အစၥလာမ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသာသနာ

myanmarislam.com

အစၥလာမ္ဟူသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း အမိန္႔နာခံျခင္းဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။နိစၥထာဝရတည္ရွိေတာ္မူေသာ တစ္ဆူတည္းတစ္ပါးတည္း ျဖစ္ေတာ္မူေသာအလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏ အမိန္႔ေတာ္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးတမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္သခင္၏ စံနမူနာမ်ားကို နာခံက်င့္သံုးျခင္းျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရရွိျခင္းျဖစ္သည္။အစၥလာမ္သည္ ၿပီးျပည့္စံုေသာ ဘာသာသာသနာ အယူဝါဒလမ္းစဥ္ျဖစ္သည္။ လူ႔ဘဝ တည္ေဆာက္ေရး လမ္းၫႊန္ျဖစ္သည္။သာသနာဟူသည္အဆံုးအမျဖစ္သည္။တမန္ေတာ္ျမတ္၏ဩဝါဒေတာ္တစ္ရပ္တြင္ဒီန္
သာသနာဟူသည္အဆံုးအမျဖစ္သည္ဟုလာရွိသည္။

အစၥလာမ္သည္ ကမၻာတည္စကတည္းကရွိေသာကမၻာဦးဘာသာျဖစ္သည္။ ကမၻာဦးဖခင္အာဒမ္၊ မိခင္ဟာဝါႏွင့္တကြလူမ်ိဳးအသီးသီးေဒသအသီးသီး၊ေခတ္အသီးသီးတြင္ေပၚထြန္းခဲ့သမွ်ေသာနဗီရစူလ္
အေပါင္းႏွင့္ အျမင့္ျမတ္ဆံုးပြင့္ေတာ္မူခဲ့သည့္ေနာက္ဆံုးနဗီတမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္သခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္တို႔ လိုက္နာက်င့္သံုးေဟာၾကားသြန္သင္ေသာဒီန္သာသနာေတာ္သည္အစၥလာမ္ျဖစ္သည္။မြတ္စလင္မ္ဟူ
သည္ၿငိမ္းခ်မ္းသူ၊အမိန္႔နာခံသူဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။အစၥလာမ္တည္းဟူေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္ကို နာခံက်င့္သံုးသူျဖစ္သည္။

မြတ္စလင္မ္သည္ လူမ်ိဳးကို ရည္ၫႊန္းေသာ အမည္မဟုတ္။ အစၥလာမ္သာသနာသက္ဝင္ယံုၾကည္သူ လူတိုင္းကိုမြတ္စလင္မ္ဟုေခၚသည္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္မွတစ္ပါးအျခားခဝပ္ကိုးကြယ္ထိုက္ေသာအရွင္မရွိ။တမန္ေတာ္ျမတ္မုဟမၼဒ္သခင္
သည္အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ေစလႊတ္ေတာ္မူေသာေနာက္ဆံုးတမန္ေတာ္ျဖစ္သည္ဟူေသာ သန္႔စင္ေသာ စကားေတာ္အဓိဌာန္ကို ျြခင္းခ်က္မရွိ သက္ဝင္ယံုၾကည္လိုက္နာက်င့္သံုးသူကို မြတ္စလင္မ္ဟုေခၚသည္။

အစၥလာမ္သည္စၾကဝဠာတစ္ခုလံုးႏွင့္သက္ဆိုင္သည္။လူသားအားလံုးႏွင့္သက္ဆိုင္သည္။က်မ္းေတာ္ျမတ္
ကုရ္အာန္အရရွင္းျပပါမည္။အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္စၾကဝဠာေလာကခပ္သိမ္းကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေတာ္
မူေသာအရွင္ျဖစ္သည္။ (ကုရ္အာန္ အဖြင့္က႑၊ ၁း၂)

အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ပုဂိၢဳလ္၊သတၲဝါ၊လူ၊နတ္၊ ျဗဟၼာမဟုတ္၊ျဖစ္ပ်က္အနိစၥသခၤါရဓမၼတို႔ႏွင့္ ကင္းေတာ္မူေသာအရွင္ျဖစ္သည္။ အိုျခင္း၊နာျခင္း၊ေသျခင္း ကင္းေတာ္မူေသာအရွင္ျဖစ္သည္။ ဇာတိ၊ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊မရဏတို႔ႏွင့္လားလားမွမအပ္စပ္ေသာအရွင္ျဖစ္သည္။႐ုပ္၊နာမ္၊ဓမၼ၊သခၤါရတို႔ကိုျဖစ္ေပၚထင္ရွားေစေတာ္
မူေသာစၾကဝဠာအနႏၲကိုလႊမ္းမိုးသက္ေရာက္ေနသည့္သဘာဝနိယာမတို႔ကိုျပဌာန္းေတာ္မူေသာအေၾကာင္း

တရား အားလံုးတို႔၏ ပထမဦးဆံုး အေၾကာင္းတရားကိုအစပ်ိဳးေစေတာ္မူေသာ အရွင္ျဖစ္သည္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္တစ္ဆူတည္းတစ္ပါးတည္းတည္ရွိ ေတာ္မူသည္။တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္သခင္သည္
ေလာကခပ္သိမ္းအတြက္ က႐ုဏာေတာ္ရွင္အျဖစ္ ပြင့္ေပၚလာသည္။

(ကုရ္အာန္ နဗီတမန္ေတာ္မ်ားက႑၊ ၂၁း၁၀၇)

