ်ားကို မည္သည့္တန္ဖိုးႏွင့္မွ် လဲလွယ္စြန္႕လႊတ္ၾကမည္မဟုတ္။ ႏိုးႏိုးၾကားၾကားရွိေသာ မြတ္စလင္မ္မ်ားအေနႏွင့္ အစၥလာမ့္ဥပေဒကို ဆန္႕က်င္၍ထြက္ေပၚလာေသာ ၀ါဒျဖန္႕မႈမ်ားအားလံုးသည္ နယ္ခ်ဲ႕လက္သံုး လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားမႈမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္းကို သတိျပဳမိၾကေပသည္။
တတိယအခ်က္အေနႏွင့္ တင္ျပလိုသည္မွာ ဤက်မ္းကိုေထာက္ခံ အားေပးၾကသူမ်ားအေနႏွင့္ သတိျပဳ သင့္သည့္အခ်က္မွာ အစၥလာမ္ဘာသာသည္ စြမ္းအားႏွင့္ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ ဘုရားမဲ့၀ါဒ၊ ဘုရားရွိ မည္သည့္၀ါဒကိုမဆို ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္သည္ဟူေသာအခ်က္ျဖစ္သည္။ အစၥလာမ္သည္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုလံုး၏ ဘ၀တည္ေဆာက္မႈလမ္းစဥ္အျဖစ္ လႊမ္းမိုးလိုေပရကား ၀တ္ျပဳတည္ေဆာက္ရာ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ႏွင့္ အျခားခ၀ပ္ကိုးကြယ္ရာေနရာမ်ားအတြက္သာ နယ္နိမိတ္ကန္႕သတ္ထားရန္မလိုေပ။ အကယ္၍ အစၥလာမ္ကို ၀တ္ျပဳေက်ာင္းထဲ၌သာ ေဘာင္ကန္႕ထားမည္ဆိုပါမူ အေနာက္တိုင္း၏ အေတြးအေခၚ အယူအဆမ်ားကိုသာမက အေနာက္တိုင္းဆန္႔က်င္ေရးအယူအဆႏွင့္ ၀ါဒသေဘာတရားမ်ားအားလံုးကိုပါ ထုတ္ဖယ္လိုက္သလို ျဖစ္ေပ သည္။ အေနာက္တိုင္းမွေပးေနေသာဒုကၡကို မြတ္စလင္မ္ႏိုင္ငံမ်ား ဖိခံေနရျခင္းမွာကား အထက္ေဖာ္ျပပါ အျခင္းအရာမ်ားကို သတိမျပဳမိၾကေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္။

အစၥလာမ္ႏွင့္ ေခတ္သစ္ဘ၀ (၂)

လူမႈေရးဘ၀ကိုသာ ဦးေဆာင္သည့္ သက္ရွိသတၱ၀ါမွာ လူသားတစ္မ်ိဳးတည္းသာမဟုတ္။ မ်ားစြာေသာ တိရစၦာန္မ်ား အထူးသျဖင့္ အင္းဆက္မ်ားသည္ အုပ္ဖြဲ႕၍အသင္းအဖြဲ႕ႏွင့္ေနတတ္ေသာ သက္ရွိမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ၎င္းတို႔သည္ အာ႐ံုခံအဂၤါမ်ားျဖင့္ ခံစားနားလည္တတ္ၾကသည္။ ၎င္းတို႔သည္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ လုပ္အားခြဲေ၀ျခင္း၊ ထုတ္လုပ္ျခင္း၊ ျဖန္႕ေ၀ျခင္း၊ အမိန္႕ေပးျခင္း၊ အမိန္႕နာခံျခင္းတို႕ကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေပသည္။ ပ်ားမ်ား၊ အခ်ိဳ႕ေသာပုရြတ္ဆိတ္မ်ိဳးစိတ္မ်ားႏွင့္ ျခမ်ိဳးစိတ္မ်ားသည္ ဤသို႕ ထိပ္တန္းက်ေသာစနစ္ကို လိုက္နာႏိုင္ၾကသည္။ မိမိကုိယ္ကို ဖန္ဆင္းျခင္း၏ အိမ္ေရွ႕မင္းသားအျဖစ္ခံယူထားေသာ လူသားမ်ားအေနႏွင့္ ၎င္းသက္ရွိ မ်ားကဲ့သို႕ အဆင့္ျမင့္ေသာစနစ္မ်ိဳးကို ရယူက်င့္သံုးႏိုင္ရန္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ရာစုႏွစ္မ်ားႏွင့္ပင္ခ်ီ၍ အခ်ိန္ယူႀကိဳးစားခဲ့ရသည္။
သတၱ၀ါမ်ား၏ယဥ္ေက်းမႈတြင္ လူသားမ်ား၏ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဆန္႕က်င္ လ်က္ သစ္ေတာမ်ားအတြင္း ေနထိုင္ေသာေခတ္၊ ေက်ာက္ေခတ္၊ အႏုျမဴေခတ္ စသည္တို႕ကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ျခင္းမရွိေပ။ သတၱ၀ါမ်ား၏ ယဥ္ေက်းေျပာင္းလဲမႈမ်ားမွာ သမိုင္းအစႏွင့္ ယခုေခတ္ မည္သို႕မွ်ျခားနားျခင္းမရွိဘဲ တူညီေသာယဥ္ေက်းမႈ စနစ္သာျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရ၏။ လူသားသည္ ၎င္း၏ဘ၀ကို ခက္ထေရာ္မႈ၊ အားအင္ခ်ည့္နဲ႕မႈႏွင့္ စတင္ခဲ့သည္။ ဤသည္ကို က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၊ အမ်ဳိးသမီးက႑၊ က်မ္းပိုဒ္ (၂၈) တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္းေဖာ္ျပထားသည္။

“စင္စစ္တမူကား လူသားတို႕သည္ အားအင္ခ်ည့္နဲ႕သူမ်ားအျဖစ္ ဖန္ဆင္းျခင္း ခံခဲ့ၾကရေလသည္။´´(ကုရ္အာန္၊ ၄း ၂၈)

လူသားသည္ ဤသို႕ခ်ည့္နဲ႕ရာမွေနၿပီး ဆံုးစမဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမ်ားသို႕ဦးတည္၍ မရပ္မနား ခ်ီတက္ လွမ္းလင့္ေနၾကေပသည္။ သတၱ၀ါမ်ားအတြက္ ဘ၀ရပ္တည္ေရးလိုအပ္ခ်က္မ်ားသည္ မေျပာင္းလဲဘဲ အၿမဲတေစ တူညီေန ေပသည္။ ၎င္းတို႕အတြက္ ေခတ္မီျခင္းႏွင့္ ဖက္ရွင္အသစ္မ်ားသည္ မည္သည့္အဓိပၸါယ္မွမေဆာင္။ ၎င္းတို႕ အတြက္ ေရွးေခတ္ကမၻာ၊ ေခတ္သစ္ကမၻာဟူ၍ မရွိပါ။ ထို႕အတြက္ေၾကာင့္ သိပၸံပညာႏွင့္ပတ္သက္စရာ မရွိသလို၊ ေန႕စဥ္ႏွင့္အမွ် ရွာေဖြမႈအသစ္မ်ားကိုလည္း ျပဳလုပ္စရာမလိုေပ။ အေပါ့စားႏွင့္ အေလးစား စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားမွ ေနာက္ဆံုးထုတ္ကုန္ပစၥည္းမ်ား ၎င္းတို႕၏ေစ်းကြက္သို႕ ေရာက္လာစရာလည္းမရွိေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎င္းတို႕သည္ ဗီဇအားျဖင့္သာ သက္ရွင္ေနၿပီး က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္တတ္ေသာအသိဥာဏ္ျဖင့္ သက္ရွင္ေနမႈ မရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
သို႕ေသာ္ လူသား၏လူမႈဘ၀ အေျခအေနမ်ားမွာကား အၿမဲတမ္း ေျပာင္းလဲစရာလိုေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသာ ျဖစ္ေနသည္။ ရာစုႏွစ္တိုင္းတြင္ ကမၻာႀကီးသည္ ေျပာင္းလဲေန၏။ ဤ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားတြင္ ေခတ္ကာလတိုင္းအတြက္ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေအာင္ေတာ္သူအျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္ေစသည့္ လူသား၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ရွိသည္။ လူသားသည္ သဘာ၀တရား၏ ရင့္က်က္၍ <ကယ္၀ေသာ ကေလးငယ္ ျဖစ္သည္။ လူသားသည္ ဗီဇေခၚလွ်ိဳ႕၀ွက္ဆန္းၾကယ္လွေသာ တြန္းအား၏ တိုက္႐ိုက္လမ္းၫႊန္မႈကို မလိုအပ္ေသာအဆင့္သို႕ေရာက္ရွိခဲ့သည္။
သဘာ၀တရားက လူသားအားရင့္က်က္သည္ဟု အသိအမွတ္ျပဳထားသကဲ့သို႕ ဤသည္ပင္လွ်င္ ၎င္းအား လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရရွိေစေသာ အေၾကာင္းအရင္းျဖစ္သည္။ သတၱ၀ါမ်ားက ၎င္းတို႕၏ ဗီဇအရ သဘာ၀ဥပေဒသမ်ားကို မခ်ိဳးေဖာက္ဘဲ လိုက္နာေနရသည္ဟုဆိုလွ်င္ လူသားမ်ားအေနႏွင့္လည္း အသိÓာဏ္ပညာႏွင့္ အၿမဲရွင္သန္ေနေသာဥပေဒမ်ားကို လိုက္နာသင့္ေပသည္။ လူသားသည္ သူ၏ဘ၀ၾကမၼာကို (အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ) သူ႔ဘာသာ သူဖန္တီးႏိုင္ေသာသခင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း တိုးတက္မႈလမ္းေၾကာင္းမွ အၿမဲတေစ ေသြဖည္ႏိုင္သည့္အျပင္ တိုးတက္မႈလမ္းေၾကာင္း အတြင္း၌ပင္ သူ၏ခြၽတ္ေခ်ာ္မႈ၊ ဆုတ္ဆိုင္းမႈ၊ သတိလစ္ဟင္းမႈ၊ က်ဆံုးမႈမ်ားျဖစ္ေစေသာလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ သည္လည္း ရွိေနေပသည္။ လူသားအတြက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ၊ တိုးတက္မႈလမ္းေၾကာင္းမ်ား ပြင့္ေနသကဲ့သို႕ပင္ စာရိတၱပ်က္စီးျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္ျခင္းႏွင့္ မေအာင္ျမင္ျခင္း၊ က်႐ႈံးျခင္းမ်ားသည္လည္း ပိတ္မေနပါ။
ဤသို႕ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအဆင့္သို႕ေရာက္ရွိေနေသာေၾကာင့္ လူသား၏အရည္အခ်င္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပထားေပသည္။ လူသားမ်ားသည္ ေကာင္းကင္မ်ား၊ ကမၻာေျမႀကီးႏွင့္ ေတာင္မ်ားက မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာတာ၀န္ကို ပခံုးထမ္းတာ၀န္ယူႏိုင္ေသာ၊ “အမာနသ္´´ ယံုၾကည္လႊဲအပ္ျခင္းခံရေသာသူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းဆိုေသာ္ လူသားသည္ လြတ္လပ္ေသာ  ဘ၀တည္ေဆာက္မႈလမ္းစဥ္ကို ဦးေဆာင္ႏိုင္သကဲ့သို႕ တရား၀င္ ဥပေဒသမ်ားကို လက္ခံႏိုင္ေသာ၊  သက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းမႈဆိုင္ရာႏွင့္ အျခားေသာတာ၀န္မ်ားကိုလည္း ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာ၊ အရည္ အေသြးရွိသူမ်ားျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ လူသားအေနႏွင့္ အမွားက်ဴးလြန္ျခင္း၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္း၊ မသိနားမလည္ျခင္း၊ တရားမမွ်တျခင္းစသည့္ သေဘာတရားမ်ားႏွင့္ ခံႏိုင္ရည္မရွိေသာ အေၾကာင္းအရင္း ျဖစ္သည္။
ထို႕ေၾကာင့္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္တြင္ လူသား၏အံ့ၾသဖြယ္စြမ္းရည္မ်ားကို ရည္ၫႊန္းျပသကဲ့သို႕ လူသားအား “မတရားေသာသူ၊ ပညာမဲ့ေသာသူ´´ ဟူ၍လည္း ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဆင့္ကဲ့ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚျခင္းႏွင့္ ေသြဖည္ျခင္းဟူေသာ လူသား၏ စြမ္းရည္ႏွစ္ရပ္သည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ခြဲျခား၍မရႏိုင္ေပ။ သတၱ၀ါ၏လူမႈေရးဘ၀မွာ ေရွ႕သို႕တိုးတက္မႈမရွိသကဲ့သို႕ ေနာက္ဆုတ္ျခင္းလည္း မရွိေပ။ ထို႕အတူ ညာဘက္သို႕ မခ်ိဳးသလို ဘယ္ဘက္သို႕လည္း မေကြ႕တတ္ေသာသေဘာလည္းရွိ၏။ လူသားမွာကား သတၱ၀ါမ်ားႏွင့္ ဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္သည္။ လူသား၏ဘ၀တြင္ကား တစ္ခါတစ္ရံေရွ႕သို႕ဦးတည္၍ တိုးတက္မႈရွိ သကဲ့သို႕ ေနာက္သို႕ ျပန္ဆုတ္သည့္အခါလည္း ရွိတတ္သည္။ လူ႕ေလာကတြင္ တိုးတက္မႈႏွင့္ဆင့္ကဲ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားရွိေသာေၾကာင့္လည္း အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ားႏွင့္ ေဖာက္ျပန္မႈမ်ား ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ တရားမွ်တမႈႏွင့္ သစၥာတရားရွိေနေသာေၾကာင့္ မတရားမႈ၊ က်ဴးေက်ာ္ရန္စမႈမ်ား လည္း ရွိႏိုင္ေပသည္။ အသိပညာႏွင့္ အေျမာ္အျမင္ရွိျခင္း၏သ႐ုပ္သ႑ာန္ရွိသကဲ့သို႕ မသိနားမလည္ျခင္းႏွင့္ အေျခခံဆႏၵမ်ားအေပၚ အေလးေပးျခင္း၏ သ႐ုပ္သ႑ာန္မ်ားလည္းရွိေပသည္။ ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ေနရာယူလာသည္ႏွင့္အမွ် အေၾကာင္းခ်င္းရာ အသစ္အသစ္မ်ား အစားထိုးေနရာယူလာၿပီး အမ်ိဳးအစားအသစ္မ်ား ေပၚေပါက္လာေပမည္။