တမန္ေတာ္ျမတ္ မုဟမၼဒ္သခင္သည္အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ေစလႊတ္ေတာ္မူေသာေနာက္ဆံုးတမန္ေတာ္ျဖစ္သည္။ မုဟမၼဒ္ဟူေသာအမည္၏အဓိပၸာယ္မွာခ်ီးမြမ္းျခင္းခံထိုက္သူဟူ၍ျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ပညတ္ရာဓါတ္ပါဆိုသ
ကဲ့သို႔တမန္ေတာ္ျမတ္မုဟမၼဒ္သခင္သည္ေကာင္းျခင္းမဂၤလာအျဖာျဖာတို႔ႏွင့္ထူးျခားေဝဆာ၍အခါမလပ္
၊ေမတၲာပိုအပ္ေသာလူသားတို႔၏အခ်စ္ေတာ္ျဖစ္သည္။သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာလူတို႔၏ေမတၲာပို႔သျခင္းခံ
ရေသာထူးျခားသည့္ဂုဏ္ရည္ေတာ္ပိုင္ဆိုင္သူ ျဖစ္သည္။တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္သည္လူ႔သမိုင္းတြင္ ေလာ
ကီေလာကုတၲရာ၊ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈဘက္ ျပည္ေရးရြာမႈဘက္ ႏွစ္ဖက္စလံုးတြင္အႀကီးမားဆံုးေအာင္ျမင္
မႈရရွိခဲ့သူျဖစ္သည္။ လူသားတို႔အေပၚတြင္ေန႔စဥ္ေနထိုင္ေရးဘဝလမ္းေၾကာင္းအပါအဝင္ဩဇာအရွိဆံုး ပုဂိၢဳလ္ထူးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ထိုအခ်က္ကိုခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ျဖစ္သည့္သမိုင္းပညာရွင္မိုက္ကယ္
အိပ္ခ်္ဟတ္(MichaelH.HART)က သူေရးသည့္ႊ့The 100; A Ranking of the Most infulential PersonsinHistoryအမည္ရွိစာအုပ္တြင္တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္သခင္အားအဆင့္အမွတ္တစ္ေနရာ၌ထား
ကာေဖာ္ျပထားသည္။ထိုစာအုပ္ကို သမိုင္းပါေမာကၡဆရာႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းက "ေက်ာ္စြာ၁၀ဝ" ဟု အမည္ေပးကာ ဘာသာျပန္ၿပီးျဖစ္ သည္။

(ေဒါက္တာသန္းထြန္း၊(၂၀ဝ၁)၊ မုဟမၼဒ္(၅၀၇-၆၃၂)။ ေက်ာ္စြာ ၁၀ဝ ပထမ တြဲ၊ ရန္ကုန္၊ အင္ၾကင္းဦး။

တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္သခင္ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္အာရပ္လူ႔အစည္းအ႐ံုးႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္းကိုစာေရးဆရာ
ႀကီးဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကသဘာဝသိပၸံစာအုပ္တြင္ဤသို႔ေဖာ္ျပခဲ့သည္။"အစၥလာမ္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္အာရဗ္အင္ပါယာ"
ဟူေသာေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္"မိုဟာမက္သည္မကၠာဟ္ႏွင့္မဒီနာၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံႏွစ္ႏိုင္ငံတို႔ကို(၇)ရာစုႏွစ္မ်ားအစ
ပိုင္းေလာက္တြင္စတင္သိမ္းသြင္းစုစည္းမိ၏။ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအစုစုအသင္းသင္းကြဲကာက်ဥ္းက်ဥ္းေျမာင္းေျမာင္းေန
ထိုင္လ်က္ရွိေနခဲ့ၾကေသာအာရဗ္လူ႔အစည္းအ႐ံုးကေလးမ်ားကိုသိမ္းသြင္းစုစည္းရေသာစည္း႐ံုးေရးလုပ္ငန္း
သည္ေသးငယ္လြယ္ကူေသာကိစၥတစ္ရပ္မဟုတ္ေပ။အလြန္တရာေလးလံခက္ခဲေသာလုပ္ငန္းႀကီးတစ္ခုျဖစ္၏။မိုဟာမက္
သည္သာမန္စည္း႐ံုးေရးသမားႀကီးတစ္ဦးသာမဟုတ္ေပ။ႏိုင္ငံေရး၊စစ္ေရးႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈေခါင္းေဆာင္ႀကီးတစ္ဦးပါျဖစ္၏။
သူသည္ႏွစ္ေပါင္းအစိတ္သံုးဆယ္ခန္႔မွ်အတြင္းအာေရဗ်ကြ်န္းဆြယ္တြင္အစုစုအသင္းသင္းကြဲေန႐ံုသာမကအယူဝါဒအမ်ိဳး
မ်ိဳးကြဲျပားကာ၄င္းတို႔အခ်င္းခ်င္းလည္းမၾကာမၾကာစစ္မက္တိုက္ခိုက္လ်က္ရွိၾကေသာအာရဗ္လူ႔အစည္းအ႐ံုးမ်ားအားအစၥ
လာမ္ယဥ္ေက်းမႈကိုဦးထိပ္ထားေသာအာရဗ္ႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ျဖင့္ထူးထူးျခားျခားသိမ္းသြင္းထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။မို
ဟာမက္ကိုဆက္ခံခဲ့ၾကေသာအစၥလာမ္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္အာရဗ္လူ႔႕အစည္းအ႐ံုးအႀကီးအကဲႏွင့္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ထို
သို႔အာေရဗ်ႏိုင္ငံေတာ္ထူေထာင္ ၿပီးခဲ့႐ံုႏွင့္တင္းတိမ္ရပ္တန္႔ေနခဲ့ၾကသူမ်ားမဟုတ္ေပ"ဟုေဖာ္ျပထားသည္။

(ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္(၁၉၇၄)၊သဘာဝသိပၸံ၊ စာ-၁၈၃)

ထို႔အျပင္"ေခတ္သစ္ေခတ္ေဟာင္းႏွင့္အေရွ႕အေနာက္တို႔၏ ေပါင္းကူး"ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္-"အာရဗ္လူ႔အစည္းအ႐ံုးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈသည္ေရာမအင္ပါယာအပ်က္တြင္အစေပ်ာက္သြားခဲ့ေသာ ေခါမယဥ္ေက်းမႈ၏သဘာဝသိပၸံပညာရပ္မ်ားႏွင့္
ေခတ္သစ္သဘာဝသိပၸံပညာရပ္မ်ားကိုအသက္ဆက္ေပးခဲ့ေသာသို႔မဟုတ္ေပါင္းကူးေပးခဲ့ေသာဆက္သြယ္ေရးတာဝန္ခံ
လည္းျဖစ္၏။ထိုမွ်သာလွ်င္မဟုတ္ေသးေပ။အာရဗ္လူ႔အစည္းအ႐ံုးဝင္မ်ားသည္အာရွတိုက္ဖက္ရွိတ႐ုတ္ႏွင့္အိႏိၵယလူ႔အ
စည္းအ႐ံုးမ်ားထူေထာင္ခဲ့ၾကေသာအရပ္ရပ္ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကိုပါဆက္ခံစုေဆာင္းခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္၏။ဥေရာပလူ႔အစည္းအ
႐ံုးမ်ားတြင္ေခတ္သစ္သဘာဝသိပၸံပညာရပ္မ်ားထူေထာင္ေရးႏွင့္တိုးခ်ဲ႕ေရးမ်ားအတြက္အိႏိၵယႏွင့္တ႐ုတ္လူ႔အစည္းအ႐ံုး
မ်ား၏အရပ္ရပ္ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကိုပါလက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ၾကသူမ်ားလည္းျဖစ္၏။ထိုသို႔ဆိုလိုက္သည့္အတြက္အာရဗ္လူ႔အ
စည္းအ႐ံုးသည္ေခတ္သစ္ႏွင့္ေရွးေဟာင္းအေရွ႕ႏွင့္အေနာက္တို႔ကိုဆက္စပ္ေပါင္းကူးေပးခဲ့သူမ်ားေလာက္သာ ျဖစ္
သည္ဟုမဆိုလိုေပ။ႏွစ္ေပါင္း၅၀ဝခန္႔မွ်တန္ခိုးေတဇာႀကီးမားခဲ့ေသာအာရဗ္လူ႔အစည္းအ႐ံုးဝင္မ်ားသည္ေရွးေဟာင္း
ေခါမႏွင့္ေခတ္ၿပိဳင္အာရွအရပ္ေဒသမ်ားမွဆက္ခံစုေဆာင္းခဲ့ေသာအသိအလိမၼာတရားမ်ားကိုသူတို႔စြမ္းပကားႏွင့္လည္း
သူတို႔ဟာသူတို႔တိုးခ်ဲ႕ျခင္းျပဳခဲ့ၾက၏"ဟုေဖာ္ျပထားသည္။(ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္(၁၉၇၄)၊သဘာဝသိပၸံ၊စာ-၁၈၇)

ထို႔အျပင္အာရဗ္လူ႔အစည္းအ႐ံုးႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈေခါင္းစဥ္ငယ္ေအာက္တြင္လည္း(၆)ရာစုႏွစ္မ်ားမွ(၁၁)ရာစုႏွစ္မ်ားအထိ
တန္ခိုးေတဇာႀကီးမားခဲ့ေသာအာရဗ္လူ႔အစည္းအ႐ံုးႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈသမိုင္းကာလမ်ားအတြင္းအရပ္ရပ္ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္း
မ်ားႏွင့္ကုန္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားအတားအဆီးမရွိဖြံၿဖိဳးတိုးတက္ခဲ့သျဖင့္သဘာဝသိပၸံပညာရပ္မ်ား၏ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး
အတြက္ေကာင္းျမတ္ေသာ ေရခံေျမခံမ်ား ျဖစ္လာၾက၏။၄င္းျပင္အာရဗ္မ်ားသည္ကုန္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးႏွင့္ ခရီးသြားလာေရးမ်ားဖက္တြင္လည္းလြန္စြာအားေကာင္းခဲ့သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္မဟုတ္သေလာ။ ေဖာက္ကားေရာင္းဝယ္
ေရးအတြက္သြားလာရင္းျဖစ္ေစ၊ခရီးသြားလာရင္း ျဖစ္ေစ၊အျခားအျခားေသာလူ႔အစည္းအ႐ံုးႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈမ်ားအသိအ
လိမၼာႏွင့္အၾကားအျမင္မ်ားေကာင္းစြာစုေဆာင္းႏိုင္ခဲ့ၾကရာ၏။ယင္းသို႔ျဖင့္အာရဗ္မ်ားသည္ ေခါမယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ သဘာဝသိပၸံပညာရပ္မ်ားသာမကပါးရွင္း၊အိႏိၵယႏွင့္တ႐ုတ္တို႔ထံမွလည္း ေကာင္းစြာစုေဆာင္းဆက္ခံႏိုင္ခဲ့ၾကရာ၏။ သို႔ရာတြင္အာရဗ္မ်ားသည္ဆက္ခံထိန္းသိမ္း႐ံုမွ်ေလာက္ႏွင့္တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲခဲ့ၾကသူမ်ားမဟုတ္ေပ။ေခါမယဥ္ေက်းမႈ
မွဆက္ခံရရွိခဲ့ၾကသည္ဆိုေသာအေမြအႏွစ္မ်ားကိုသူ႔ေခတ္ႏွင့္သူ႔အခါအေလ်ာက္တိုးခ်ဲ႕ခဲ့ၾကသည့္နည္းတူ၄င္းတို႔ႏွင့္
ေခတ္ၿပိဳင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာအိႏိၵယႏွင့္တ႐ုတ္လူ႔အစည္းအ႐ံုးမ်ားမွခရီးသြားဟန္လြဲရရွိခဲ့ၾကေသာအရပ္ရပ္ယဥ္ေက်း
မႈႏွင့္အေတြ႕အႀကံဳမ်ား၊အသိအလိမၼာမ်ားကိုလည္း ေကာင္းစြာတိုးခ်ဲ႕ျခင္း ျပဳခဲ့ၾက၏။အိႏိၵယလူ႔အစည္းအ႐ံုးမ်ားမွရရွိခဲ့
ၾကေသာအကၡရာသခ်ၤာႏွင့္ဒႆမဂဏန္းစနစ္မ်ားကိုအာရဗ္သခ်ၤာပညာရွင္ႀကီးမ်ားသည္က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔တိုး
ခ်ဲ႕ျခင္းျပဳခဲ့ၾကသည္မဟုတ္သေလာ။အလားတူပင္တ႐ုတ္လူ႔အစည္းအ႐ံုးမွရရွိခဲ့သည္ဆိုေသာသံလိုက္ဓါတ္ကိုလည္း
အာရဗ္သေဘၤာသားမ်ားသည္ေရေၾကာင္းကူးသန္းသြားလာေရးအတြက္လမ္းၫႊန္အျဖစ္ျဖင့္တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္အ
သံုးျပဳခဲ့ၾကသည္မဟုတ္သေလာ။ထိုမွ်သာမဟုတ္ေသး။စကၠဴႏွင့္ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝေရးလုပ္ငန္းဆိုင္ရာအတတ္ပညာရပ္မ်ား
ကိုလည္းတ႐ုတ္လူ႔အစည္းအ႐ံုးမွတင္သြင္းယူငင္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ဥေရာပလူ႔အစည္းအ႐ံုးမ်ားသို႔တင္ပို႔ျဖန္႔ျ့ဖဴးခဲ့ၾကသူ
မ်ားမွာအာရဗ္မ်ားသာျဖစ္ၾကသည္ဆို၏။"ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားသည္ကိုေတြ႕ရပါသည္။(ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္(၁၉၇၄)၊ သဘာဝသိပၸံ၊ စာ-၁၈၉)