တစ္ယူသန္ျခင္းႏွင့္ မသိနားမလည္ျခင္း

လူသား၏စ႐ိုက္လကၡဏာတစ္မ်ိဳးမွာ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ လိုသည္ထက္ပို လုပ္တတ္ျခင္းႏွင့္ တစ္ခါတစ္ရံ တြင္ လိုသေလာက္မလုပ္တတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ လူသားအေနႏွင့္ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ကို ျပဳက်င့္ပါက ၎အေနႏွင့္ မွန္ကန္ေသာေျပာင္းလဲမႈ အမ်ိဳးအစားႏွင့္ မွားယြင္းေသာေျပာင္းလဲမႈ အမ်ိဳးအစား ကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာႏိုင္ေသာ အရည္အေသြးရရွိလာေပမည္။ ၎င္းအေနႏွင့္ သူ႕ကိုယ္ပိုင္အသိပညာႏွင့္ ဖန္တီးမႈစြမ္းအားျဖင့္ ေရွ႕သို႕တက္လွမ္းႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားႏိုင္စြမ္းရွိသကဲ့သို႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ၏သ႐ုပ္သ႑ာန္ကို နားလည္ႏိုင္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူလည္း ခြဲျခားသိျမင္ႏိုင္စြမ္းလည္းရွိေပသည္။ သို႕မွသာ ေဖာက္ျပန္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္လည္း မေဖာက္ျပန္တတ္ေသာသူျဖစ္ေအာင္ ျပဳမူက်င့္ႀကံႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
၀မ္းနည္းဖြယ္ရာအခ်က္မွာ လူသားသည္ အထက္ေဖာ္ျပပါနည္းလမ္းကို အၿမဲတေစက်င့္သံုးႏိုင္မႈ မရွိျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သူ႕အား အလြန္အႏၲရာယ္ႀကီးမားလွေသာ တစ္ယူသန္ျခင္းႏွင့္ မသိနားမလည္ျခင္းဟူသည့္ ေရာဂါဆိုးႀကီးႏွစ္ခု၏ ဖိစီးႏွိပ္စက္မႈခံရျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ တစ္ယူသန္ျခင္းေၾကာင့္ တိုးတက္မႈကို ဆိတ္သုဥ္း ေစ၍ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈမွ ကင္းေ၀းေစၿပီး ဒုတိယေရာဂါဆိုးျဖစ္သည့္ မသိနားမလည္ျခင္းေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္ျခင္း၊ ပ်က္စီးျခင္းကို ျဖစ္ေစသည္။ တစ္ယူသန္မႈသည္ အသစ္အဆန္းတိုင္းကိုမႀကိဳက္၊ ျငင္းပယ္တတ္ေသာ သေဘာရွိျခင္းေၾကာင့္ အေဟာင္းမွလြဲ၍ မည္သည့္အရာကိုမွ် ေစ့စပ္ညိႇႏႈိင္း လက္ခံႏိုင္စြမ္းရွိမည္မဟုတ္ေပ။ အျခားတစ္ဖက္တြင္မူ မသိနားမလည္ျခင္းေၾကာင့္ အသစ္အဆန္းဟူသမွ်ကို ေခတ္မီသည္၊ တိုးတက္သည္ဟုယူဆၿပီး အခ်ိန္ကာလ ၏လိုအပ္ခ်က္ဟုလည္း ခံယူျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ တစ္ယူသန္သူအတြက္ တိုးတက္မႈဟူဟူသမွ်အက်င့္ပ်က္ျခစားျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္ျခင္းဟုယူဆေနၿပီး မသိနားမလည္သူအတြက္မူ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈဟူသမွ်ကို ခြဲျခားစီစစ္မႈမရွိဘဲ အသိပညာတိုးတက္ျခင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈႀကီးထြားျခင္းဟု ခံယူျခင္းျဖစ္သည္။
တစ္ယူသန္ျခင္းသည္ အႏွစ္သာရႏွင့္ အေပၚယံလႊာကိုခြဲျခားျခင္း မျပဳႏိုင္သလိုနည္းလမ္းႏွင့္ နိဂံုး ရလဒ္ကိုလည္း ခြဲျခားႏိုင္မႈမရွိ။ တစ္ယူသန္အယူအဆကို ဆြဲကိုင္ထားသူအတြက္ ဘာသာေရးဟူသည္ ေခတ္မမီ၊ အသံုးမ၀င္ေတာ့ေသာ ေရွးကအယူအဆမ်ားကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားျခင္းပင္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆထားသည္။ သူ႕အေနႏွင့္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္သည္ အခ်ိန္တိုင္းအတြက္ တစ္သမတ္တည္း က်င့္သံုးႏိုင္ ေအာင္ ခ်ေပးျခင္းျဖစ္၍ ကမၻာအေျခအေနအရပ္ရပ္တြင္ အခ်ိန္အခါမေရြး တစ္သမတ္တည္းစြဲၿမဲေအာင္ ျပဳလုပ္ရမည္ဟု လက္ခံယံုၾကည္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
အထက္ပါ႐ႈေထာင့္မွ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ေခတ္မမီေသာေရွးေဟာင္း ဓေလ့ထံုးစံမ်ားျဖစ္သည့္ “က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို အဆံုးပိုင္းမွစတင္၍ ရြတ္ဖတ္ သရဇၩာယ္ျခင္း၊ က်ဴ႐ိုးကေလာင္တံျဖင့္စာေရးျခင္း၊ ကတ္ထူျဖင့္ ျပဳလုပ္ထား ေသာ မင္ေတာင့္ကိုအသံုးျပဳျခင္း၊ ေခြၽးေပါင္းအိမ္ (ဇဂံုး)မ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္း၊ လက္ျဖင့္ အစားအစာမ်ား စားေသာက္ျခင္း၊ ဆီမီးအိမ္ထြန္းျခင္း၊ စာမတတ္ေအာင္ေနျခင္း´´စသည္တို႔သည္ ထိန္းသိမ္း ထားသင့္ေသာဘာသာေရးဓေလ့ထံုးစံမ်ားျဖစ္ေပမည္။ ဆန္႕က်င္ဘက္အားျဖင့္ဆိုေသာ္ “မွားယြင္းေသာသတင္းမ်ားကို ရရွိထားသူ၊ မသိနားမလည္သူမ်ားအေနႏွင့္ အေနာက္ကမၻာ၏အေျပာင္းအလဲမ်ားေပၚတြင္ မ်က္ေျခမျပတ္၊ အာ႐ံုစိုက္ထားၿပီး ေပၚလာသမွ်ေသာ ဖက္ရွင္အသစ္၊ ဓေလ့ထံုးစံအသစ္မ်ားကို လိုက္အတုခိုးေနမည္ျဖစ္သည္။´´
ေဟာင္းႏြမ္းေသာဓေလ့ထံုးစံမ်ားႏွင့္ ေရွးက်ေသာအသံုးအႏႈန္းမ်ားကို ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ဓေလ့ထံုးတမ္း စဥ္လာမ်ားျဖစ္သည္ဟုယူဆၿပီး တစ္ယူသန္သမားမ်ားက အားလံုးေသာဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကို အစဥ္အလာမပ်က္ ထိန္းသိမ္းလိုၾကၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ သတင္းမွားမ်ားရရွိထားသူ၊ မသိနားမလည္သူမ်ားကမူ ဘာသာေရးဟူသည္ တိုးတက္မႈဆိတ္သုဥ္းေစေသာ ဖင့္ေႏွးေစေသာအေၾကာင္းတရားသာျဖစ္သည္ဟု ယူဆေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
လြန္ခဲ့ေသာရာစုႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း ဘာသာေရးႏွင့္ သိပၸံပညာဆိုင္ရာ `၀ိေရာဓိ´ႏွင့္ပတ္သက္၍ အေနာက္တိုင္းသားမ်ားအၾကားတြင္ အေခ်အတင္ စကားစစ္ထိုးပြဲမ်ား မ်ားစြာျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ၀ိေရာဓိသည္ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈႏွစ္ခုအသြင္ျဖင့္ ေပၚထြန္းခဲ့သည္။ ပထမတိုးတက္မႈမွာ ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းေတာ္က အခ်ိဳ႕ေသာ ေရွးက်၍ဒႆနဆန္ေသာ သိပၸံဆိုင္ရာ သိနားလည္မႈမ်ားကို ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္မ်ားအျဖစ္ လက္ခံျခင္းျဖစ္ၿပီး တစ္ဖက္တြင္ သိပၸံပညာက ၎င္းတို႕၏ယံုၾကည္မႈမ်ား မွားယြင္းမႈကို သက္ေသျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒုတိယတိုးတက္မႈမွာကား သိပၸံပညာသည္ လူ႕ဘ၀၏ပံုသ႑ာန္ႏွင့္ အေျခအေနမ်ားကို ေျပာင္းလဲေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
တစ္ယူသန္ေသာ တရားေသ၀ါဒသမားမ်ားက (ဘာသာေရးကိုင္း႐ႈိင္း သေယာင္ရွိေသာ္လည္း) ႐ုပ္ပိုင္း ဆိုင္ရာအေျခအေန၏ ျပင္ပအသြင္အျပင္ကို ဘာသာေရး၏အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအျဖစ္ ျပဳလုပ္လိုၾကေသာေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ဒႆနဆိုင္ရာျပႆနာမ်ားကို မလိုအပ္ဘဲ ဘာသာေရးအေရာင္ဆိုးလာခ့ဲၾကသည္။
မသိနားမလည္ၾကသူမ်ား (သတင္းမွားမ်ားကိုရရွိထားၾကသူမ်ား) မွာကား`ဘာသာေရးသည္ ႐ုပ္ပိုင္း ဘ၀၏တိက်ေသာအသြင္သ႑ာန္တစ္ခုသာျဖစ္ၿပီး သိပၸံပညာက ဤအသြင္သ႑ာန္ေျပာင္းလဲရန္ အမိန္႕ခ်မွတ္ေပးသျဖင့္ ဘာသာေရးကို ဖ်က္သိမ္းပစ္သင့္သည္´´ ဟူေသာယူဆခ်က္ႏွင့္ဘ၀ကို ရွင္သန္လိုၾကသည္။ အုပ္စုတစ္ခု၏ `တစ္ယူသန္မႈ (၀ါ) တရားေသစြဲမႈ´ အျခားအုပ္စုတစ္ခု၏ `ဂ႐ုမမူလ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈမ်ား´က သိပၸံပညာႏွင့္ ဘာသာေရးနယ္ပယ္ႏွစ္ခု၏အၾကား စိတ္ကူးယဥ္တီထြင္ဖန္တီးထားေသာ၀ိေရာဓိမ်ားကို ယူေဆာင္ လာပါသည္။

က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၏ စာရိတၱဆိုင္ရာသြန္သင္ခ်က္မ်ား