က်မ္းေတာ္ျမတ္ကုရ္အာန္၏အဆံုးအမႏွင့္တမန္ေတာ္ျမတ္မုဟမၼဒ္သခင္၏လမ္းၫႊန္မ်ားကိုနာခံက်င့္သံုးခဲ့ေသာအာ
ရဗ္လူ႔အစည္းအ႐ံုး၏လူသားအက်ိဳးျပဳေဆာင္ရြက္ပံုမ်ားမွာဂုဏ္ယူေလးစားဖြယ္ရာျဖစ္ရပါသည္။က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္
အေၾကာင္းဆက္၍ဆိုရေပဦးမည္။က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္သည္ ေလာကခပ္သိမ္းအတြက္အဆံုးအမေတာ္ျဖစ္သည္။ (ကုရ္အာန္ ေခြလိပ္ထားျခင္းက႑၊ ၈၁း၂၇)

ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္သည္အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏မုကၡပါဌ္ေတာ္ျဖစ္သည္။ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္သည္ယေန႔တိုင္ကမၻာအ
ရပ္ရပ္ရွိမြတ္စလင္မ္တို႔၏လက္မ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္ကိုစ၊လယ္၊ဆံုးအာဂံုေဆာင္ထားၾကေသာ
(ဟာဖစ္)အာဂမေရတို႔၏ႏွလံုးသားမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊တည္ရွိေနေပသည္။ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္ အေစာင္ေပါင္း၊အသေခ်ၤ၊အသခ်ၤာရွိျငား ေသာ္လည္းတစ္ေစာင္ႏွင့္တစ္ေစာင္ပုဒ္၊ပဒ၊သရ၊သုညမွအစကြဲျပားမႈအလ်ဥ္း
မရွိဘဲပကတိအတိုင္းလံုးလံုးလ်ားလ်ား တစ္မ်ိဳးတည္း တစ္စားတည္းပင္ရွိေနသည္မွာကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္၏ ထူးျခားခ်က္တစ္ရပ္ျဖစ္သည္။

(ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း၊ အတြဲ၁၅၊ (၁၉၇၆)။ ေမာင္လာနာဃာဇီ မိုဟမၼဒ္ဟာရွင္၊အစၥလာမ္အယူဝါဒ။ စာ-၃၃၃)

ကုရ္အာန္ဟူေသာ ေဝါဟာရ၏အဓိပၸာယ္မွာမ်ားစြာရြတ္ဖတ္ေသာက်မ္းဟူ၍ ျဖစ္သည္။ကုရ္အာန္က်မ္းကိုအစၥလာမ္
ဘာသာဝင္တို႔ကအၿမဲရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ ျခင္းျပဳၾကသည္။ဤသည္ကိုရည္၍စာေပေလ့လာသူတို႔ကယင္းက်မ္းသည္ ကမၻာေပၚရွိ လူဦးေရအမ်ားဆံုး ဖတ္႐ႈေသာက်မ္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုစမွတ္ျပဳၾကပါသည္။

[ေမာင္တင္ (၁၉၇၄)၊ အာရဗ္စာေပသမိုင္း၊ကမၻာ့စာေပအၫႊန္း၊(အိႏိၵယ၊အီရန္၊ အာရဗ္စာေပသမိုင္း)၊ စာ-၉၁၊ ရန္ကုန္၊ စာေပဗိမာန္]

အစၥလာမ္ဘာသာႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ဆရာေမာင္ဆုရွင္ကဤသို႔႐ႈျမင္ပါသည္။"အစၥလာမ္ဘာသာ၌ဤအမည္နာမေတာ္
ကပင္နာခံျခင္း(SubmissiontoGod)ဟူေသာအဓိပၸာယ္ကိုေဆာင္သည္ဟုနားလည္ရပါသည္။အရွင္ျမတ္၏အ
မိန္႔ေတာ္ကိုနာခံျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္းသေဘာေပါက္ပါသည္။ထို႔အျပင္ဤဘာသာဝင္တို႔သည္သဒၶါယံုၾကည္မႈရွိ
အပ္ေသာစိတ္ထားကိုလည္းပိုင္ဆိုင္သူမ်ားျဖစ္သည္ဟုသေဘာေပါက္ရပါသည္။ထိုမွ်မကအစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ား
သည္အခ်ိန္မွန္ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းသူမ်ား၊လွဴဒါန္းေပးကမ္းသူမ်ား၊ဝါေဆာင္သူမ်ား၊ဘုရားဖူးခရီးသြားသူမ်ားအျဖစ္
လည္းသေဘာေပါက္ရပါသည္။ကြ်န္ေတာ္တို႔အနက္အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုရလွ်င္ဤဘာသာဝင္တို႔သည္ပင္လွ်င္သာတူညီ
မွ်ဝါဒက်င့္သံုးသူမ်ား၊လူသားအခ်င္းခ်င္းကိုညီရင္းအစ္ကိုသဖြယ္သေဘာထားသူမ်ား၊အခ်င္းခ်င္းၾကင္နာသနားတတ္
သူမ်ား၊ေလာကတြင္အမွန္တရားဟူသည္ကိုယံုၾကည္လက္ခံလိုလားသူမ်ား၊ဘာသာအဆံုးအမႏွင့္အညီေန႔စဥ္က်င့္
ႀကံအားထုတ္သူမ်ားဟူ၍ဆိုလွ်င္လြဲမွားစရာအေၾကာင္းမရွိပါ။လူ႕ယဥ္ေက်းမႈမ်ားထြန္းကားမႈ႐ႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္
ဤဘာသာတရားကိုသက္ဝင္ၾကည္ညိဳမႈမွအေၾကာင္းျပဳ၍ေပၚေပါက္ေသာလူ႔ေလာကေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ပညာရပ္
မ်ားလည္းဖြံ႕ၿဖိဳးျကြယ္ဝလာခဲ့သည္ကိုကမၻာ့သမိုင္းျဖစ္ရပ္မ်ား၌ေတြ႕ရပါသည္။ထိုေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ပညာရပ္မ်ားမွ
အႏုပညာရပ္မ်ားဗိသုကာပညာသေဘာမ်ား၊အေျခခံသိပၸံပညာအခ်က္အလက္မ်ား၊ဒႆနိကအေတြးအေခၚမ်ား၊
ေဆးဝါးကုသေရးပညာမ်ား၊နကၡတ္ပညာရပ္မ်ား၊တရားဥပေဒဆိုင္ရာအေတြးအေခၚမ်ား၊စသည္တို႔ျဖစ္ၾကပါသည္။

[ေမာင္ဆုရွင္၊ (၁၉၉၈)၊ အိမ္နီးခ်င္းေကာင္းမ်ား တိုးပြားဖို႔၊ ျပည့္အားမာန္မဂၢဇင္း၊ ၃၂-၃၄]

အစၥလာမ္၏ ကိုယ္က်င့္တရားအႏွစ္ခ်ဳပ္

ဧကန္မုခ်၊အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္တရားမွ်တရန္ ေကာင္းမႈျပဳရန္ႏွင့္နီးစပ္သူတို႔အား ေထာက္ပံ့ကူညီရန္အမိန္႔ပ
ညတ္ေတာ္မူ၏။၄င္းျပင္ထိုအရွင္ျမတ္သည္စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္လူမဆန္မႈမ်ား၊မေကာင္းမႈမ်ားႏွင့္မတရားက်ဴးလြန္မႈမ်ား
မျပဳရန္တားျမစ္ထားေတာ္မူ၏။ထိုအရွင္ျမတ္သည္အသင္တို႔အားအသိတရားျဖင့္သတိထားႏိုင္ၾကေစရန္ ႏိႈးေဆာ္
ေတာ္မူေလသည္။ (ကုရ္အာန္ပ်ားက႑၊ ၁၆း၉၀)

အစၥလာမ္က ျပဆိုိုိေသာ လူမႈေရးတရား

လူသည္အစုအေဝးအသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ကင္းကြာ၍မရပါ။မြတ္စလင္မ္တိုင္းသည္မိမိေနထိုင္ရာဇာတိ၊တိုင္းျပည္၊ ႏိုင္ငံႏွင့္
လူသားအားလံုးတို႔အမွီျပဳရာေျမကမၻာစိုေျပသာယာေအာင္ႀကိဳးပမ္းစြမ္းေဆာင္ရန္တာဝန္ရွိသည္။ထိုအသိတရားကို
"အစၥလာမ္"ကဆံုးမၿပီးျဖစ္သည္။က်မ္းေတာ္ျမတ္ကုရ္အာန္တြင္ဤသို႔မိန္႔ဆိုထားသည္။အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္
ေလာကအလွဆင္သူ၊ ေကာင္းက်ိဳးျပဳသူ၊ကုသိုလ္တရားပြားမ်ားသူမ်ားကို ႏွစ္သက္ေတာ္မူသည္။ 

(ကုရ္အာန္၊ဂါဝီက႑၊ ၂း၁၉၅)