အစၥလာမ္ဘာသာသည္ တိုးတက္ေသာဘာသာျဖစ္သကဲ့သို႕ ၎င္း၏ေနာက္လိုက္ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ မ်ားအားလည္း တိုးတက္ေစလိုေပသည္။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္တြင္ စာရိတၱဆိုင္ရာသင္ခန္းစာမ်ားကို မြတ္စလင္မ္ အမ်ား အစၥလာမ့္အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ေရွ႕သို႕အၿမဲခ်ီတက္ေစရန္ တိုက္တြန္းအားေပးသည္။ ကုရ္အာန္တြင္ တမန္ေတာ္ျမတ္မုဟမၼဒ္(صلي الله عليه و سلم)၏ေနာက္လိုက္ အြမ္မသ္သားမ်ားတစ္ဦးခ်င္းသည္ ေျမဆီလႊာအတြင္း ျမႇဳပ္ႏွံပ်ိဳးလိုက္  ေသာ သစ္ေစ့တစ္ေစ့ႏွင့္တူသည္ဟု ဥပမာေဆာင္တင္ျပထားသည္။ ပထမဆံုးအေနႏွင့္ ၎သစ္ေစ့သည္ ႏုနယ္ေသာ ရြက္ေစ့အျဖစ္ေပၚထြက္လာၿပီး တျဖည္းျဖည္းႀကီးထြားလာေသာအခါ ညႇာတံ၊ အ႐ိုးတံအျဖစ္ ေပၚထြက္လာပံုကို တင္ျပထားေပသည္။ ၎င္းသစ္ေစ့သည္ အလြန္လွ်င္ျမန္စြာ ႀကီးထြားလာျခင္းေၾကာင့္ လယ္သမားေတာင္သူဦးႀကီးမ်ားအား ႀကီးမားေသာအံ့ၾသမႈကို ေပးေဆာင္ႏိုင္ေပသည္။
ဤသည္မွာ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္က လိုလားေဖာ္ေဆာင္ေစလုိေသာ ႏႈိင္းယွဥ္ဆင္ျခင္ျခင္း သေဘာတရား ပင္ ျဖစ္သည္။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္၏လုိလားခ်က္မွာ ႀကီးထြားတိုးတက္မႈပင္ျဖစ္သည္။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္က ခ်မွတ္ေပးလိုေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ အၿမဲတေစႀကီးထြားေနေသာ၊ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေနေသာ၊ အၿမဲတေစ တိုးခ်ဲ႕ေနေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးပင္ ျဖစ္သည္။
ေ၀းလ္ဒူရန္႕က ေထာက္ျပသည္မွာ `အစၥလာမ္မွလြဲ၍ အျခားေသာ မည္သည့္ဘာသာတရားမွ် ၎တို႔၏ ဘာသာ၀င္မ်ားအား စြမ္းအား မေပးႏိုင္။ အစၥလာမ့္ေခတ္ဦးသမိုင္းေၾကာင္းက ေဖာ္ျပေနသည္မွာ အစၥလာမ္သည္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ျပန္လည္တည္ေထာင္ရန္ႏွင့္ ေရွ႕သို႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္အလုိ႕ငွာ မည္မွ်စြမ္းအားမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေၾကာင္း တြန္းအားေပးႏိုင္ေၾကာင္း´´ ေဖာ္ျပသည္။
အစၥလာမ္သည္ `တစ္ယူသန္မႈႏွင့္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈ´ ႏွစ္ခုစလံုးကို ဆန္႕က်င္ေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ၎အစြန္းတရားႏွစ္မ်ိဳးစလံုးမွာ အႏၲရာယ္ႀကီးမားလွေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ တစ္ယူသန္သမား မ်ား၏ အသိဥာဏ္တံုးျခင္းႏွင့္ ဓေလ့ထံုးစံေဟာင္းမ်ားအေပၚတြင္ အတင္းဖက္တြယ္ထားမႈေၾကာင့္ တရားေသ၀ါဒသမားမ်ားသည္ အစၥလာမ္ႏွင့္သက္ဆိုင္မႈမရွိေပ။ ဤတရားေသ၀ါဒီမ်ားကပင္ မသိနားမလည္ၾကကုန္သူမ်ားအား အစၥလာမ္သည္ ေခတ္မီျခင္းႏွင့္ ဆန္႕က်င္သည္ဟူေသာ အယူအဆႀကီး ရရွိလာေအာင္ မူမမွန္ေသာအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားကို သတ္မွတ္ေပးသည္။ အျခားတစ္ဖက္တြင္မူ မသိ နားမလည္ဘဲ အေနာက္တိုင္း၏ အသစ္တီထြင္မႈမ်ားႏွင့္နည္းလမ္းမ်ားကို အားေပးေနၾကေသာသူမ်ား အေနႏွင့္ အေရွ႕တိုင္းသားမ်ား၏ ျပည့္စံုျကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈမ်ားသည္ အေနာက္တိုင္းဆန္ျခင္းေပၚ၌ မီွတည္ေနသည္ဟုယံုၾကည္ျခင္း၊ အေနာက္တိုင္းသားမ်ား၏အေလ့စ႐ိုက္မ်ားကို ႐ုပ္ပိုင္းအရလည္းေကာင္း၊ နာမ္ပိုင္းအရလည္းေကာင္း လက္ခံက်င့္သံုးျခင္း၊ အေနာက္တိုင္းသားမ်ား၏ အျပဳအမူမ်ားႏွင့္ ေရွး႐ိုး အစဥ္အလာမ်ားကို မ်က္စိမွိတ္က်င့္သံုးျခင္း၊ ၎င္းတို႕၏တရားမမႈႏွင့္ လူမႈေရးဆိုင္ရာဥပေဒမ်ားကို အေနာက္တိုင္း၏ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ အတင္းညိႇယူေျပာင္းလဲပစ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လာၾကသည္။ ဤသို႔ ျပဳမူက်င့္သံုးမႈမ်ားက တရားေသ၀ါဒီသမားမ်ားအား အသစ္အဆန္းတိုင္းကို သံသယမ်က္ေစ့ျဖင့္ ၾကည့္ တတ္လာေအာင္ သစ္ဆန္းမႈမ်ားကပင္ ဘာသာေရးကို ၿခိမ္းေျခာက္သည္ဟု ထင္ျမင္လာေအာင္ လႈံ႕ေဆာ္ ေပးသကဲ့သုိ႔ ၎င္းတို႔တစ္ဦးခ်င္း၏ လြတ္လပ္မႈ၊ တဖန္ ၎င္းတို႔၏ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း လူမႈေရးဆိုင္ရာ အရည္အေသြးမ်ားက အစၥလာမ္ကို တရားေသ၀ါဒအသြင္ျဖင့္ က်င့္သံုးလာေအာင္ အားေပးသကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။
ဤသို႕တရားေသ၀ါဒီမ်ားႏွင့္ မသိနားမလည္၍ ေခတ္ေနာက္လိုက္ၾကေသာသူမ်ားက မိမိတို႔မွန္သည္ ထင္၍ ျပဳမႈေနခ်ိန္တြင္ အစၥလာမ္အေနႏွင့္ အုပ္စုႏွစ္ခုစလံုးအတြက္ ပင္နယ္လ္တီ (ကန္႕သတ္မႈေဘာင္) သတ္မွတ္ေပးရန္ လိုအပ္ေပသည္။ တရားေသ၀ါဒီမ်ား၏ တင္းမာမႈမ်ားက မသိနားမလည္ၾကေသာသူမ်ားအတြက္ ဘာသာေရးေလာက တစ္ခုလံုးကို ေျဗာင္းဆန္သြားေအာင္ ကေျဗာင္းကျဗန္ျဖစ္ေစေသာ အေၾကာင္းတရားျဖစ္ေစသည္။ ထို နားမလည္ၾကကုန္ေသာသူမ်ား၏ ဘာသာေရးအေပၚတြင္ အေလးမထားလ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈမ်ားျဖစ္ေစသကဲ့သို႕ တရားေသ၀ါဒီမ်ားအတြက္လည္း ၎င္းတို႕၏ယံုၾကည္မႈတြင္ ပို၍တင္းက်ပ္မႈ၊ ဇြတ္တရြတ္ႏိုင္မႈျဖစ္ေစသည္။ အံ့ၾသစရာေကာင္းေသာအခ်က္မွာကား ယဥ္ေက်းပါသည္ဟုဆိုေသာ၊ အမွန္စင္စစ္တြင္ ဂ႐ုမမူ လ်စ္လ်ဴ႐ႈတတ္ေသာလူမ်ားအတြက္ အခ်ိန္ကာလဟူသည္ အမွားယြင္းကင္းေသာ က်ိန္းေသေပါက္ျဖစ္ေသာအရာဟု ယံုၾကည္ေနၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အမွန္မွာအားလံုးေသာ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကိုလူသားက ယူေဆာင္ လာျခင္းျဖစ္ၿပီး လူသားဟူသည္ အခ်ိန္တိုင္းတြင္ မမွားယြင္းႏိုင္ေသာ၊ အမွားကင္းေသာသေဘာမရွိပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ ေခတ္ကာလ၏အေျပာင္းအလဲဟူသည္ အမွားအယြင္းမွကင္းသည္ဟူေသာယူဆခ်က္မွာ အဘယ္မွာလွ်င္ မွန္ကန္ႏိုင္အံ့နည္း။
လူသားတြင္ “သိပၸံနည္းက်ဆန္းစစ္တတ္ေသာ၊ အလွရသခံစားတတ္ေသာ၊ သိကၡာေစာင့္ထိန္းတတ္ေသာ၊ ဘာသာေရးကိုင္း႐ႈိင္းတတ္ေသာ အထံု၀ါသနာရွိသကဲ့သို႕ လူသားသဘာ၀အက်ိဳး ျဖစ္ထြန္းေစမည့္အရာမ်ားကို အၿမဲတေစရွာေဖြလိုေသာသေဘာ´´လည္း ရွိသည္။ ဤသို႕`အေကာင္းဘက္သို႕ ကိုင္းၫြတ္တတ္ေသာသေဘာတရား´ ရွိသကဲ့သို႕ `အဖ်က္သေဘာ ကိုင္းၫြတ္လိုမႈမ်ားရွိသည္´မွာလည္း အေသအခ်ာျဖစ္သည္။ လူသား၌ `တစ္ကိုယ္ ေကာင္းဆန္တတ္ေသာ၊ အာဏာမက္ေသာ၊ အေပ်ာ္အပါးမက္တတ္ေသာ သဘာ၀လည္းရွိေပသည္။ သူသည္ ေငြမက္သကဲ့သို႔ ေခါင္းပံုျဖတ္အျမတ္ထုတ္မႈကိုလည္း ႏွစ္သက္တတ္ေပသည္။ လူသားသည္ ရွာေဖြမႈအသစ္မ်ား ျပဳလုပ္ႏိုင္သကဲ့သို႔ အေျခအေန၊ အေၾကာင္းအရာကိစၥမ်ားအား ပိုမိုေကာင္းေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ျပဳျပင္ ဖန္တီးတတ္ေသာသေဘာ´လည္းရွိသည္။ တဖန္ `အမွားျပဳလုပ္မိပါက အမွား၀န္ခံတတ္ေသာသဘာ၀´လည္း ရွိေပသည္။ သို႕ေသာ္ လမ္းၫႊန္မႈမခံရေသာ၊ မသိနားမလည္သူမ်ားအေနႏွင့္ ဤသေဘာတရားမ်ားကို နားလည္ ႏိုင္စြမ္း မရွိေပ။ ၎တို႕အေနျဖင့္ ေခတ္သစ္ဆိုတာ ဒီလိုပဲ၊ ဟိုလိုပဲဟူေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုသာ ထပ္တလဲလဲ ေျပာေနတတ္ၾကေပသည္။
ပို၍စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေသာအခ်က္မွာ ထိုမသိနားမလည္ၾကေသာသူမ်ားက ၎တို႕၏ဘ၀ တည္ေဆာက္မႈဆိုင္ရာ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားကို ႐ွဴးဘိနပ္၊ ကက္(ပ္)ဦးထုပ္၊ ၀တ္စံုမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ ၾကည့္တတ္ၾကျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႕ေသာ လူ႕အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကို အသစ္အဆန္းကို ရွာေဖြ တတ္ၾကသကဲ့သို႕ ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ျပတ္သြားေသာအခါမ်ိဳးတြင္လည္း လႊင့္ပစ္တတ္ၾကသည္မွာ ၎င္းတို႕အတြက္ အားလံုးႏွင့္ဆိုင္ေသာ အမွန္တရားတစ္ခုလုိျဖစ္ေနေပသည္။ ထိုကဲ့သို႕ေသာ သတင္းမွားမ်ား ရရွိထားသည့္ မသိ နားမလည္ၾကသူမ်ားအတြက္မွာကား “ေကာင္းျခင္း၊ ဆိုးျခင္း´´ဟူေသာသေဘာက “သစ္ျခင္း၊ ေဟာင္းႏြမ္းျခင္း´´ ေလာက္ပို၍အဓိပၸါယ္မရွိေပ။ ပေဒသရာဇ္စနစ္သည္ ေခတ္မမီေတာ့ျခင္းေၾကာင့္၊ ေဟာင္းႏြမ္းလာေသာ ဖက္ရွင္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္သာ ဆိုး၀ါးသြားျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ၎င္း၀ါဒကို ကမၻာေပၚတြင္ စတင္ မိတ္ဆက္စကာလတြင္မူ အေတာ္အတန္ ေကာင္းမြန္ေသာ၀ါဒျဖစ္ခဲ့သည္။
အလားတူအမ်ိဳးသမီးမ်ားအား ေခါင္းပံုျဖတ္အျမတ္ထုတ္ျခင္းသည္ ေခတ္သစ္က မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ ေသာေၾကာင့္သာ ဆိုး၀ါးလာျခင္းျဖစ္သည္။ သို႕မဟုတ္ပါက ဤအမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုသူမ်ား သည္ပင္လွ်င္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအား အေမြဆက္ခံခြင့္ေပးၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ သူမတို႕၏ ပိုင္ဆိုင္မႈ အခြင့္အေရးမ်ားကိုသာမက သူမတို႕၏ဆႏၵ၊ အျမင္၊ သေဘာထား မ်ားကိုလည္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈၾကမည္သာျဖစ္သည္။
ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ား၏အယူအဆအရ လက္ရွိေခတ္သည္ (အာကသေခတ္) ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ လားစီးရန္ မျဖစ္သင့္ေတာ့ဘဲ ေလယာဥ္ပ်ံကိုစီးရမည္။ ေရနံဆီႏွင့္ထြန္းသည့္ မီးအိမ္ကိုထား၍ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအားကိုသံုးရမည္။ လက္ျဖင့္ လွည့္ေသာလြန္း၊ လက္ျဖင့္ေရးျခင္းတို႔အစား အလြန္ႀကီးမားလွေသာ ပံုႏွိပ္စက္ႀကီးမ်ား မသံုးလွ်င္ မျဖစ္ေတာ့။ ထို႕ျပင္ သူတို႕အေနႏွင့္ `ကပြဲမ်ားသို႕လည္းေကာင္း၊ ေရကူး၀တ္စံုႏွင့္က်င္းပေလ့ရွိေသာ ပါတီမ်ား၊ ဘာဘီက်ဴး ညစာစားပြဲမ်ားသို႕လည္းေကာင္း၊ ေပ်ာ္စရာရႊင္စရာပြဲမ်ားသို႔ သြားျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ပိုကာဆြဲျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ မီနီစကတ္၀တ္ျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ မလုပ္လွ်င္မျဖစ္ေတာ့ေသာ လက္ရွိ ရာစုႏွစ္၏အေၾကာင္းအရာမ်ား´ဟု ယံုၾကည္မိသြားၾကသည္။ အကယ္၍သာ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားအေနႏွင့္ အထက္ပါလုပ္ရပ္မ်ားကိုမေမြ႕ေလ်ာ္ရပါက သူတို႕သည္ လားစီး၍သြားေသာေခတ္သို႕ျပန္၍ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲ  ေရာက္ရွိသြားမည္ဟု ထင္ျမင္ေၾကာက္ရြ႕ံေနတတ္ၾကသည္။
၎တို႕က အခိုင္အမာေျပာဆိုၾကသည္မွာ ဤေခတ္သည္ အႏုျမဴေခတ္၊ သိပၸံေခတ္၊ လအတု လုပ္လို႔ရေသာေခတ္၊ မိဆိုင္းလ္ဒံုးက်ည္ေခတ္ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ား တိုးတက္ျဖစ္ေပၚျခင္းမွာ အလြန္ ေကာင္းမြန္ပါသည္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔အေနႏွင့္ ထာ၀ရရွင္အလႅာဟ္(سبحانه و تعالي)အား ဤေခတ္ဤအခါမ်ိဳးတြင္ လူသားျဖစ္ခြင့္ေပးထားသည့္အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္သင့္ပါသည္။ ထို႕ျပင္ သိပၸံႏွင့္စက္မႈပညာ၏ အက်ိဳးအျမတ္ကို အေကာင္းဆံုး၊ အျမင့္မားဆံုး အက်ိဳးခံစားခြင့္ရရွိေအာင္လည္း ဆႏၵျပဳဆုေတာင္းသင့္ပါသည္။ (သို႕ေသာ္ အားလံုးေသာကာလမ်ားအတြက္ ေႏြကူးဥတုခံစားရၿပီး ယခုေခတ္သိပၸံပညာေၾကာင့္ ေျခာက္ေသြ႕မႈေလ်ာ့ပါးျခင္းကို ျဖစ္ေစသလား။) လက္ရွိရာစုႏွစ္၏ ေၾကာင္းခ်င္းရာမ်ားအားလံုးသည္ ေခတ္သစ္သိပၸံပညာ၏ ရလဒ္မ်ားျဖစ္ပါ သလား။ သိပၸံပညာအေနႏွင့္ သဘာ၀တရားကို ၿပီးျပည့္စံုစြာ ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ၿပီဟု ဆိုႏိုင္ပါသလား။
သိပၸံပညာအေနႏွင့္ သဘာ၀တရားကို လံုး၀လႊမ္းမိုးျခယ္လွယ္ႏိုင္ၿပီဆိုေသာ ဖြင့္ဟေ၀ဖန္ခ်က္မ်ိဳး ျပဳလုပ္ျခင္း မရွိေသးပါ။ လက္ရွိရာစုႏွစ္၏ ကံဆိုး မိုးေမွာင္က်ျခင္းမွာကား သိပၸံပညာရွင္တစ္စုက ေကာင္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ သိပၸံပညာကိုသံုး၍ ရွာေဖြမႈအသစ္မ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း အတၱႀကီးေသာ၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ၊ အာဏာမက္ေသာ အခြင့္အေရးယူတတ္ေသာ၊ ေငြမက္ေသာ သိပၸံပညာရွင္တစ္စုက သိပၸံပညာရွင္အမ်ားစု၏ အားထုတ္မႈ အသီးအပြင့္မ်ားႏွင့္ သိပၸံပညာရွင္မ်ား၏လုပ္အားကို လြဲမွားစြာအသံုးခ်ၿပီး ၎င္းတို႕၏ သံသယျဖစ္ဖြယ္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ရရွိေအာင္ အားထုတ္လာခဲ့ၾကသည္။ အၿမဲတေစ မေျပာင္းလဲဘဲ သိပၸံပညာက ၿငီးတြားေနသည္မွာ ၎င္းသည္ လူသား၏ ဇြတ္တရြတ္ႏိုင္ေသာသဘာ၀တရားျဖင့္ လြဲမွားစြာ အသံုးျပဳခံေနရၿပီး ဤအခ်က္သည္ပင္လွ်င္ ကြၽႏ္ုပ္တို႕ေခတ္ အခါသမယ၏ ကံၾကမၼာဆိုးပင္ျဖစ္သည္။
သိပၸံပညာသည္ ႐ူပေဗဒပညာရပ္တြင္တိုးတက္လွ်က္ရွိၿပီး အလင္း၏ နိယာမမ်ားႏွင့္ ေရာင္ျပန္ျခင္း သေဘာတရားကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ေလရာ အခြင့္အေရးသမားတစ္စုက ၎အလင္း၏ဂုဏ္သတၱိမ်ားကို အသံုးျပဳ၍ ရန္လိုေသာ၊ အဖ်က္ဖက္သို႔ ဦးတည္ေနေသာသေဘာ သဘာ၀ကို ေဖာ္ျပသည့္ အျပာ႐ုပ္ရွင္မ်ားကို ျပဳလုပ္လာသည္လည္းရွိ၏။ ဓါတုေဗဒပညာရပ္သည္ မ်ားျပားလွစြာေသာ တိုးတက္မႈမ်ားျဖစ္ေစႏိုင္ၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ျဒပ္၀တၳဳမ်ားႏွင့္ ျဒပ္ေပါင္းမ်ား၏ ဂုဏ္သတၱိမ်ားကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ေလသည္။ ဤသို႕ေသာ ဓါတုေဗဒပညာရပ္၏ ရွာေဖြေတြ႕ရွိမႈမ်ား ေနာက္တြင္ အခ်ိဳ႕ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားက ၎င္းရွာေဖြေတြ႕ရွိမႈကို အျပည့္အ၀အသံုးခ်၍ လူသား မ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္လံုးကို က်ိန္စာသင့္ေစသည့္ ဟီး႐ိုးအင္း(ခ)ဘိန္းျဖဴထုတ္လုပ္လာၾကေလသည္။ သိပၸံပညာအေနႏွင့္ အက္တမ္၏အတြင္းပိုင္းကိုၿဖိဳခြဲျခင္းျဖင့္ အလြန္အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ စြမ္းအင္ရင္းျမစ္ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ၿပီး ၎စြမ္းအင္ကိုခ်ဳပ္ကိုင္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းကိုလည္း ျပဳႏိုင္ေပသည္။ ထိုစြမ္းအင္ကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ခုလံုးအတြက္ အသံုးမျပဳႏိုင္ေသးခင္မွာပင္ အာဏာမက္သူတစ္စုကအလွ်င္စလိုႏွင့္ အက္တမ္ဗံုးမ်ားျပဳလုပ္ခ့ဲၿပီး စစ္ႏွင့္ မပတ္သက္သည့္ အျပစ္မဲ့သူမ်ားအေပၚတြင္ က်ဲခ်ခဲ့ေလသည္။
(၂၀) ရာစုသိပၸံပညာရွင္မ်ားအနက္ အႀကီးက်ယ္ဆံုးပညာရွင္ႀကီးတစ္ဦးျဖစ္သည့္ အိုင္းစတိုင္းအား ဂုဏ္ျပဳသည့္ ဂုဏ္ျပဳပြဲအခမ္းအနားတစ္ခုတြင္ အိုင္းစတိုင္းက စကားေျပာစင္ျမင့္ေပၚသို႕ တက္သြားၿပီးလွ်င္ `အသင္တို႕သည္ အက္တမ္ဗံုးျပဳလုပ္ေရးအတြက္ အခရာျဖစ္ေသာသူကို ဂုဏ္ျပဳမွာလား´ ဟူေသာ ေမးခြန္း ထုတ္ခဲ့ပါသည္။
အိုင္းစတိုင္းသည္ မိမိကုိယ္တိုင္က အက္တမ္ဗံုးျပဳလုပ္ေရးအတြက္ ဘယ္ေသာအခါမွ ရွာေဖြေလ့လာ စူးစမ္းျခင္းမျပဳခဲ့ပါ။ အျခားေသာ သိပၸံပညာရွင္မ်ားကသာ သူ၏ရွာေဖြေတြ႕ရွိခ်က္ကို အက္တမ္ဗံုးလုပ္ရန္ ရည္ရြယ္ ခ်က္ျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္အသံုးျပဳခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဟီး႐ိုးအင္းထုတ္လုပ္မႈတြင္အသံုးျပဳမႈ၊ အက္တမ္ဗံုးႏွင့္အျပာကားမ်ားအတြက္ အသံုးျပဳမႈမ်ားကသာ ဤရာစုႏွစ္၏ ထင္ရွားေသာသိပၸံ၏ရလဒ္မ်ားဟူ၍ မဆိုႏိုင္ပါ။ ၎င္းတို႕ သည္ ဤရာစုႏွစ္၏ ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ ေၾကာင္းခ်င္းရာမ်ားအနက္မွ အခ်ိဳ႕သာျဖစ္သည္။
ဗံုးျပဳလုပ္သူမ်ား၏ ေနာက္ဆံုးေပၚဗံုးမ်ားအနက္ အေကာင္းဆံုးဗံုးမ်ားကို အျခားႏိုင္ငံတစ္ခု၏ လူထု အေပၚတြင္ က်ဲခ်ရန္အလို႔ငွာ ပညာအတတ္ဆံုးသူမ်ားကို ဤဗံုးက်ဲမႈအလုပ္ကို ျပဳလုပ္ရန္အသံုးျပဳသည္ ဆိုလွ်င္ေခတ္မီျခင္း၊ ေခတ္သစ္သို႔ဆန္းသစ္လာျခင္းသည္ လူသားတို႕၏ရွိရင္းစြဲ ႐ိုင္းစိုင္းမႈကို ေလ်ာ့ပါး သြားေစ ႏိုင္ပါဦးမည္ေလာ။

အစၥလာမ္ႏွင့္ ေခတ္သစ္ဘ၀ (၃)

မိသားစုအခြင့္အေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ အေနာက္တိုင္းပံုစံႏွင့္ သြားသင့္သည္ဟု ျငင္းခံုေသာသူမ်ား၏ အဓိကအေၾကာင္းျပခ်က္မွာ ေခတ္ကာလ ေျပာင္းလဲသြားမႈေၾကာင့္ တစ္နည္းဆိုေသာ္ (၂၀)ရာစု ေခတ္ကာလ၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္သာ ထိုသို႕ျပဳသင့္သည္ဟု ယူဆေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔အေနႏွင့္ ဤ႐ႈေထာင့္ (ေခတ္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ေၾကာင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ အေတြးအေခၚကို ေျပာင္းလဲသင့္သည္ဟူေသာကိစၥ)ကို ရွင္းလင္းစြာ ႐ႈျမင္သင့္ပါသည္။ ဤသို႔ အျမင္မရွင္းလင္းပါက အျခားေသာအခ်က္မ်ား မျပည္စံုျဖစ္ေနေပမည္။ ေနရာ၏ ကန္႔သတ္ခ်က္ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ ဤျပႆနာကို ဒႆနဆုိင္ရာ၊ တရား၀င္မႈ၊ မ၀င္မႈ၊ လူမႈေရးႏွင့္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာစေသာ ႐ႈေထာင့္မ်ားအားလံုးမွ ေဆြးေႏြးရန္ကား မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ ေဆြးေႏြးေနေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္အရဆိုလွ်င္ အဓိက႐ႈေထာင့္ႏွစ္ခုကိုသာ ရွင္းလင္းေအာင္ျပဳလုပ္ရေပမည္။
ပထမ႐ႈေထာင့္မွာ “အခ်ိန္ကာလ၏ေျပာင္းလဲမႈႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းဟူသည္ မသိ နားမလည္ၾကကုန္ေသာသူမ်ားက ယူဆေနသလို ႐ိုးရွင္းလွေသာ ျပႆနာတစ္ခုမဟုတ္ပါ။ ေခတ္ကာလ ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ အေျပာင္းအလဲလုပ္ရသည္ဟူေသာအခ်က္မွာ တစ္ခါတစ္ရံ တိုးတက္ေသာ၊ ေခတ္ေရွ႕ ေျပးေသာ သေဘာေဆာင္သကဲ့သို႕ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲေသာသေဘာလည္း ေဆာင္ေပသည္။´´ ကြၽႏ္ုပ္တို႕အေနႏွင့္ ေခတ္ကို ခ်ီတက္ရာ၌ေကာင္းေသာ တိုးတက္ျခင္းျဖစ္ေစခ်င္သည္။ ေျပာင္းလဲမႈႏွင့္သာ ခ်ီတက္သင့္ၿပီး ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲလိုေသာ ယိမ္းယိုင္မႈမ်ားကို တိုက္ထုတ္ပစ္ရန္ လိုအပ္ေပသည္။ ေျပာင္းလဲမႈ ႏွစ္မ်ိဳးကို ခြဲျခားရန္ႏွင့္ ၎ေျပာင္းလဲမႈမ်ား၏ သေဘာသဘာ၀ကို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ရန္မွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အသစ္တိုင္း၏ အေၾကာင္းခံ အရင္းအျမစ္ကို ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ၿပီး ၎တို႕၏ လမ္းေၾကာင္းကိုလည္း ရွာေဖြဆန္းစစ္ရန္ လိုေပသည္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႕အေနႏွင့္ မည္သို႕ေသာလူသား၏ ျဖစ္လိုျခင္းဆႏၵေၾကာင့္ လက္ရွိ အေျခအေနမ်ား ျဖစ္ေပၚတည္ရွိလာသည္ ဟူေသာ အေၾကာင္းတရားႏွင့္ ၎င္း၏ေနာက္ကြယ္တြင္ မည္သို႔ေသာ လူ႕အလႊာအတန္းအစားက ရွိေနသည္ကို ဆန္းစစ္ရေပမည္။ ထိုျဖစ္တည္မႈမ်ားသည္ လူသား၏ျမင့္မားေသာ လိုအင္ဆႏၵ၊ ကိုင္းၫႊတ္မႈမ်ားေၾကာင့္လား (သို႕မဟုတ္) နိမ့္က်ေသာတိရစၦာန္ဗီဇအရ ပိုင္ဆိုင္လိုမႈမ်ားေၾကာင့္လား၊ တဖန္ ထိုျဖစ္တည္မႈမ်ားသည္ အသိဥာဏ္ရွိေသာပညာရွင္မ်ား၏အတၱမဲ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ၏ ရလဒ္ ေၾကာင့္လား (၀ါ) မိမိအတြက္မိမိ ႀကိဳးစားလိုေသာ ကိုယ္က်ိဳးရွာသူမ်ား၏ ဆႏၵေၾကာင့္ေပၚထြက္လာေသာ ေဖာက္ျပန္ေရးလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပသည့္ရလဒ္မ်ားလားဆိုသည္ကို ႐ႈျမင္သံုးသပ္ရန္လိုေပသည္။