အသင္တို႔သည္အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အားကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၾကကုန္။၄င္းျပင္အသင္တို႔သည္အလႅာဟ္
အရွင္ျမတ္ႏွင့္တြဲဖက္၍မည္သည့္အရာကိုမွ်ႏိႈင္းယွဥ္ကိုးကြယ္ျခင္းမျပဳၾကႏွင့္။၄င္းေနာက္အသင္တို႔သည္
ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္သူတို႔ႏွင့္လည္းေကာင္း၊မိဘမဲ့ကေလးမ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း၊သူဆင္းရဲတို႔ႏွင့္လည္းေကာင္း၊ 
ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ေသာအိမ္နီးခ်င္းတို႔ႏွင့္လည္းေကာင္း၊ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ျခင္းမရွိေသာအိမ္နီးခ်င္းတို႔ႏွင့္
လည္းေကာင္း၊အေပါင္းအေဖာ္တို႔ႏွင့္လည္းေကာင္း၊ခရီးသည္တို႔ႏွင့္လည္းေကာင္း၊မိမိတို႔ပိုင္ဆိုင္ေသာေက်း
ကြ်န္မ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း၊ေကာင္းစြာဆက္ဆံၾကကုန္။ဧကန္အမွန္အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ ေမာက္မာသူ၊
ဝင့္ဝါသူကိုႏွစ္သက္ေတာ္မမူေပ။(ကုရ္အာန္အမ်ိဳးသမီးက႑၄း၃၆)

လူသားအားလံုးတို႔သည္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု၏အဖြဲ႕ဝင္ညီေနာင္မ်ားျဖစ္သည္။(ကုရ္အာန္ဂါဝီက႑၂း၂၁၃)

အို-လူသားတို႔၊ဧကန္မလြဲငါအရွင္ျမတ္သည္အသင္တို႔အားေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္မိန္းမတစ္ေယာက္မွဖန္
ဆင္းေတာ္မူခဲ့၏။ထို႔ျပင္ငါအရွင္ျမတ္သည္အသင္တို႔အခ်င္းခ်င္းတစ္ဦးကိုတစ္ဦးခြဲျခားသိျမင္မွတ္မိၾကအံ့
ေသာငွာလူမ်ိဳးစုအသီးသီးမ်ိဳးႏြယ္အသြယ္သြယ္ျပဳလုပ္ေတာ္မူခဲ့၏။ဧကန္စင္စစ္အသင္တို႔အနက္အျမတ္ဆံုး
သူမွာအက်င့္သီလအမြန္ျမတ္ဆံုးသူျဖစ္သည္။ (ကုရ္အာန္၊ အတြင္းေဆာင္မ်ားက႑၊ ၄၉း၁၃)

ထို႔ေၾကာင့္အစၥလာမ္အျမင္အရလူကိုတန္ဖိုးျဖတ္ရာတြင္ဥစၥာဓန၊႐ုပ္ရည္႐ူပကာယ၊ရာထူးဌာနႏၲရတို႔ျဖင့္တန္ဖိုးမျဖတ္
ပါ။လူ၏အက်င့္သီလ၊သိကၡာ၊သမာဓိ၊ပညာကိုသာအရင္းခံထား၍တန္ဖိုးျဖတ္ပါသည္။တမန္ေတာ္ျမတ္မုဟမၼဒ္သခင္က
လည္းဤသို႔မိန္႔ဆိုေတာ္မူပါသည္။"လူတို႔အား၊ၾကင္နာသနားမႈမထားရွိသူကိုအလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ကလည္းသ
နားၾကင္နာေတာ္မူမည္ မဟုတ္။" (မစ္ရွ္ကားသ္ဟဒီးစ္အမွတ္ ၄၇၂၈)

"အဖန္ဆင္းခံဟူသမွ်သည္အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္၏အိမ္ေထာင္စုႀကီးျဖစ္သည္။အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ အႏွစ္သက္ေတာ္မူဆံုးအဖန္ဆင္းခံသည္ထိုအိမ္ေထာင္စုအက်ိဳးကိုအေကာင္းဆံုးေဆာင္ရြက္သူျဖစ္သည္။" (မစ္ရွ္ကားသ္ဟဒီးစ္အမွတ္ ၄၇၇၃၂)

" ငယ္သူကို မသနား၊ ႀကီးသူကို မ႐ိုေသ၊ ေကာင္းမႈကို မၫႊန္ၾကား၊မေကာင္းရာကိုမျမစ္တားသူသည္ ငါတမန္ေတာ္ျမတ္၏ အုပ္စုဝင္မဟုတ္"(မစ္ရွ္ကားသ္ဟဒီးစ္အမွတ္ ၄၇၈၁)

ဤသြန္သင္ခ်က္မ်ားသည္လူမ်ိဳးမေရြး၊ဘာသာမေရြးအဆင့္အတန္းမေရြး၊လူသားအားလံုးအေပၚထားရွိရမည့္လူမႈေရး သြန္သင္ခ်က္မ်ားသာျဖစ္သည္။အစၥလာမ္ဘာသာတြင္မိဘဆရာသမား၊သက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ားအေပၚ႐ိုေသေလးစားဂါရဝ
ထားရန္သြန္သင္ခ်က္မ်ားရွိပါသည္။ထိုအခ်က္ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍စာေရးဆရာႀကီးဒဂုန္နတ္ရွင္ကဤသို႔႐ႈျမင္တင္ျပပါသည္။