အစၥလာမ္တရားဥပေဒမ်ား၏ ေလွနံဓါးထစ္မက်ေသာ ညိႇယူႏိုင္မႈ

ဒုတိယအေနႏွင့္ ရွင္းလင္းရမည့္အခ်က္မွာ မြတ္စလင္မ္အေတြးအေခၚ ပညာရွင္မ်ားအေနႏွင့္ အစၥလာမ္တြင္ တိက်ေသခ်ာေသာ စြမ္းရည္စြမ္းအားရွိသည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ထိုစြမ္းရည္အားျဖင့္ အစၥလာမ္ ကို ေခတ္ကာလတိုင္းအတြက္ က်င့္သံုးႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္။ ဤသို႕ယူဆၾကေသာ အေတြးအေခၚပညာရွင္  မ်ား၏ အယူအဆအရဆိုလွ်င္ အစၥလာမ္၏သင္ၾကားခ်က္မ်ားသည္ အခ်ိန္ကာလ၏ တိုးတက္ေနမႈႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား ဆက္လက္ႀကီးထြားေနျခင္းႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ၎င္းတို႕ေၾကာင့္ထြက္ေပၚလာေသာ ရလဒ္မ်ားႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ကိုက္ညီေနသည္ဟုဆိုႏိုင္သည္။ အစၥလာမ္၏ စြမ္းရည္ စြမ္းအားမ်ား၏ သေဘာသဘာ၀ကို ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစို႕။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ အစၥလာမ္ဘာသာ၏ ဖြဲ႕စည္း တည္ေဆာက္မႈအရ မည္သို႕ေသာ နည္းပရိယာယ္မ်ား ထည့္သြင္းတည္ေဆာက္ထားသနည္း။ ဤနည္းလမ္း ပရိယာယ္မ်ား၏ အျခင္းအရာမ်ားသည္ ေျပာင္းလဲေနေသာ ေခတ္တိုင္းအခ်ိန္တိုင္းႏွင့္ ကိုက္ညီေနပါသလား။ ထိုနည္းပရိယာယ္မ်ား၏ သင္ၾကားမႈမ်ားအနက္ တစ္စံုတစ္ခုကို စြန္႔လႊတ္ပစ္ရန္လိုမလို၊ အစၥလာမ္၏ သင္ၾကားမႈမ်ားသည္ အခ်ိန္တိုင္း၊ အေျခအေနတိုင္းမွာ တိုးခ်ဲ႕ထြက္ေပၚလာႏိုင္သည့္ အသိပညာရပ္မ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားၾကားတြင္ ပဋိပကၡရွိႏိုင္မရွိႏိုင္ဆိုသည္အခ်က္မ်ားကို ေလ့လာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ၾကပါစို႕။
အစၥလာမ္တြင္ အထက္ေဖာ္ျပပါ ျပႆနာရပ္မ်ားကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္စြမ္းရွိသည္ ဟူေသာအခ်က္ကို သံသယ၀င္ေနေသာသူမ်ား၏သံသယ၊ ၎တို႕နားလည္မႈ လြဲမွားေနျခင္းမ်ားကို ေခ်ဖ်က္ရန္အလို႕ငွာ ကြၽႏ္ုပ္တို႕အေနႏွင့္ တိက်ရွင္းလင္းစြာ ေျဖရွင္းရန္မွာ အမွန္တကယ္ လိုအပ္ေသာကိစၥတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။
အထက္အေၾကာင္းအရာပါကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္္၍ ဆက္လက္ေလ့လာလိုသူမ်ားအေနႏွင့္ တမ္ဗီဟုလ္ အြမၼက္ႏွင့္ မရ္ဂ်ိဳင္ယသ္၀ အီမာမသ္၏  ဟူေသာ စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္သင့္ပါသည္။ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္စလံုးမွာ ပါရွန္ဘာသာစကားႏွင့္ ေရးသားထားပါသည္။
အထက္ေဖာ္ျပပါစာအုပ္မ်ားတြင္ လက္ရွိအသိပညာမ်ား တိုးခ်ဲ႕မ်ားျပားလာျခင္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္လာျခင္းဆိုင္ရာ အစၥလာမ္၏လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မ်ား၊ ယင္း၏ခိုင္မာ၍ တည္ၿငိမ္ေသာဥပေဒသမ်ား၏ အသံုး၀င္မႈ၊ ဘ၀၏ ေျပာင္းလဲေနေသာအေျခအေနအရပ္ရပ္ႏွင့္ ထိုဥပေဒသမ်ား၏ လိုက္ေလ်ာညီေထြမႈဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္မ်ားစြာ ပါ၀င္သည္။ ဤေနရာတြင္ အခ်ိဳ႕ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကိုသာ ေဖာ္ျပသြားမည္ ျဖစ္သည္။

အေလးထားသင့္ေသာစိတ္ဓါတ္ႏွင့္ အသြင္သ႑ာန္အေပၚ ဂ႐ုမဲ့မႈႈ

အစၥလာမ္သည္ လူသား၏အသိပညာတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ၏ အဆင့္အတန္းေပၚတြင္ မွီတည္ေနတတ္ေသာ လူ႕ဘ၀အေပၚယံလႊာႏွင့္သာပတ္သက္သည့္ ဘာသာတစ္ခုမဟုတ္ပါ။ “အစၥလာမ္၏သင္ၾကားမႈမ်ားမွာ ဘ၀ တည္ေဆာက္မႈဆိုင္ရာ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္၊ ထားရွိရမည့္စိတ္ဓါတ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည္သာမက ထို ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္သို႕ ေရာက္ရွိေစႏိုင္မည့္ အေကာင္းဆံုးလမ္းေၾကာင္းကိုလည္း ဆံုးျဖတ္ၫႊန္ၾကားေပးသည္။ သိပၸံပညာအေနႏွင့္ ဘ၀၏ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ႏွင့္စိတ္ဓါတ္ကို ေျပာင္းလဲႏိုင္မႈမရွိသကဲ့သို႕ ထိုရည္မွန္းခ်က္မ်ားသို႕ ေရာက္ရွိေရးအတြက္ ပို၍ေကာင္းမြန္ေသာ၊ ပို၍ တိုေတာင္းေသာ၊ ပို၍စိတ္ခ်လံုၿခံဳေသာ လမ္းေၾကာင္းအား ၫႊန္ျပေပးႏိုင္ျခင္းလည္း မရွိ။ သိပၸံပညာမွ အထက္ပါရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတိုင္မ်ားသို႔ ခ်ီတက္ရာတြင္ ကန္႕လန္႔ျဖတ္တက္ႏိုင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ား(ျဖတ္လမ္းနည္း)ႏွင့္ ပံ့ပိုးမႈမ်ားကိုသာျပဳလုပ္ေပးႏိုင္သည္။´´
အစၥလာမ္သည္ ၎င္း၏နယ္ပယ္အတြင္းရွိ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းလ်က္ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာနယ္ပယ္အတြက္ နည္းလမ္းႏွင့္ပံုသ႑ာန္ကိုသာ ခ်န္ထားခဲ့ေသာေၾကာင့္ အစၥလာမ္အေနႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုခ်င္း၊ တစ္ဖန္ လူ႕ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအဆင့္ တစ္ဆင့္အတြင္း မည္သို႕ေသာပဋိပကၡကိုမဆို ေရွာင္ရွား ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဤသို႕ပဋိပကၡမ်ား၊ ၀ိေရာဓိမ်ားကို ေရွာင္ရွားႏိုင္႐ံုမက ယဥ္ေက်းမႈ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစျခင္း အထူးသျဖင့္ အသိပညာရပ္မ်ားကို တိုးခ်ဲ႕ထြန္းကားေစျခင္း၊ လြတ္လပ္ျခင္း၊ သနားၾကင္နာျခင္း၊ လိုအင္ဆႏၵမ်ားခိုင္မာလာေစ ျခင္း၊ သတၱိတိုးပြားေစျခင္း၊ ထိန္းသိမ္းေစာင့္တည္ေစျခင္းတို႔ျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈႀကီးမ်ား အဆင့္ဆင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ လာေစေသာအဓိကအေၾကာင္းတရားႀကီးအျဖစ္ အဓိကက်ေသာ အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။
အစၥလာမ္အေနႏွင့္ လူ႕သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ လူသား၏ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ လမ္းေၾကာင္းတြင္ ထင္ရွားေသာ သမိုင္းမွတ္တိုင္မ်ား စိုက္ထူႏိုင္ခဲ့သည္။ အျခား တစ္ဖက္တြင္မူ ထိုသမိုင္းမွတ္တိုင္မ်ားက ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ခဲ့သည့္ လမ္းေၾကာင္းမ်ား ပန္းတိုင္မ်ားကိုလည္း ၫႊန္ျပေပးသည္သာမက မထင္မွတ္ဘဲက်ေရာက္ႏိုင္ေသာ ေဘးအႏၲရာယ္ မ်ားကို သတိေပး ၫႊန္ျပေပးပါသည္။ အစၥလာမ္ဥပေဒမ်ားသည္ ပထမအမ်ိဳးအစားျဖစ္ေစ၊ ဒုတိယအမ်ိဳးအစား ျဖစ္ေစ အားလံုးသည္ ပန္း၀င္ရာ မွတ္တိုင္မ်ားသာျဖစ္သည္။
ေခတ္တိုင္း၊ ကာလတိုင္း၏ဘ၀တည္ေဆာက္မႈနည္းလမ္းမ်ားသည္ လူသား၏အသိပညာ၊ ဗဟုသုတ၏ အဆင့္ အတန္းျမင့္မားမႈႏွင့္ပမာဏအေပၚ တြင္ တည္မွီေနေပသည္။ လူသား၏အသိပညာ ဗဟုသုတမ်ားပို၍ပို၍ က်ယ္ျပန္႕ တိုးပြားလာသည္ႏွင့္အမွ် ပို၍ျပည့္စံုေသာ ဘ၀တည္ေဆာက္မႈ နည္းလမ္းသစ္မ်ား ေပၚထြန္းလာၿပီး ယခင္က ရွိခဲ့ေသာဘ၀တည္ေဆာက္မႈလမ္းစဥ္မ်ားကို အလိုအေလွ်ာက္အစားထိုး၀င္ေရာက္လာေပသည္။ အစၥလာမ္ဘာသာအတြက္ ထို႐ုပ္ ပိုင္းဆိုင္ရာ အျပင္ပန္းဘ၀တည္ေဆာက္မႈနည္းလမ္းမ်ားမွာ မြန္ျမတ္သန္႕စင္မႈ မရွိေသာေၾကာင့္ မြတ္စလင္မ္မ်ားအေနႏွင့္ ထိုဘ၀တည္ေဆာက္မႈနည္းလမ္းမ်ားကို အၿမဲတြယ္ကပ္ ထိန္းသိမ္း ေနရန္ မလိုေပ။
အစၥလာမ္အေနႏွင့္ အပ္ခ်ဳပ္ျခင္း၊ ယကၠန္းရက္လုပ္ျခင္း၊ ထြန္ယက္ျခင္း၊ သယ္ယူပို႕ေဆာင္ျခင္း၊ စစ္ပြဲမ်ား ႏွင့္ အျခားေသာလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္အသံုးျပဳရန္ ကိရိယာတန္ဆာပလာမ်ားကို မသံုးဆြဲရ ဟူ၍မဆိုလိုပါ။ လူသားမ်ားအသံုးျပဳေနၾကေသာ ကိရိယာတန္ဆာပလာႏွင့္ပတ္သက္၍ အစၥလာမ္ႏွင့္ သိပၸံပညာအၾကားတြင္ ျပႆနာတစ္စံုတစ္ရာမရွိပါ။ ယင္းတို႕အၾကားတြင္ ျပႆနာမ်ား ဖန္တီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနပါကလည္း မည္သို႕မွ် အက်ိဳးရွိမည္၊ အသံုး၀င္မည္မဟုတ္။ အစၥလာမ္အေနႏွင့္ မည္သည့္ပံုစံရွိေသာ ႐ွဴးဘိနပ္မ်ား၊ ၀တ္စံုမ်ားကို ၀တ္ဆင္ရမည္။ အေဆာက္အဦးမ်ားတည္ေဆာက္ရန္အတြက္ ဤသို႕ေသာ အေဆာက္အဦး ေဆာက္သင့္သည္ဟူ၍ ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္မေပးပါ။ အလားတူပင္ အစၥလာမ္သည္ မည္သည့္တိက်ေသာ ထုတ္လုပ္မႈႏွင့္ ျဖန္႕ျဖဴးမႈဆိုင္ရာနည္းလမ္းမ်ားကိုမွ် ေတာင္းဆိုမႈမရွိပါ။ အစၥလာမ္၏ လကၡဏာသြင္ျပင္မ်ားအနက္ ေခတ္ကာလ၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမ်ား အားလံုးအတြက္ အခ်ိန္တိုင္းတြင္ အသံုးခ်ႏိုင္မႈမွာ ယင္း၏ထူးျခားသည့္ သြင္ျပင္လကၡဏာ တစ္ရပ္ျဖစ္ေပသည္။