ထို႔ျပင္အေရွ႕တိုင္းသားျဖစ္သည့္မြတ္စလင္မ္ဘာသာဝင္မ်ားကလည္းမိမိတို႔၏ဘာသာယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္ျဖစ္ေသာမိဘ
ဆရာသမားႏွင့္တကြသက္ႀကီးဝါႀကီးတို႔ကို႐ိုေသေလးစားစြာဆက္ဆံၾကရျခင္း၊ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းစသည့္ကိစၥမ်ားျဖင့္
စပ္လ်ဥ္းကာတဖြစီရ္ေခၚအစၥလာမ္တရားေတာ္က်မ္းစာတြင္ေဖာ္ျပထားသည္။မိဘဘိုးဘြားသက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ားႏွင့္ေက်းဇူး
ရွင္ဆရာသမားအပါအဝင္တို႔ကိုမ႐ိုမေသဆက္ဆံမိေသာအျပစ္သည္သူ႔အသက္သတ္ျခင္း၊သူ႔ဥစၥာခိုးယူျခင္း၊သူ႔မယားအား
ျပစ္မွားျခင္းစသည့္မေကာင္းမႈတို႔ထက္ပိုမိုကာအျပစ္ႀကီးေလးေသာဂိုနာဟ္ကဗ်ီရာေခၚ ျပစ္မႈႀကီးတစ္ရပ္ဟုဆိုထားပါ
သည္။တစ္ဖန္အဆိုပါမိဘဘိုးဘြားသက္ႀကီးဝါႀကီးႏွင့္ဆရားသမားေက်းဇူးရွင္မ်ားကိုေလးစားသမႈလုပ္ေကြ်းျပဳစုသူတို႔ကိုမူ
ကားခိုဒါဇီခလာက္ရာဇီဟုဆိုေသာလူနတ္သာဓုေခၚျခင္းဂ်ႏၷတ္ဆိုသည့္နိဗၺာန္ဘံုသို႔ ေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္းဆိုထားျပန္သည္။ 

(ဒဂုန္နတ္ရွင္၊ (၁၉၈၉၊ ပူဇာပူဇနယ်နံ၊ စစ္ျပန္မဂၢဇင္း၊ ၄း၈၉-၁၇-၁၉)

အစၥလာမ္ဘာသာ၏လူမႈေရးေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားအေပၚဆရာႀကီးပါရဂူက ဤသို႔သံုးသပ္တင္ျပဖူးပါသည္။

"အစၥလာမ္ဘာသာ၌လည္းပရဟိတလုပ္ငန္းသည္ႀကီးမားေသာအခန္းက႑ကပါဝင္ေနသည္။ ကုရ္အာန္က်မ္းစာ၌မြတ္စလင္မ္အားလံုးသည္ညီရင္းအစ္ကိုမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ထိုေၾကာင့္အခ်င္းခ်င္းရန္ၿငိဳးထားၾကေသာညီ
အစ္ကိုသားခ်င္းမ်ားကို ေသြးစည္းေအာင္ျပဳလုပ္ရမည္။အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ကိုထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ပါ။သင္သည္က႐ု
ဏာရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါေစဟုမိန္႔ဆိုထားသည္။လူတို႔၏ညီအစ္ကိုသားခ်င္းဘဝကိုထုတ္ေဖာ္ေျပာျပထားျခင္းျဖစ္
သည္။အစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ား၏ပရဟိတေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကိုေနရာအေတာ္မ်ားမ်ား၌ေတြ႕ျမင္သိရွိရသည္။ မဟာဗႏၶဳလပန္းၿခံလမ္း(ဘားလမ္း)၌ရွိေသာမြတ္စလင္မ္ေဆး႐ံုသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကစၿပီးလူနာမ်ား၏ခိုကိုးရာျဖစ္
လာခဲ့သည္။ကလကတၲားၿမိဳ႕ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၏အနီး၌ရွိေသာမြတ္စလင္မ္ေဆး႐ံုႀကီးသည္ကလကတၲားၿမိဳ႕
ရွိေဆး႐ံုႀကီးမ်ားထဲတြင္တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္သည္။အိႏိၵယျပည္အျခားၿမိဳ႕မ်ား၌လည္းမြတ္စလင္မ္ကုသိုလ္ျဖစ္ေဆး႐ံုမ်ား
ကိုအေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ျမင္ရသည္။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌အစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ားႀကီးမွဴးၿပီးဖြင့္လွစ္ထားေသာလူအို႐ံုမ်ားလည္း
ရွိသည္။တခ်ိဳ႕ရပ္ကြက္မ်ား၌အစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ားသည္မူလတန္းေက်ာင္းမ်ား၌ေက်ာင္းတက္ႏိုင္သည့္အေျခအေန
မရွိေသာဆင္းရဲေသာ သားသမီးမ်ားကို ေက်ာင္းစရိတ္ေထာက္ပံ့ေနၾကသည္။"

[ပါရဂူ၊ (၂၀ဝ၂)၊ သမဂၢါနံတေပါသုေခါ၊ သုခအစစ္ႏွင့္ သုခအတု၊ ၂၅-၂၆]

ျမန္မာစာပါေမာကၡဆရာတကၠသိုလ္ေမာင္ေမာင္ႀကီးကလည္း"လူ႔အသည္း"ဟူေသာ ေဆာင္းပါးတြင္ဘာသာတရားအ
သီးသီးကိုနာယူက်င့္သံုးသူတို႔ထားရွိအပ္ေသာသေဘာထားကိုေဖာ္ျပပံုမွာလည္းမွတ္သားဖြယ္ျဖစ္သည္။"ကမၻာေပၚ၌ ဘုရားအဆူဆူပြင့္ခဲ့ၾကသည္။ဘာသာအသီးသီးေပၚေပါက္လာ၏။ယခုေခတ္သို႔ကူးခဲ့ၿပီ။ကိုးကြယ္မႈသည္ဖြားခါစကေလး
၏ေသြးသား၌႐ိုးတြင္း ျခင္ဆီထိေအာင္စြဲၿမဲပါလာ၏။မိဘေဆြမ်ိဳးတို႔ကိုးကြယ္ေသာဘာသာအတြင္း၌ႀကီးျပင္းလာ၏။ မိမိလည္း ထိုဘာသာဝင္ျဖစ္လာေတာ့သည္။"ရံဖန္ရံခါအျခားဘာသာတို႔ကို႐ႈတ္ခ်၏။ေစာ္ကားတတ္၏။ " မိမိကိုးကြယ္ေသာဘာသာ၌အယူသည္းေလအျခားဘာသာကို႐ႈတ္ခ်ေလေလျဖစ္၏"ဟုေဖာ္ျပထားသည္။ထို႔အျပင္ "ဘာသာဝင္တစ္ဦးသည္အျခားတစ္ဦး၏ယံုၾကည္မႈကိုအေလးဂ႐ုျပဳကာထိုသူ၏မ်က္စိျဖင့္ထိုသူစြဲလမ္းယံုၾကည္