တည္ၿငိမ္ေသာလိုအပ္ခ်က္မ်ားအတြက္ တည္ၿငိမ္ေသာဥပေဒသမ်ားႏွင့္
ေျပာင္းလဲေနေသာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားအတြက္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ ဥပေဒသမ်ား

အစၥလာမ္၏အလြန္႕အလြန္အေရးပါသည့္ အခ်င္းအရာတစ္ရပ္မွာ လူသား၏ တည္ၿငိမ္ေသာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားအတြက္ တည္ၿငိမ္ေသာဥပေဒသမ်ားကို  အေျမာ္အျမင္၊ ဆင္ျခင္တံုတရားအျပည့္ ေတြးေခၚၿပီး ခ်မွတ္ထားျခင္းႏွင့္ ေျပာင္းလဲေနေသာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားအတြက္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာဥပေဒသမ်ားကို ခ်မွတ္ထား ျခင္းျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ေစ၊ အုပ္စုလိုက္ျဖစ္ေစ လူသား၏လိုအပ္ခ်က္မွာ မေျပာင္းလဲတတ္ေသာ သေဘာဘဘာ၀ရွိသည္။ ထိုကဲ့သို႕ေသာလိုအပ္မႈမ်ိဳးမွာ ေခတ္ကာလ ေျပာင္းလဲမႈ ရွိေသာ္လည္း လိုက္၍ ေျပာင္းလဲမည္မဟုတ္ေပ။ လူသား၏ ဗီဇသဘာ၀ႏွင့္ လူမႈဆိုင္ရာ ဆက္ႏြယ္မႈစနစ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သေဘာတရားမ်ားမွာ အၿမဲတေစ တစ္ပံုစံတည္းျဖစ္ေနမည္ျဖစ္သည္။
ကြၽႏ္ုပ္တို႕အေနႏွင့္ ၎တုိ႔ကို အားေပးေထာက္ခံသူမ်ား၏ အယူအဆမ်ားျဖစ္သည့္ “ကိုယ္က်င့္တရား ဆိုင္ရာ အႏႈိင္းရသီအိုရီ´´ ႏွင့္ “တရားမွ်တမႈဆိုင္ရာ အႏႈိင္းရသီအိုရီမ်ား´´ကို သိရွိနားလည္ၿပီးျဖစ္္၍ ယင္းသီအိုရီ မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ အယူအဆမ်ားကို ေနာက္ပိုင္းတြင္ တင္ျပသြားပါမည္။ လူသား၏အျခားေသာ လိုအပ္ခ်က္တစ္ရပ္မွာ ေျပာင္းလဲေနေသာသဘာ၀ႏွင့္ ကိုက္ညီသည့္ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ၿပီး ယင္းလိုအပ္ခ်က္မ်ားက ေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ(၀ါ) ေျပာင္းလဲေနေသာ ဥပေဒသမ်ားကို ေတာင္းဆို လာျခင္းျဖစ္သည္။ အစၥလာမ္သည္ ဤကဲ့သို႕ေသာ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေရွးမဆြကပင္ ေတြးျမင္ခဲ့ၿပီးျဖစ္၍ ယင္း လုိအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ တိက်ေသာသေဘာတရားမ်ားကို ဆက္စပ္ၿပီး ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီးေသာ အေျခအေနတိုင္း အတြက္ ထပ္ဆင့္ဥပေဒသမ်ား သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းေပးၿပီး ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကို ရွင္းလင္းေစရန္ အလို႕ငွာ ကြၽႏ္ုပ္သည္ ဥပမာအခ်ိဳ႕ကိုေပး၍ တင္ျပပါမည္။
က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္တြင္ အစၥလာမ္ကခ်မွတ္ထားသည့္ လူမႈေရးရာ သေဘာတရားမ်ားကို ဖြင့္ဆို ရွင္းလင္းထားၿပီး ျဖစ္သည္။ စူရာဟ္အယ္လ္-အန္ဖါလ္ (၈း၆၀)တြင္
“အသင္တို႕သည္ရန္သူကိုရင္ဆိုင္ႏိုင္ေရးငွာအတတ္စြမ္း ႏိုင္စြမ္းအင္အားကို ေတာင့္တင္းေအာင္ျပဳ
ထားၾက´´ဟုဆိုထားေပသည္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ကြၽႏ္ုပ္တို႕၏ တမန္ေတာ္ျမတ္မုဟမၼဒ္(صلي الله عليه و سلم)က ကြၽႏ္ုပ္တို႕အတြက္ ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာမ်ားကို အစၥလာမ့္ တရားဥပေဒစာအုပ္မ်ားအနက္  ျမင္းစီးကြၽမ္းက်င္မႈႏွင့္ ေလးအတတ္ဆိုင္ရာ ဥပေဒဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ တြင္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။ ထိုဥပေဒသမ်ားအရ ျမတ္တမန္ေတာ္မွ ကြၽႏ္ုပ္တို႕ မြတ္စလင္မ္မ်ားအား လမ္းၫႊန္ ထားသည္မွာ ကြၽႏ္ုပ္တို႕အေနႏွင့္ ျမင္းစီးျခင္းႏွင့္ ေလးအတတ္ပညာကို သင္ယူၾကရန္ႏွင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႕၏ ကေလးမ်ားကို သင္ၾကားေပးရန္လည္း လမ္းၫႊန္ထားေပသည္။ ဤအတတ္ပညာမ်ားသည္ ေရွးေခတ္ကာလ၏ စစ္ေရးဆိုင္ရာ သိပၸံပညာရပ္မ်ား၏ အစိတ္အပိုင္းမ်ားျဖစ္ခဲ့သည္။ ဤဥပေဒတြင္ ထင္ရွားသည့္အခ်က္မွာ တမန္ေတာ္ျမတ္၏ အေျခခံအမိန္႔မွာ`အားျဖည့္ထားရန္´ ျဖစ္သည္။ ဤအမိန္႕တြင္ ေလးႏွင့္ ျမား၊ ဓါး၊ အဲေမာင္း (၀ါ)လွံရွည္၊ လား၊ ျမင္း စသည္တို႕သည္ အေရးမႀကီးပါ။ အေရးႀကီးသည့္အခ်က္မွာ ရန္သူအားဆန္႕က်င္ တြန္းလွန္ရန္အလို႕ငွာ စစ္အင္အား ရရွိေအာင္လုပ္ထားရန္မွာ အေရးႀကီးေပသည္။ ျမင္းအတတ္ႏွင့္ ေလးအတတ္ ကို ကြၽမ္းက်င္ႏိုင္နင္းျခင္း၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အင္အားေတာင့္တင္းရန္သာျဖစ္ၿပီး၊ စစ္အင္အားျဖည့္တင္းေရး အတြက္ အေျခခံအမိန္႕ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္ နည္းလမ္းလည္းျဖစ္သည္။ မိမိတို႕၏ စစ္အင္အား အပါအ၀င္ မည္သည့္အင္အားကိုမဆိုအခိ်န္ မေရြးျဖည့္တင္းရန္မွာ ထာ၀ရလိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္စြက္ရန္ဟူေသာ သေဘာတရားမွ ေပါက္ဖြားလာသည့္ ဥပေဒပင္ျဖစ္သည္။
သို႔ျဖစ္ေစကာမႈ ျမင္းစီးအတတ္ႏွင့္ ေလးပစ္ျခင္းအတတ္ပညာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ကြၽမ္းက်င္မႈသည္ ယာယီလိုအပ္ခ်က္မွ်သာျဖစ္ၿပီး ေခတ္ကာလ ေျပာင္းလဲမႈႏွင့္လိုက္္၍ ေျပာင္းလဲတတ္ေသာ သေဘာရွိသည္။ အေျခအေနမ်ား ေျပာင္းလဲမႈမ်ားႏွင့္အတူ လက္နက္၊ ခဲယမ္း မီးေက်ာက္ အတတ္ပညာကြၽမ္းက်င္မႈသည္ ေလးျမႇား အတတ္ပညာအစား ၀င္ေရာက္လာခဲ့သည္။
အျခားထင္ရွားေသာ ဥပမာတစ္ခုမွာ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ ႄကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈႏွင့္ ေျပာင္းလဲျခင္းဆိုင္ရာ လူမႈေရးသေဘာတရား ျဖစ္သည္။ အစၥလာမ္တြင္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္း၏ ႄကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈကို အသိအမွတ္ျပဳသည္။ သို႔ေသာ္ ဥစၥာပစၥည္းပိုင္ဆိုင္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခံယူခ်က္မွာ “အရင္းရွင္ကမၻာက လက္ခံထားသည့္ ပိုင္ဆိုင္မႈႏွင့္ကားမတူေပ။´´ အစၥလာမ္မွ လက္ခံထားသည့္ တစ္ဦးခ်င္းပိုင္ဆိုင္မႈ၏ လကၡဏာ တစ္ရပ္မွာ `လဲလွယ္ျခင္း´ ဟူေသာ သေဘာတရားျဖစ္သည္။
ဤကိစၥႏွင့္ဆက္စပ္၍ အစၥလာမ္မွ တိက်ေရရာေသာ စည္းကမ္းဥပေဒသမ်ားကို ခ်မွတ္ထားသည္။ ၎ဥပေဒသမ်ားအနက္တစ္ခုကို က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ စူရာဟ္အလ္-ဘကရာ (၂း၁၈၈)တြင္
“အသင္တို႕သည္ မိမိတို႕အတြင္းတြင္ တစ္ဦး၏ပစၥည္းကိုတစ္ဦးက မတရားေသာနည္းျဖင့္ မစားသံုးၾကကုန္လင့္´´ ဟု ရွင္းလင္း ျပတ္သားစြာ ေဖာ္ထုတ္ထားေပသည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ရာတြင္ တန္ဖိုးအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားေသာ တရား၀င္လဲလွယ္မႈေၾကာင့္ရရွိလာေသာ တုန္႕ျပန္မႈမွလြဲ၍ ေငြသည္တစ္လက္မွ အျခားတစ္လက္သို႔ ေျပာင္းလဲခြင့္မရွိေပ။ အစၥလာမ္တြင္ ပိုင္ဆိုင္မႈသည္ အႄကြင္းမဲ့အာဏာရွင္ျဖစ္သည္ဟူေသာ အခ်က္ကို လက္မခံပါ။ အစၥလာမ့္ဥပေဒအရ အထူးျပဳတားျမစ္ထားသည္မွာ အထိုထိုေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ၀ယ္ယူျခင္း၊ ေရာင္းခ်ျခင္းမ်ိဳး မျပဳရ။ ဤပစၥည္းမ်ားတြင္ လူသား၏ ေသြးႏွင့္အညစ္အေၾကးမ်ားပါ၀င္သည္။ တားျမစ္ရေသာ အေၾကာင္းရင္းမွာကား ထိုပစၥည္းမ်ားသည္ လူသား၏ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာအတြက္ တန္ဘိုးတစ္စံုတစ္ရာ မရွိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါအာယသ္တြင္ ၫႊန္ျပထားသည့္အတိုင္း ၎င္းတို႕ကိုတားျမစ္ရသည့္ (ျမႇဳပ္ထားေသာ) သေဘာတရားမွာ အတူတူပင္ ျဖစ္္သည္။ လူသား၏ေသြးႏွင့္ အညစ္အေၾကးမ်ားကို အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳလုပ္ျခင္း၏ တရားမ၀င္မႈမွာ အထက္ပါသေဘာတရားကို အသံုးျပဳျခင္း၏ သာဓကတစ္ရပ္သာ ျဖစ္သည္။ အလဲအလွယ္မပါ၀င္ေသာေနရာ၌ပင္လွ်င္ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ေငြ (၀ါ) ပိုင္ဆိုင္မႈကို အေၾကာင္းမဲ့ အပိုင္စီးျခင္း (၀ါ) အျပတ္ရွင္းပစ္ျခင္းမ်ိဳးကို ခြင့္မျပဳႏိုင္ေပ။
အျခားသူတစ္ဦး၏ ပိုင္ဆိုင္မႈကို အေၾကာင္းမဲ့အပိုင္စီးျခင္းကို တားျမစ္သည့္ဥပေဒသည္ အခ်ိန္တိုင္း ေခတ္တိုင္းတြင္ အသံုးျပဳႏိုင္ေသာ သေဘာတရားတစ္ရပ္ျဖစ္ၿပီး လူမႈေရးဆိုင္ရာ ထာ၀ရလိုအပ္ခ်က္တစ္ရပ္အျဖစ္ ေပၚထြန္းလာခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ လူ၏ေသြးႏွင့္အညစ္အေၾကးမ်ားကိုမူ ေကာင္းေသာအရာဟု မမွတ္ယူ ႏိုင္ေပ။ ေခတ္ကာလအလိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူ႕ယဥ္ေက်းမႈ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈ အဆင့္အတန္းေပၚ မူတည္၍ေသာ္လည္းေကာင္း ထိုပစၥည္းမ်ားကို ေရာင္း၀ယ္စရာပစၥည္းမ်ားဟု မမွတ္ယူႏိုင္ေခ်။ ဤစည္းမ်ဥ္း ဥပေဒသသည္ ေျပာင္းလဲေနေသာ အေျခအေနကိုလိုက္၍ ျပဳျပင္မြမ္းမံႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာျဖစ္ၿပီး သိပၸံႏွင့္စက္မႈအတတ္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာမႈသည္ ဤကိစၥေၾကာင္းခ်င္းရာမ်ားကို မွန္ကန္၍အသံုး၀င္ေသာ အသံုးျပဳႏိုင္သည့္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်သို႕ ေျပာင္းလဲေပးရန္ျဖစ္သည္။
အျခားေသာ ဥပမာတစ္ရပ္မွာ စတုတၴသမၼတႀကီးအလီ (رضي الله تعالي عنه)သည္ သူ၏သက္တမ္းေႏွာင္းပိုင္းအခ်ိန္တြင္ ဆံပင္မ်ား မီးခိုးေရာင္ေပါက္လာေသာ္လည္း သူသည္ တစ္ခါမွ်ဆံပင္ကို အေရာင္မဆိုးခဲ့ပါ။ တစ္ေန႕တြင္ လူတစ္ေယာက္က သူ႕အား ေမးျမန္းသည္။ “တမန္ေတာ္(صلي الله عليه و سلم)က အမိန္႕မေပးခဲ့ဘူးလား၊ မီးခိုးေရာင္သန္းေနေသာ ဆံပင္မ်ားကုိ ဆိုးေဆး ဆိုးၿပီး ဖံုးအုပ္ပစ္ဖို႕ကို မၫႊန္ၾကားဘူးလား´´ အလီသခင္ (رضي الله تعالي عنه)က ျပန္ေျပာသည္မွာ “ဟုတ္ကဲ့၊ တမန္ေတာ္(صلي الله عليه و سلم)က ၫႊန္ၾကားခဲ့ ဖူးပါတယ္။ ထိုသူက ဒါဆိုလွ်င္ ခင္ဗ်ားကဘာျဖစ္လို႕ဆံပင္မဆိုးတာလဲ။ အလီသခင္(رضي الله تعالي عنه)က မိန္႕ဆိုသည္မွာ တမန္ေတာ္ျမတ္ႀကီး(صلي الله عليه و سلم)ရွိစဥ္က ဤၫႊန္ၾကားမႈကိုျပဳခဲ့သည့္အေၾကာင္းမွာ ထိုအခါက မြတ္စလင္မ္လူဦးေရမွာ အလြန္နည္းပါးခဲ့ၿပီး ၎တို႔အနက္မွ မ်ားစြာေသာသူအုိမ်ားသည္ စစ္ပြဲမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေနခဲ့ရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟုရွင္းျပခဲ့ပါသည္။ တမန္ေတာ္(صلي الله عليه و سلم)က ဤသို႕အမိန္႕ေပးရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ ထိုသူအုိမ်ားအေနႏွင့္ ၎တို႔၏ဆံပင္ကို ေဆးဆိုးျခင္းျဖင့္ အသက္အရြယ္မွန္ကို ကြယ္၀ွက္ထားရန္ျဖစ္ၿပီး အကယ္၍ ရန္သူမ်ားအေနႏွင့္ သူတို႕သည္ အဖိုးအိုအုပ္စုႏွင့္ ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲ ၀င္ေနရပါကလားဟူေသာ အသိရလာလွ်င္ ၎တို႕၏ စိတ္ဓါတ္မ်ား တက္ႄကြလာမည္ကိုမလိုလားေပ။ အစၥလာမ္သည္ ကမၻာတစ္ခုလံုးသို႕ ပ်ံ႕ႏွံ႕ ေရာက္ရွိလာသည့္ ယခုအခ်ိန္၀ယ္ အေျခအေနမွာ ေျပာင္းလဲသြားၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ လူတိုင္းလူတိုင္းသည္ သူ၏ဆံပင္ကိုအေရာင္ဆိုးျခင္း မဆိုးျခင္းမွာ သူ၏လြတ္လပ္ခြင့္သာျဖစ္သည္။
အလီသခင္(رضي الله تعالي عنه)၏ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မွာ ဆံပင္ေဆးဆိုးျခင္းႏွင့္ပတ္သက္သည့္ တမန္ေတာ္(صلي الله عليه و سلم)၏ လမ္းၫႊန္ခ်က္မွာ ထာ၀ရလိုအပ္ေသာအေျခခံဥပေဒ မဟုတ္ေပ။ ယင္းသည္ ထိုဥပေဒသကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္သည့္ နည္းလမ္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ]ယင္းဥပေဒက ဆိုလိုရင္းသေဘာမွာ ရန္သူစိတ္ဓါတ္တက္ႄကြလာေစ ႏိုင္ေသာ မည္သည့္အျပဳအမူမ်ိဳးမဆို မလုပ္သင့္ ဟူေသာအခ်က္သာျဖစ္သည္။ အစၥလာမ္၏ ဆက္ႏြယ္ပတ္သက္မႈမွာ ျပင္ပန္းအသြင္ျပင္ လကၡဏာသာမက အတြင္းပိုင္းစိတ္ဓါတ္ႏွင့္ပါ သက္ဆိုင္ေပသည္။ သို႕ေသာ္ အစၥလာမ္က လိုလားသည္မွာ အခြံမွာအႏွစ္သာရအတြက္ျဖစ္ၿပီး သတ္မွတ္၀တ္စံုမွာ ကိုယ္ခႏၶာ လံုၿခံဳမႈအတြက္ျဖစ္သည္။

အကၡရာေျပာင္းလဲေရးႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ျပႆနာ

မၾကာေသးမီကာလကပင္ အစၥလာမ္ႏိုင္ငံႀကီးတစ္ခုတြင္  အကၡရာအေရးအသားေျပာင္းလဲေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အျငင္းပြားမႈတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ဤျပႆနာသည္ အစၥလာမ္ သေဘာတရား႐ႈေထာင့္ ႏွစ္ခု၊ ပံုစံႏွစ္မ်ိဳးႏွင့္ စဥ္းစားႏိုင္သည္။ ပထမ႐ႈေထာင့္မွာ အစၥလာမ္သည္ မည္သည့္အကၡရာမ်ိဳးကိုမဆို လက္ခံ ပါသလား (၀ါ) အျခားေသာ အကၡရာမ်ားအေပၚ ခြဲျခားမႈရွိပါသလား။ အစၥလာမ္သည္ ယခုအာရဗီဟု ေၾကာ္ၾကားသည့္ အကၡရာစာေပတစ္ခုတည္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ပါသလား။ အာရဗီကဲ့သို႕ပင္ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကား ျဖစ္ေသာ လက္တင္ဘာသာ (ႏိုင္ငံျခားအကၡရာမ်ား)ႏွင့္ပါ သက္ဆိုင္မႈရွိပါသလား။ အမ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာ အစၥလာမ္သည္ ကမၻာ့ဘာသာစကား၊ အကၡရာမ်ားအားလံုးကို အာရဗီႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆပါသလား။
ဒုတိယအမ်ိဳးအစားျပႆနာမွာ အကၡရာစာေပေျပာင္းလဲမႈက မြတ္စလင္မ္ႏိုင္ငံမ်ား၏ လူမ်ားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ေပါင္းစည္းျခင္းကို မည္မွ် ဦးေဆာင္ေပါင္းစပ္ေပးႏိုင္မည္နည္း၊ ဤသို႔ေျပာင္းလဲမႈမွ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံ၏ ယဥ္ေက်းမႈကို မည္မွ်အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိႏိုင္မည္နည္း။ ဤသို႕ေသာျငင္းခံုမႈမ်ား ေပၚေပါက္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ လြန္ခဲ့ေသာရာစုႏွစ္ေပါင္း(၁၄)ခုအတြင္း တီထြင္ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ လက္ရွိ အကၡရာအျဖစ္ မွတ္တမ္းျပဳထားသည့္ ထုိႏိုင္ငံ၏ အစၥလာမ္ႏွင့္ သိပၸံနည္းက်ေသာအကၡရာကိုသာ အတည္ျပဳသတ္မွတ္ခဲ့သည္။ အကၡရာေျပာင္းလဲမႈက ဤစာေပကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းမႈအားလံုးအတြက္ အားလံုးေသာကိစၥမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္မႈရွိပါသလား။ အျခားေသာေမးခြန္းတစ္ခုမွာ ဤေျပာင္းလဲမႈျပဳရန္ အဆိုျပဳသူမ်ားမွာ မည္သူမ်ားနည္း။ မည္သူတို႔က ဤေျပာင္းလဲမႈကို လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကပါမည္နည္း။ ဤအေမး ပုစၦာမ်ားသည္ အားလံုးေမးသင့္ ေမးထိုက္ေသာ ေမးခြန္းျဖစ္ပါသည္။

ဥေရာပဦးထုပ္ကို တားျမစ္ထားျခင္းမဟုတ္။
အျခားသူမ်ားအေပၚ  (အေၾကာင္းမဲ့) မွီခိုေနရျခင္းကိုသာ တားျမစ္ျခင္း။

ကြၽႏ္ုပ္ကဲ့သို႕ေသာသူမ်ားအေနျဖင့္ မၾကာခဏရင္ဆိုင္ရေသာ ျပႆနာမ်ားမွာ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ အစားအေသာက္ စားျခင္းအေပၚ အစၥလာမ့္ဥပေဒက မည္သို႔ သတ္မွတ္ထားပါသနည္း။ အစားအစာကို ဇြန္းႏွင့္ ခက္ရင္းႏွင့္ စားလွ်င္ မည္သို႔ ျဖစ္သြားပါမည္နည္း။ ဥေရာပ စတိုင္လ္ဦးထုပ္ေဆာင္းလွ်င္ဘာျဖစ္သလဲ။ ႏိုင္ငံျခား ဘာသာစကားေျပာတာကို အစၥလာမ္ကတားျမစ္သလားစသည္ျဖင့္ အထင္ေသးေငါ့ေတာ့ေတာ့ႏိုင္ေသာ ေမးခြန္းမ်ားျဖစ္သည္။
အထက္ပါေမးခြန္းမ်ား ေခ်ပရာတြင္ ကြၽႏ္ုပ္တို႕က ေပးသည့္အေျဖမွာ ဤကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ အစၥလာမ္မွတိက်သည့္ လမ္းၫႊန္သင္ၾကားမႈမ်ိဳး ေပးမထားပါ။ အစၥလာမ္အေနႏွင့္ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္မ်ားအား အစာစားရာတြင္ လက္ႏွင့္စားပါ (၀ါ) ဇြန္းႏွင့္စားပါဟူ၍ လမ္းၫႊန္မထားပါ။ အစၥလာမ္ကလည္း ၫႊန္ထားသည္မွာ သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္မႈကို အေလးထားရန္သာျဖစ္သည္။ အစၥလာမ္မွ မည္သည့္႐ႈးဖိနပ္ပံုစံ၊ ဦးထုပ္ပံုစံႏွင့္ ၀တ္စံုပံုစံကိုမွ် အေသးစိတ္ လမ္းၫႊန္သတ္မွတ္ ေပးျခင္းမရွိပါ။ အစၥလာမ့္႐ႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားသည္လည္းေကာင္း၊ ဂ်ပန္ဘာသာစကားသည္လည္းေကာင္း၊  ပါရွန္ဘာသာစကား (ဖါရစီ)သည္လည္းေကာင္း တူညီေသာအဆင့္အတန္းရွိပါသည္။
သို႕ေစကာမူ အစၥလာမ္သည္ အခ်ိဳ႕ေသာအေရးကိစၥမ်ားအတြက္ကား အထူးလမ္းၫႊန္မႈမ်ားရွိေပသည္။ မိမိ၏ကိုယ္ပိုင္ လကၡဏာေပ်ာက္ေစျခင္းအား တားျမစ္သည္။ အျခားသူမ်ားအား မလိုအပ္ဘဲ အလြန္အမင္း ေၾကာက္ရြ႕ံျခင္းကိုတားျမစ္သည္။ တုပ၍ေျဖေဖ်ာ္မႈ (ဥပမာ-အသံတုျခင္း၊ အမူအရာ ဟန္ပန္တုျခင္း) မ်ားကို တားျမစ္သည္။ အျခားေသာသူမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာျခင္းကို တားျမစ္သည္။ ယုန္ကို ေႃမြႏွင့္ေထာင္ဖမ္းသကဲ့သို႕ တစ္ပါးသူမ်ားအား ညိႇဳ႕ငင္ ျမဴဆြယ္ျခင္းကိုတားျမစ္သည္။ အျခားေသာ ေနရာေဒသတစ္ခုမွ ျမည္းေသ တစ္ေကာင္ကို လားဟုယူဆျခင္းကိုတားျမစ္သည္။ (၂၀)ရာစု၏ အေၾကာင္းခ်င္းရာမ်ားဟု အမည္တပ္၍ အျခားလူမ်ား၏ေဖာက္ျပန္မႈမ်ား၊ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ပ်က္ယြင္းမႈမ်ားကို တားျမစ္သည္။ မြတ္စလင္မ်ားအေနႏွင့္ အတြင္းပိုင္း၊ အျပင္ပိုင္းႏွစ္ခုစလံုး အေနာက္တိုင္းဆန္ျခင္း၊ ႐ုပ္ပိုင္းေရာနာမ္ပိုင္းဘ၀ အေနာက္တိုင္းဆန္ျခင္း ျပဳရန္လိုသည္ဟူေသာယံုၾကည္ခ်က္ကို တားျမစ္သည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံသို႕ ရက္အနည္းငယ္သြားေရာက္ၿပီး ျပန္လာေသာအခါတြင္ မိမိတို႔၏သက္ဆိုင္ရာဘာသာစကားမ်ားကို အေနာက္တိုင္းအသံထြက္၍ ေျပာဆိုျခင္းမ်ား ကို ပိတ္ပင္တားျမစ္သည္။