သကဲ့သို႔ယံုယံုၾကည္ၾကည္ၾကည့္႐ႈပါကထိုသူျမင္သကဲ့သို႔လိုက္၍ျမင္ရေပလိမ့္မည္။အဘယ္သို႔လွ်င္အယူဝါဒခ်င္း
ကြဲျပားေပေတာ့အံ့နည္း"ဟုလည္းဆိုထားသည္။လူ႔အသည္းေဆာင္းပါးအဆံုးတြင္" ေနဝင္လုဆဲဆဲဗလီေမွ်ာ္စင္ထက္မွ
ေကာ္ေဇာကေလးကိုခင္းလ်က္အေနာက္ဘက္သို႔မ်က္ႏွာမူကာမိမိတို႔ဘာသာအတိုင္းသံေနသံထားျဖင့္ဝတ္ျပဳရန္ ႏိႈး
ေဆာ္လိုက္ေသာအသံကိုနားေထာင္ရင္းၾကည္ညိဳစိတ္သန္းေသာမ်က္ႏွာထားျဖင့္မိမိဝတ္ထားေသာ"ဂ်ဴဗာ၊အခ်္ကန္႔ႏွင့္
ကိုရ္တာ"တို႔ကိုျပဳျပင္ကာပုဆစ္ဒူးတုပ္နဖူးေျမထိဦးခ်ေသာမဟာမက္ဘာသာဝင္ကို ျမင္ရပံုလည္းၾကည္ႏူးဖြယ္ရာပင္။
ေလာက၌အဘယ္ဘာသာလွ်င္လူ႔စိတ္ကိုမၫြတ္ႏူးႏိုင္ေအာင္ရွိေပအံ့။ဘာသာတရားဆိုရာ၌လည္းလူ႔အသည္းႏွလံုးသား
အတြင္း၌ကိန္းေအာင္းေသာယံုၾကည္မႈပင္ျဖစ္ေတာ့သတည္းဟုဆိုထားပံုမွာႏွစ္သက္စရာျဖစ္ရပါသည္။အသိဥာဏ္ပညာ
အေျမာ္အျမင္သည္ႀကီးမားေသာေကာင္းမႈတစ္ရပ္ျဖစ္သည္ဟုက်မ္းေတာ္ျမတ္ကုရ္အာန္ဂါဝီက႑၂း၂၆၉တြင္ေဖာ္ျပဆို
ထားပါသည္။ ႏွစ္ဘဝသခင္ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္တမန္ေတာ္ျမတ္မုဟမၼဒ္သခင္ကလည္း " ပုခက္တြင္းမွ သခ်ႋဳင္းထိပညာရွာမွီးၾကေလာ့"ဟုဩဝါဒျပဳပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္အသိပညာရရာရေၾကာင္းရွာမွီးဆည္းပူ
လ်က္ ဘာသာသာသနာ၏အဆံုးအမကိုခံယူကာသီရိေဂဟာတမွ်ခ်မ္းေျမ့ေပ်ာ္ရႊင္သာယာလွပေသာ မိသားစုဘဝကို ထူေထာင္ၾကပါမည္။ ပညာျဖင့္ ေလာကကို အလွဆင္သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါမည္။

ေမာင္သန္းဝင္း(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္)

က်မ္းကိုး စာရင္း

ဆုရွင္ေမာင္၊ (၁၉၉၈)၊ အိမ္နီးခ်င္းေကာင္းမ်ားတိုးပြားဖို႔။

ျပည့္အားမာန္မဂၢဇင္း၊ ရန္ကုန္၊

ျမန္မာမြတ္စလင္မ္အမ်ိဳးသားေရးရာအဖြဲ႕ခ်ဳပ္။

တင္ေအာင္၊ ဗန္းေမာ္၊ (၁၉၇၄)၊ သဘာဝသိပၸံ၊ ရန္ကုန္၊ သင့္စာေပ။

ထင္၊ ေမာင္၊ (၁၉၇၄)၊ ကမၻာ့စာေပအၫႊန္း(အိႏိၵယ၊ အီရန္၊ အာရဗ္စာေပသမိုင္း)။

ရန္ကုန္၊ စာေပဗိမာန္။

နတ္ရွင္၊ ဒဂုန္၊ (၁၉၈၉)၊ ပူဇာစပူဇေနယ်န၊ စစ္ျပန္မဂၢဇင္း၊ ၄/၈၉၊ ၁၇-၁၉)

ပါရဂူ၊ (၂၀ဝ၂)၊ သုခအစစ္ႏွင့္ သုခအတု(အေတြးစာစုမ်ား)။

ရန္ကုန္၊ ဖူလံုစာေပ။ ေမာင္ေမာင္ႀကီး တကၠသိုလ္ (၁၉၆၄)၊ လူ႔အသည္း၊

စာမ်က္႐ႈ။

ရန္ကုန္၊ က်ံဳေပ်ာ္စာေပ။

ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း၊ အတြဲ-၁၅၊ (၁၉၇၆)၊ ရန္ကုန္၊ စာေပဗိမာန္။

သန္းထြန္း၊ ေဒါက္တာ၊(၂၀ဝ၁)၊ ေက်ာ္စြာ ၁၀ဝပထမတြဲ။

ရန္ကုန္၊ အင္ၾကင္းဦး။