အေရးႀကီးျခင္း၊ ပို၍ အေရးႀကီးျခင္း

ေခတ္ကာလ၏လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေစေသာ အစၥလာမ္၏ အျခားေသာက႑တစ္ခုမွာ ၎င္း၏လမ္းၫႊန္သင္ၾကားမႈမ်ားသည္ ေၾကာင္းက်ိဳး ဆင္ျခင္ရန္ ခိုင္လံုကိုက္ညီျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အစၥလာမ္ ထုတ္ေဖာ္ ေၾကျငာထားသည့္အတိုင္း ယင္း၏ဥပေဒသမ်ားသည္ ပို၍ျမင့္မားေသာကိစၥရပ္မ်ားအေပၚေမွ်ာ္မွန္း၍ ႀကိဳတင္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ထားၿပီးျဖစ္သည့္အေၾကာင္းအရင္းမ်ားတြင္ အေျခခံထားေပသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ယင္းအေၾကာင္းခ်င္းရာမ်ား၏ အေရးပါမႈ အဆင့္အတန္းကိုလည္း အစၥလာမ္ကပင္ ထုတ္ျပန္ေၾကာ္ျငာေပးသည္။ ဤသို႕ ေဆာင္ရြက္ေပးမႈမ်ားက အဆိုပါနယ္ပယ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အစၥလာမ့္ဥပေဒကြၽမ္းက်င္သူမ်ား အတြက္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခုမတူရာကို ႏႈိင္းယွဥ္စရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအေၾကာင္းအရာမ်ား ေပၚလာေစသည္။
ဤသို႕ေသာအေျခအေနမ်ားႏွင့္ ႀကံဳၾကိဳက္လာပါက အစၥလာမ့္ဥပေဒ ကြၽမ္းက်င္သူမ်ားအေနႏွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအေၾကာင္းအရာမ်ား၏ အေရးပါမႈကို ခ်ိန္ဆရန္ အစၥလာမ္ကခြင့္ျပဳထားၿပီးျဖစ္သည္။ ဤသို႕ ခ်ိန္ဆရာတြင္လည္း အစၥလာမ္က ၫႊန္ျပထားေသာ လမ္းၫႊန္ခ်က္မ်ားကိုအေျခခံ၍ ပို၍အေရးႀကီးေသာကိစၥ အခ်င္းအရာမ်ားကို ဆံုးျဖတ္ၾကရန္ျဖစ္သည္။ အစၥလာမ့္ဥပေဒအတတ္ပညာတြင္ ဤစည္းမ်ဥ္းမ်ိဳးကို “အေရးႀကီးေသာႏွင့္ ပို၍အေရးႀကီးေသာျပႆနာ´´ဟု ေခၚသည္။ ဤစည္းမ်ဥ္းဥပေဒသကိုသံုး၍ စဥ္းစားရေသာ ျမင့္၍ပို၍ျမင့္ေသာ ေၾကာင္းခ်င္းရာမ်ားႏွင့္ ဆိုင္သည့္ဥပမာမ်ား မ်ားစြာရွိပါသည္။ သို႕ေသာ္ က်မ္းေလးမည္ဆို၍ ဤဥပေဒမ်ားကိုခ်န္လွပ္ၿပီး ဆက္လက္ တင္ျပသြားပါမည္။

ဗီတိုအာဏာျဖင့္ တားဆီးပိတ္ပင္ခြင့္ရွိေသာဥပေဒမ်ား

အစၥလာမ္သာသနာအား ေျပာင္းလဲေနေသာအေျခအေနမ်ားႏွင့္အညီ ေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ၊ လက္ေတြ႕ အသံုးျပဳႏိုင္ေစေသာ အရည္အေသြးမွာလည္း အစၥလာမ္၏ထူးျခားေသာ မ်က္ႏွာစာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဤထူးျခားေသာ အရည္အေသြးေၾကာင့္ပင္ အစၥလာမ္သည္ အၿမဲရွင္သန္ေနေသာ၊ ထာ၀ရတည္တံ့ေနေသာ ဘာသာတရားတစ္ခုျဖစ္ေစသည့္ အေၾကာင္းရင္းပင္ျဖစ္သည္။ အစၥလာမ္တြင္ အျခားေသာဥပေဒသမ်ားကို မြမ္းမံျပဳျပင္၊ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္သည့္ တရားဥပေဒတရားကိုယ္သေဘာရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယင္းတရားဥပေဒသမ်ားကို ဥပေဒသပညာရွင္မ်ားက “စိုးမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ေနသည့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား´´ ဟု ေခၚဆို ၾကသည္။
“မထိခိုက္၊ မနစ္နာ၊ မဆံုး႐ႈံးေစရ´´ဟူေသာ ဥပေဒသအရ ဥပေဒသည္ အျပစ္မ့ဲသူတစ္ဦးဦး၏ အက်ိဳး  စီးပြားကို ထိခိုက္နစ္နာဆံုး႐ႈံးေစမည့္ မည္သည့္ ကိစၥမ်ိဳးကိုမွ် ခြင့္ျပဳမည္မဟုတ္။ ဤဥပေဒ၏တရားကိုယ္သေဘာသည္ တရား၀င္ျဖစ္ေသာ ဥပေဒဆိုင္ရာ စနစ္ႀကီးတစ္ခုလံုးအတြက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္ေစမည္။ ဤတရားကိုယ္ သေဘာတရား၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အျခားေသာဥပေဒသမ်ားကို ျပဳျပင္မြမ္းမံရန္ (၀ါ) လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ ကိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္တြင္ အစၥလာမ္က အျခားေသာစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို ေျပာင္းလဲရန္ ဤစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားအေပၚတြင္ ဗီတိုအာဏာေပးထားၿပီးျဖစ္သည္။

အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား၏အာဏာ

ထပ္မံ၍ အဆံုးသတ္အေနႏွင့္ အစၥလာမ္ဘာသာတရားအား အၿပီးသတ္ အရည္အေသြးမ်ားေပးခဲ့သည့္ ၾကည့္႐ႈေလ့လာစစ္ေဆးမႈမ်ားႏွင့္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညိႇမႈ သေဘာမ်ားတရားကို ဆက္လက္တင္ျပသြားပါမည္။ ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ အက်င့္သီလ မြန္ျမတ္သန္႕စင္မွန္ကန္ေသာ အစိုးရမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ အာဏာအေၾကာင္းကို အေရးေပးတင္ျပသြားပါမည္။

အိဂ်္တိဟါဒ္ ဟူေသာသေဘာတရား

ပါကစၥတန္လူမ်ိဳး အေတြးအေခၚပညာရွင္တစ္ျဖစ္လဲ ကဗ်ာဆရာ အစ္ (က)ဘားလ္က အိဂ်္တိဟါဒ္ (ဥပေဒသမ်ားကို ၎င္းတို႕၏မူလအရင္းအျမစ္မွ ထုတ္ယူျခင္း)သည္ အစၥလာမ္၏ အရင္းခံတြန္းအားေပးသည့္ အင္အားမ်ားျဖစ္သည္ဟု ဆိုထားသည္။ ဤသို႕ဆိုလိုျခင္းမွာ မွန္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ပို၍ အေရးႀကီးေသာအခ်က္ မွာ အစၥလာမ္တြင္ အိဂ်္ေတ့ဟါဒ္ကို လိုလိုလားလား လက္ခံတတ္ေသာ အထူးအရည္အေသြး ရွိေနေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ အျခားမည္သည့္ ဘာသာတရားတြင္မွ် ဤအခ်င္းအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ဤသို႕ထူးျခားသည့္ အရည္အေသြးကို ပိုင္ဆိုင္ထားမႈမရွိပါ။ အစၥလာမ့္အႏွစ္သာရ အတြင္းပိုင္း တည္ေဆာက္ထားပံုမွာ အထက္ပါ အတိုင္း ပံုစံခ်မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အိဂ်္တိဟါဒ့္၏အကူအညီျဖင့္ ယင္းသည္ အၿမဲတမ္းေျပာင္းလဲတတ္ ေသာ ဘ၀၏လိုအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ လိုက္ေလ်ာညီေထြက်င့္သံုးႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
အဘူအလီဆီနာ (အဗီစီနာ) က သူ၏စာအုပ္တြင္ အၿမဲေျပာင္းလဲေနေသာ လိုအပ္ခ်က္တိုင္းအတြက္ အိဂ်္တိဟါဒ္ ျပဳလုပ္ရန္လုိအပ္ေၾကာင္းကို အေျချပဳတင္ျပထားသည္။ သူ၏စာအုပ္တြင္ အဘူအလီဆီနာက ေျပာသည္မွာ ဘ၀၏အေျခအေနမ်ားသည္ အၿမဲတေစေျပာင္းလဲေနသည္။ ျပႆနာသစ္မ်ားသည္ အသစ္ အသစ္ထပ္မံ၍ အႀကိမ္ႀကိမ္ေမြးဖြားလာေသာ္လည္း အစၥလာမ္၏ အေျခခံသေဘာတရားမ်ားသည္ အၿမဲတေစ ပံုေသျဖစ္ေနၿပီး၊ ေျပာင္းလဲ၍မရႏိုင္ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႕ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ဥပေဒေရးရာတြင္ ဗဟုသုတရွိၾကသူမ်ားႏွင့္ က်င့္၀တ္သီလရွိၾကေသာလူမ်ားအဖို႕ ေခတ္တစ္ေခတ္မွ တစ္ေခတ္ ေျပာင္းလဲ၍ ေပၚထြက္လာႏိုင္ေသာ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္မည္သာမက လူသားမ်ား၏ လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ ျပႆနာမ်ားကို အေျဖရွာေပးႏုိင္ေပလိမ့္မည္။
အစၥလာမ္ႏိုင္ငံအသီးသီး၏ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို မြတ္ဂ်္တဟစ္ဒ္ (အိဂ်္တိဟါဒ့္ကို လက္ေတြ႕ က်င့္သံုးေနသည္ဟု) ေက်ာ္ၾကားေသာ သာသနာေရး ပညာရွင္မ်ား ငါးဦးထက္မနည္းေသာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုကို ျပဳလုပ္ဖြဲ႕စည္းသင့္ၿပီး ၎င္းပညာရွင္မ်ားက အခ်ိန္ကာလအလိုက္ ႏိုင္ငံေတာ္မ်ားက ထုတ္ျပန္ေနေသာဥပေဒသမ်ား ေပၚတြင္ အစဥ္တစိုက္ေလ့လာ ေစာင့္ၾကပ္ေနရန္လည္း တာ၀န္ေပးထားသင့္ပါသည္။
ဤေနရာတြင္ ဆိုလိုသည့္သေဘာမွာ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္သည့္ ေလွနံဓါးထစ္ တစ္ယူသန္သမားမ်ား၊ ေခတ္မီတုိးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို ဆန္႕က်င္သူမ်ား၊ မသိနားမလည္ၾကေသာ သတင္းမွားမ်ား လက္ခံထားရွိၾကသူမ်ား၊ ဘာမသိညာမသိဘဲ အမ်ားေနာက္လိုက္ေနၾကသူမ်ား မည္သူမဆိုႏိုင္ငံသားအားလံုးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ဥပေဒျပဳမႈ မ်ားကို အၿမဲမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာရမည္။ ေ၀ဖန္သံုးသပ္ရမည္ဟု ဆိုလိုျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
အိဂ်္တိဟါဒ့္၏ အမွန္တကယ္ဆိုလိုရင္းသေဘာမွာ အထူးျပဳခ်က္မ်ားျဖစ္ၿပီး အိဂ်္တိဟါဒ့္ျပဳသူမ်ား အေနႏွင့္ အစၥလာမ္အေျခခံအႏွစ္သာရကိုလည္းေကာင္း၊ အစၥလာမ္တရားဥပေဒဆိုင္ရာ ဥပေဒအတတ္ပညာကို အတြင္းက်က် ေလ့လာရန္လိုသည္။ သို႕မွသာ အစၥလာမ္အကယ္ဒမီေက်ာင္းေတာ္မ်ားမွ ထြက္လာေသာသူမ်ား သည္ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ျခင္းကို မခံရမွာျဖစ္သည္။
အစၥလာမ္က ခ်မွတ္ထားေသာသေဘာတရားမ်ား၊ က်င့္၀တ္သီလမ်ားကို ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ရန္မွာ မြတ္စလင္မ္တစ္ဦးအတြက္ ဘ၀တည္ေဆာက္မႈ အလုပ္တစ္ခုျဖစ္သည္မွာ သံသယျဖစ္ဖြယ္မရွိပါ။ ဤသို႕ ျပဳလုပ္ႏိုင္ရန္မွာ အလႅာဟ္အရွင္ထံမွအကူအညီအျပင္၊ ထိုလုပ္ငန္းတြင္ အရသာေတြ႕ေသာ၊ စြမ္းရည္ေျပာင္ ေျမာက္ေသာအထံု၀ါသနာရွိေသာသူတစ္ဦးျဖစ္ရန္မွာ အေသအခ်ာျဖစ္သည္။
အိဂ်္တိဟါဒ့္က်င့္သံုးမႈႏွင့္ အထူးျပဳခ်က္မ်ားမွ ဖယ္ခြာ၍ အခ်ိဳ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ၎င္းတို႕၏အျမင္ သည္ ယံုၾကည္ေလာက္ဖြယ္ရွိေသာ ခိုင္လံုသည့္ အသိပညာ ဗဟုသုတမ်ားရရွိလာသူမ်ားလည္းရွိၾကပါသည္။ ထိုသူတို႔ အေနႏွင့္ ပို၍ဘာသာတရားကိုင္း႐ႈိင္းၿပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕႐ိုေသ ခံ့ျငားရန္ လိုအပ္ပါသည္။ အစၥလာမ့္၏ သမိုင္းကေဖာ္ျပသည္မွာ ထိုပုဂၢဳိလ္မ်ား အထူးသျဖင့္ အသိပညာ အေျမာက္အျမားရိွသူ၊ က်င့္၀တ္သီလျမင့္မားသူမ်ားသည္ ဥပေဒဆုိင္ရာ ၎တို႕ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ရာတြင္ႀကီးစြာေသာသတိကိုျပဳၾကသည္ ဟူေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာမြတ္စလင္မ္မ်ား အစၥလာမ့္ဘ၀တည္ေဆာက္မႈအတြက္ မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းကို ေ႐ြးခ်ယ္ ႏိုင္ၾကပါေစ။

ဆရာမႀကီးေဒါက္တာလွလွ၀င္း